Ένα ωραίο πολιτιστικό και ορειβατικό ταξίδι πραγματοποίησε από 23 έως 31 Ιουλίου 2022 ο Ελληνικός Ορειβατικός Σύλλογος Κορίνθου στην Ρουμανία. Σ'αυτό έλαβε μέρος και ο γράφων, μέλος του ΕΟΣ Αχαρνών και του Συλλόγου Πεζοπορίας Ορειβασίας Τρικάλων.

 Το ταξίδι ήταν οδικό και προέβλεπε πρώτη διανυκτέρευση στην βουλγαρική πρωτεύουσα Σόφια. Η ομάδα των 40 ατόμων έκανε κατά ομάδες έναν  μεγάλο νυκτερινό περίπατο στην ωραία πόλη και είχε την ευκαιρία να ακούσει πολλά πράγματα για την Ιστορία της πόλης από τοπική ξεναγό. Η ίδια η Σόφια οφείλει το πρώτο όνομά της στους Σέρτι, πανάρχαια θρακική φυλή της περιοχής. Οι Ρωμαίοι κατακτητές κατά τον 2ο π. Χ. αιώνα έκαναν την πόλη σημαντικό κέντρο της Θράκης και της έδωσαν το όνομα Σερδική, αργότερα αγαπημένη πόλη του Μεγ. Κωνσταντίνου. Η Σόφια πήρε το σημερινό όνομά της από τον μεγάλο ναό της Αγίας Σοφίας του Θεού, κατασκευής του 4ου αιώνα, όταν η πρωτεύουσα του ρωμαϊκού κράτους είχε μεταφερθεί στην Κωνσταντινούπολη. Η ίδια η Βουλγαρία, ιδρυμένη ως κράτος το 891 εξαπλώθηκε βαθμιαία και από τον 9ο μέχρι τον 10ο αιώνα είχε κατακτήσει μεγάλο μέρος της σημερινής Ρουμανίας. Μετά από μακροχρόνιες περιπέτειες με την Βυζαντινή Αυτοκρατορία, περιήλθε στα χέρια των Οθωμανών το 1396 και απελευθερώθηκε οριστικά το 1877 με τον Ρωσο-τουρκικό πόλεμο οπότε δημιουργήθηκαν τα σύγχρονα βαλκανικά κράτη. 

Την 24 Ιουλ. φύγαμε από την Σόφια και περί την 10.00 φθάσαμε σε μια παραποτάμια περιοχή εξαίσιας ομορφιάς στο εθνικό πάρκο Πλανέγκα, γνωστή στον αρχηγό της εκδρομής, όπου επί δίωρον απολαύσαμε την περιοχή πεζοπορώντας. Ακολούθως στα σύνορα απολαύσαμε μια υπέροχη θέα του μεγάλου Δούναβη, αγαπημένου ποταμού ποιητών και ζωγράφων, σύνορο Αυτοκρατοριών και κρατών για αιώνες. Άφιξη αργά στο Βουκουρέστι μετά από διάσχιση ενός τεράστιου κάμπου από την Μέση Βουλγαρία έως το Βουκουρέστι, σιτοβολώνα της Ευρώπης. Η ομάδα είχε την ευκαιρία να περιηγηθεί την νυκτερινή πόλη με τα επιβλητικά κτίρια γαλλικού αρχιτεκτονικού τύπου του 19ου αιώνα και τα φωτισμένα συντριβάνια, θέαμα υπέροχον. Το Βουκουρέστι είναι πόλη 560 ετών, ιδρυθείσα από τον τότε ηγεμόνα της Βλαχίας Βλαντ Τσέπες Ντράκουλα. Για 150 χρόνια και από το 1800 έως το 1945 ήταν μια από τις  πλουσιότερες και εμπορικότερες πόλεις της Ευρώπης από όπου διακτινιζόταν όλο το εμπόριο. Η αρχιτεκτονική της έχει έντονες γαλλικές νεοκλασικές επιρροές με όπερες, θέατρα, πανεπιστήμια, βιβλιοθήκες, μουσεία και παλαιά ξενοδοχεία που θυμίζουν Παρίσι. Το 1857 ήταν η πρώτη πόλη της Ευρώπης που φώτιζε τους δρόμους της με λάμπες πετρελαίου, το οποίο ανευρέθη στο Πλοέστι το 1876, την ίδια χρονιά που ανευρέθη και στο Τέξας. Δυστυχώς την επόμενη ημέρα, Δευτέρα 25 Ιουλίου ήταν κλειστά τα μουσεία τέχνης και ιστιρίας και περιοριστήκαμε στο ανοικτό Μουσείο του Χωριού, ένα καταπληκτικό παραλίμνιο πάρκο όπου εκτίθενται αντίγραφα κατοικιών από ξύλα, πλίνθους και άχυρα, όπως αυτές που χρησιμοποιούσαν οι κάτοικοι της Ρουμανίας για αιώνες.

  Η Ρουμανία έχει ενδιαφέρουσα Ιστορία, η οποία εν πολλοίς εφάπτεται με την ελληνική. Ο Ηρόδοτος αναφέρει την χώρα ως Υπερβόρεια (χώρα πέραν του Δούναβη). Οι κύριες φυλές ήταν οι Σκύθες, οι Γέτες και οι Δάκες. Αυτοί κατακτήθηκαν τον 3ο π.Χ. αιώνα από τον Ρωμαίο Αυτοκράτορα Τραϊανό. Η Ρώμη μετέδωσε τον πολιτισμό, την τέχνη και την γλώσσα τους στην χώρα και έκτοτε ο λαός των Ρουμάνων θεωρείται λατινικός. Η ευτυχής περίοδος έληξε από τον 4ο μ. Χ. αιώνα και μετά, οπότε η Ρουμανία μεταβλήθηκε σε χαλάκι της Ευρώπης, στο οποίο σκούπιζαν τα πόδια τους όλοι οι βάρβαροι ασιατικοί λαοίοι οποίοι ερχόμενοι από την Ασία περνούσαν από την Ρουμανία προς κατάκτηση της Ευρώπης. Ούννοι, Βησιγότθοι, Άβαροι, Πετσενέγοι, Κομάνοι και Μογγόλοι διέσχιζαν την χώρα πριν ηττηθούν από ευρωπαϊκές ή βυζαντινές δυνάμεις ή αποχωρήσουν. Οι Ούννοι εξαφανίστηκαν, οι Βησιγότθοι κατέληξαν στην Ισπανία, οι Άβαροι εξαποστρεύτηκαν από τους Φράγγους, και οι Πετσενέγοι και οι συγγενείς τους Κομάνοι εξολοθρεύτηκαν από τον ημέτερο Αυτοκράτορα Αλέξιο Κομνηνό και τα υπολλείματά τους κατέφυγαν στην Αίγυπτο όπου εξισλαμίστηκαν και έλαβαν το όνομά Μαμελούκοι. Οι Μογγόλοι, τελευταίοι εισβολείς, αποχώρησαν τον 14ο αιώνα από Ρουμανία και Πολωνίαλόγω εσωτερικών προβλημάτων της Αυτοκρατορίας των. Όλοι αυτοί όμως, παρόλες τις καταστροφές και τις σφαγές δεν κατόρθωσαν να σβήσουν την φλόγα του ρουμανικού λαού  που έμεινε πιστός στις παραδόσεις και στην πίστη του. Η πίστη των Ρουμάνων είναι ο ορθόδοξος χριστιανισμός, τον οποίον έλαβαν τον 1ο αιώνα από τον Άγιο Ανδρέα, προστάτη της Ρουμανίας. Βυζαντινές επιρροές εμπόδισαν τους Πάπες να εισάγουν τον Καθολικισμό, παρόλο που αυτό θα φαινόταν εύκολο, λόγω του λατινικού χαρακτήρα των Ρουμάνων. Όπως διαπιστώσαμε ιδίοις όμμασι στον ναό του Πατριαρχείου της Ρουμανίας που επισκεφθήκαμε την 24 Ιουλ. ο ρουμανικός λαός είναι βαθύτατα πιστός και ευλαβής και η λειτουργία περιέχει πολλές ελληνικές λέξεις.

Μετά τους Μογγόλους η Βλαχία (νότος) και η Μολδαβία (βορράς) περιήλθαν σε ντόπιους ηγεμόνες ενώ η Τρανσυλβανία (δύση) είχε ήδη περιέλθει στο μεγάλο και ισχυρό τότε βασίλειο των Ούγγρων από τον 11ο αιώνα (σ.σ. το όνομα της χώρας Βλαχία (Wallachia) επ'ουδενί δεν πρέπει να συγχέεται με  τους Βλάχους της υπόλοιπης Βαλκανικής, των Ελλήνων Βλάχων συμπεριλαμβανομένων. Βελς (Welsch) ονόμαζαν οι Γερμανοί τους Ρωμαίους όπως και πάντα λαόν ομιλούντα την λατινική γλώσσα, όταν ο Ρήνος ήταν για αιώνες το σύνορο Γερμανών και Ρώμης. Οι Σλάβοι αργότερα κατά τον 6ο αιώνα μετονόμασαν τους Welsch σε Vlachi   

και ούτως προέκυψε το όνομα Βλάχος που και κατά τους Σλάβους επίσης αποδίδει τον λατινόφωνο άνθρωπο (ακόμη και σήμερα στην πολωνική γλώσσα η Ιταλία ονομάζεται Wlochy, Βλόσυ). Η νότια Ρουμανία ονομάστηκε Βλαχία λόγω του εκλατινισμού της και ουδεμία μετακίνηση ρουμανικών λαών δεν αναφέρεται στα χρονικά προς νότον. Αυτά, προς άρση παρεξηγήσεων. 

 Οι Ρουμάνοι στην Ιστορία τους ουδέποτε υπήρξαν κατακτητικός λαός και ουδέποτε εξήλθαν των συνόρων τους. Οι ηγεμόνες τους τον 15ο αιώνα αντιμετώπισαν τον οθωμανικό κίνδυνο όταν στρατεύματα του Μωάμεθ Πορθητή διέβησαν τον Δούναβη. Ο ηγεμών της Βλαχίας Βλαντ Τσέπες Ντράκουλα, ο επονομαζόμενος Παλουκωτής, κατάφερε να τους εκδιώξει μαζί με τον ηγεμόνα της Μολδαβίας. Αναφέρεται οτι ανασκολόπισε 40.000 Γενιτσάρους αιχμαλώτους και υπήρξε ένας από τους πλέον αιμοβόρους ηγέτες της Ιστορίας, σωτήρας και κηλίδα για την Ιστορία της χώρας του. Ο κίνδυνος επανήλθε επί Σουλεϊμάν Μεγαλοπρεπούς. Και πάλι η ρουμανική αντίσταση ανάγκασε τον Σουλτάνο να έλθει σε συμφωνία μαζί τους. Στο εξής, από το 1529 και εντεύθεν οι τρεις ηγεμονίες θα ήταν ελεύθερες και ουδείς τουρκικός στρατός θα εισήρχετο σ'αυτές, πλην όμως θα ήταν φόρου υποτελείς στην Υψηλή Πύλη και θα ακολουθούσαν  την εξωτερική πολιτική της. Αυτό κράτησε χωρίς κραδασμούς μέχρι το 1877 με εξαίρεση την Ελληνική Επανάσταση τουθ 1821 , η οποία ξεκίνησε από το Ιάσιο της Μολδαβίας και κατεστάλη με επέμβαση του οθωμανικού στρατού. 

Και γιατί ξεκίνησε η Επανάσταση των Ελλήνων από την μακρυνή Μολδαβία; Η απάντηση είναι σύνθετη και πηγαίνει πίσω στην Ιστορία. Η απάντηση είναι οτι ήδη από την εποχή της βυζαντινής δυναστείας των Κομνηνών και των ηγεμόνων του Πόντου (Μεγάλοι Κομνηνοί) οι Έλληνες είχαν στενές σχέσεις με τις παραδουνάβιες ηγεμονίες είτε για την αντιμετώπιση κοινών εχθρών, π.χ. Πετσενέγοι, είτε για την χρησιμοποίησή τους ως καταφυγίου σε στιγμές συμφοράς. Και οι συμφορές υπήρξαν άφθονες για τον Ελληνισμό από το 1453 (Άλωση) και το 1461 (κατάκτηση του Πόντου). Έκτοτε, όταν ο ελλαδικός ή ο ποντιακός Ελληνισμός κατεδιώκετο από τους Οθωμανούς , π.χ. μετά την αποτυχημένη Επανάσταση του 1778 ή το ξέσπασμα του 1821 πολλοί Πελοποννήσιοι και Πόντιοι κατέφευγαν στις παραδουνάβιες ηγεμονίες, οι οποίες μάλιστα από το 1715 έως το 1821 διοιούντο από Έλληνες κυβερνήτες, διορισμένους από τον Σουλτάνο. Επίσης πολλοί Έλληνες έμποροι ήλθαν κατά καιρούς στην Ρουμανία με αποτέλεσμα να ευρίσκονται εκεί το 1877 άνω του ενός εκατομμυρίου Ελλήνων. Ονόματα βαρύτατα της Ελληνικής Ιστορίας, Παλαιολόγοι, Κατακουζηνοί, Σούτσοι και Υψηλάντηδες,  έμποροι πάμπλουτοι όπως ο Αρσάκης, ο Χρυσοβελώνης, ο Χαροκόπος, ο Σίνας κ.ά. μεγαλούργησαν στις Ηγεμονίες τον 18ο και 19ο αιώνες με το εμπόριο και τις τέχνες τους σε μια εποχή που αυτός ο λαός, ο ελληνικός, έκανε θαύματα. Τα μέγαρά τους, αληθινά παλάτια υπάρχουν ακόμη στο Βουκουρέστι (όσα δεν ισοπέδωσε ο Τσαουσέσκου για να κάνει το δικό του). Ο Ελληνισμός ήταν τόσο πυκνός στις Ηγεμονίες που στρατηγικά σκεπτόμενος ο Αλέξανδρος Υψηλάντης εσκέφθη να ξεκινήσει από εκεί την Επανάσταση, πλην όμως οι εντόπιοι ρουμανικοί πληθυσμοί δεν τον ακολούθησαν. Και γιατί αυτό;  Διότι και ο ρουμανικός εθνικισμός είχε ήδη ξυπνήσει και θεωρούσαν την ελληνική υπόθεση ξένη προς αυτούς (πιθανόν δεν ήθελαν να αλλάξουν κυρίαρχο). Ακολούθως το 1856 οι ηγεμονίες Βλαχίας και Μολδαβίας ενώθηκαν ως Μολδοβλαχία υπό τον ηγεμόνα Κούζα. Το 1866 ο Γερμανός πρίγκιπας Κάρολος Χοετζόλερν επελέγη από τις Μεγάλες Δυνάμεις και αναγνωρίστηκε από τον Σουλτάνο ως ηγεμόνας της Μολδοβλαχίας με εξουσίες βασιλιά και το 1877 η χώρα έγινε ανεξάρτητο βασίλειο ως Ρουμανία.  Ο Κάρολος, ο οποίος ιδιαιτέρως τιμάται στην χώρα, πούλησε τους πύργους και τα κτήματά του στην Γερμανία, έκτισε κτίρια και παλάτια στην Ρουμανία και μετέτρεψε το Βουκουρέστι σε Παρίσι της Ανατολής. Η ήττα της Αυστροουγγαρίας κατά τον Α' Παγκ. Πόλεμο απέδωσε την Τρανσυλβανία στην μητέρα Ρουμανία (σημερινά σύνορα). 

 Το 1939 με το Σύμφωνο Ρίμπεντροπ-Μολότωφ (Χίτλερ-Στάλιν) η Σοβιετική Ένωση απέσπασε την επαρχία Βεσαραβίας από την Ρουμανία. Η συμμαχία της Ρουμανίας με την χιτλερική Γερμανία έγινε ακριβώς για την επιστροφή της Βεσαραβίας στην μητέρα Ρουμανία. Η ήττα του Άξονα στον Β' Παγκ. Πόλεμο άφησε την Βεσαραβία εκτός Ρουμανίας και αποτελεί σήμερα την Δημοκρατία της Μολδαβίας με πρωτεύουσα το Κισινάου. 

 Το 1945 ο σοβιετικός στρατός κατέλαβε την χώρα, η οποία το 1947 έγινε κομμουνιστική. Το 1965 ανέλαβε την διακυβέρνηση ο Νικολάε Τσαουσέσκου, μια μοιραία προσωπικότητα για την Ιστορία της Ρουμανίας. Αυτός σταδιακά κατέστησε τον ρουμανικό λαό δούλο του, όλοι δούλευαν για την οικογένεια Τσαουσέσκου.  Η ομάδα την 25 Ιουλ. αντικρύσαμε το Σπίτι του Λαού, το παλάτι των 6.000 δωματίων του Τσαουσέσκου στο οποίο μετέφερε όλα τα υπουργεία ώστε να διαβιβάζονται ακαριαίως οι διαταγές του. Το κτίριο κατασκευάστηκε μεταξύ 1983 και 1989, απορρόφησε μεγάλο μέρος του ρουμανικού ΑΕΠ και στεγάζει σήμερα το Κοινοβούλιο. Αποτελεί το άκρον άωτον της ματαιοδοξίας. Ο δικτάτωρ δεν το χάρηκε όμως πολύ. Η Επανάσταση του πλήρως εξαθλιωμένου ρουμανικού λαού τον Δεκέμβριο 1989 με την βοήθεια του ρουμανικού στρατού ανέτρεψε, κατεδίωξε, συνέλαβε, δίκασε και εξετέλεσε τον τύραννο τα Χριστούγεννα του 1989, οπότε όλη η Ρουμανία ανέκραξε ''ο Σατανάς απέθανε, ο Χριστός γεννήθηκε'' (λέγεται οτι ο Τσαουσέσκου δέχθηκε τις σφαίρες κατά πρόσωπον κατά παράβαση των κανόνων εκτελέσεως. Φανταστείτε λοιπόν το μίσος εναντίον του). Πρόλαβε όμως να φυγαδεύσει τον χρυσό της Ρουμανίας στην Περσία των αγιατολάχ (ακόμη τον αναζητά η Ρουμανία). Η αντικομμουνιστική ρουμανική Επανάσταση ήταν αιματηρότατη. 1.500 φοιτητές εκτελέστηκαν από την Αστυνομία του καθεστώτος προσευχόμενοι το ''Πάτερ Ημών'' και χιλιάδες άλλοι πολίτες προς δόξαν του διεθνούς κομμουνισμού, ο οποίος μόνο με αίμα ανεβαίνει στην εξουσία και μόνο με αίμα κατεβαίνει από αυτήν (ευτυχώς αυτό στην υπόλοιπη Ανατολική Ευρώπη απεφεύχθη χάριν του Μιχαήλ  Γκορμπατσώφ προς τον οποίον η Ευρώπη οφείλει αιώνιον ευγνωμοσύνη). Έκτοτε η Ρουμανία προοδεύει συνεχώς. Από το 2004 οπότε επεσκέφθην για πρώτη φορά την χώρα είδα οτι οι αλλαγές είναι θεαματικές προς το καλύτερο. Η Ρουμανία αποτελεί μέλος της Ευρ. 'Ενωσης και του ΝΑΤΟ, ο μέσος μισθός είναι στα 600 δολάρια και η περίθαλψη δωρεάν. 

Επιστρέφοντας στο ταξίδι μας, την 26 Ιουλ. η ομάδα άφησε το Βουκουρέστι και κατευθήνθηκε βόρεια μέχρι την γραφική και ωραιότατη κωμόπολη Σινάϊα στις ανατολικές απολήξεις των Καρπαθίων. Οι πόλεις και τα χωριά της ορεινής αυτής περιοχής είναι αλπικού τύπου με άνθη στις βεράντες, με απότομες τσίγκινες σκεπές για την απομάκρυνση του χιονιού, τα σπίτια είναι συνήθως διώροφα με πτέρυγες δεξιά ή αριστερά που θυμίζουν ανατολική Ευρώπη και όχι Βαλκάνια. Κοντά στην πόλη θαυμάσαμε το παλάτι Πέλες του βασιλιά Καρόλου Α' το οποίο κτίστηκε με έξοδά του ως θερινή κατοικία. Οι αίθουσες φιλοξενούν όλους τους διακοσμητικούς τύπους της εποχής του, ροκοκό, γαλλικές ταπισερί, τουρκικούς οντάδες, ξυλόγλυπτα αριστουργήματα (οι βασιλείς είχαν πάντα γούστο). Ακολούθως ακολουθήσαμε πεζή το ''Μονοπάτι των Βασιλέων'' , πεζοπορική διαδρομή από την 14.00 έως την 18.00 με αρκετές υψομετρικές διαφορές σε ένα κατάφυτο καρπαθικό περιβάλλον οξυάς. Το μονοπάτι ανοίχτηκε για την σωματική άσκηση του Καρόλου και εκεί περπάτησε και ο τελευταίος Αυτοκράτωρ της Αυστροουγγαρίας Φραγκίσκος-Ιωσήφ. Αργά το βράδυ καταλύσαμε στο ορεινό χωριό Πρεντεάλ, υψ. 1.000μ. ακολουθώντας την διαδρομή Σινάια-Μπουστένι-Αζούγκα-Πρεντεάλ, όλα χιονοδρομικά κέντρα.

  Η 27 Ιουλ. ήταν ημέρα πεζοπορίας. Η ομάδα την 8.50 αναχώρησε από το Πρεντεάλ πεζή και ακολούθησε το μονοπάτι που οδηγεί στο διπλανό χωριό Αζχούγκα. Η διαδρομή είχε υψομετρική διαφορά 700μ. Μετά από ωραιότατη πεζοπορία ανάμεσα σε πυκνό δάσος οξυάς και άλλων ειδών φθάσαμε την 14.30 στην Αζούγκα και επιστρέψαμε στο Πρεντεάλ. 

  Η βροχή την 28 Ιουλ. εμπόδισε την ορειβατική δραστηριότητα, πλην όμως μας έδωσε την ευκαιρία να επισκεφθούμε την μεσαιωνική πόλη Σιγκισοάρα, 200χλμ. ΒΔ του Πρεντεάλ, πόλη χαρακτηριστική της Τρανσυλβανίας. Η πόλη ιδρύθηκε τον 12ο αιώνα, εποχή κατά την οποία οι Ούγγροι βασιλείς κατέκτησαν την Τρανσυλβανία νικώντας τον τοπικό ηγεμόνα. Σε πολλές πόλεις οι Ούγγροι εγκατέστησαν και δικούς τους πληθυσμούς σε σημείο να θεωρούν-ακόμη και τώρα- την Τρανσυλβανία ως δική τους, πράγμα βεβαίως μη ορθόν, ούτε αποδεκτόν. Σε πόλεις όπως η Τιμισοάρα, η Σιγκισοάρα κ.ά. κατοικούν ακόμη πολλοί Ούγγροι, Γερμανοί Σάξονες και Εβραίοι.  Οι Σάξονες προσεκλήθησαν από Ούγγρους βασιλείς τον 13ο αιώνα για να βοηθήσουν τεχνολογικά την χώρα. Αυτήν την τεχνολογία και τεχνική την είδαμε στην Μαύρη Εκκλησία στην πόλη Μπρασώφ, έργο Γερμανών του 15ου αιώνα, έργο τεράστιο και καταπληκτικό. Η Σιγκισοάρα είναι ωραία και γραφική, κτισμένη σε στυλ μπαρόκ με κτίρια παλαιά, όμορφα διακοσμημένα εξωτερικώς, ποικιλόχρωμα με άρωμα Μεσαίωνα. Κάποια κτίρια όπως πύργοι, πύργοι ρολογιού κ.ά. ανάγονται από κτίσεως πόλεως και συντηρούνται σχολαστικά. Αποχαιρετήσαμε την ωραία πόλη το απόγευμα για Πρεντεάλ.

 Η 29 Ιουλ. ήταν ημέρα κορυφής. Ο στόχος ήταν να φθάσουμε στην κορυφή Καραϊμάν (2.390μ.), η οποία ευρίσκεται εντός του εθνικού πάρκου Μπουσέγκι και η πρόσβαση ξεκινά από το χωριό Μπουστένι. Πρωϊνό ξύπνημα και αναχώρηση για το Μπουστένι από όπου ξεκινά το τελεφερίκ για τα 2.000μ. Την 9.55 αρχίσαμε την πορεία έξω από το τελεφερίκ. Το τοπίο εκεί είναι βεβαίως αλπικό, χωρίς δένδρα. Από το τελεφερίκ όμως είχαμε μια θέα της γύρω περιοχής του πλούσιου δάσους του Μπουστένι με τα πανύψηλα δένδρα, χάρμα ειδέσθαι. Την 12.00 η μικρή συμπαθητική ελληνική σημαιούλα μου κυμάτιζε σε μια σημαντική κορυφή των Καρπαθίων, το Καραϊμάν. Η ομάδα των 30 ατόμων ήμαστε πανευτυχείς. Η επιστροφή έγινε από άλλη διαδρομή με ένα μονοπάτι παραπλεύρως τεραστίων βράχων, θέαμα μεγαλειώδες. Η πορεία τελείωσε την 14.15 με άφιξη στο τελεφερίκ και κατάβαση στο Μπουστένι. Κατόπιν επισκεφθήκαμε την κωμόπολη Μπραν. Εκεί υπάρχει κάστρο κατασκευής του 1850 στην θέση οχυρού του 15ου αιώνα. Η ρουμανική Ιστορία αναφέρει οτι στο οχυρό αυτό διανυκτέρευσε κάποτε ο ηγεμών της Βλαχίας Βλαντ Τσέπες Ντράκουλα ο Παλουκωτής, καταδιωκόμενος από τους Τούρκους, αλλά επιβίωσε. Μετά από αιώνες έγινε το κάστρο Μπραν. Αυτό επεσκέφθη κάποτε ο Άγγλος συγγραφέας μυθιστορημάτων Στόκερ και ενεπνεύσθη το περίφημο έργο του ''Ο Δράκουλας των Καρπαθίων'' σε μια εποχή που η Τρανσυλβανία ήταν ένα από τα πιο άγνωστα και απομεμακρυσμένα μέρη της Ευρώπης. Ο πρωταγωνιστής του έργου του Στόκερ ήταν ένας νεκροζώντανος πρώην άρχοντας που τρεφόταν με αίμα τις νύχτες και έφερε το όνομα του Παλουκωτή, καθαρό αποκύημα φαντασίας. Αυτό όμως το αποκύημα φαντασίας ήταν αρκετό ώστε να γυριστούν εκατοντάδες ταινίες στο κάστρο, να γίνει διάσημο (και πλούσιο λόγω τουρισμού, όπως είδα) το Μπραν και να μπει πάλι η Τρανσυλβανία στον χάρτη. Πάντως πολλοί Ρουμάνοι λυπούνται που ο σπουδαιότερος τουριστικός προορισμός τους είναι ένα κάστρο,  όπου υποτίθεται υπήρχε ένας βρυκόλακας, προερχόμενος-κατά φαντασίαν- από έναν φοβερό εγκληματία, τον Βλαντ Τσέπες.

  Η 30 και 31 Ιουλ. ήταν ημέρες επιστροφής στην μαμά Ελλάδα με διανυκτέρευση στην Σόφια την 30ή Ιουλ. διερχόμενοι απέραντους πληκτικούς ρουμάνικους, βουλγάρικους και ελληνικούς κάμπους. Ήταν ένα υπέροχο ταξίδι σε μια υπέροχη χώρα μαζί με υπέροχους ανθρώπους (και οι 40 ήταν υπέροχοι). Οι πλέον υπέροχοι όμως ήταν οι αρχηγοί της εκδρομής Ιωάννης Κουνελάκης και Μίνα Βασιλείου, στελέχη του ΕΟΣ Κορίνθου, οι οποίοι με ευστροφία, με ευελιξία και προ πάντων με την λεπτομερή μελέτη της εκδρομής παρουσίασαν ένα έξοχο αποτέλεσμα προς τους οποίους ο γράφων απευθύνει ευχαριστήρια. Επίσης ευχαριστούμε τον ξεναγό Πέτρο Στεργίου, ο οποίος με τις γνώσεις του πολύ μας βοήθησε.

  Κλείνοντας, συνιστώ εντόνως σε όλους τους αναγνώστες του παρόντος ένα ταξίδι στην αδελφή Ρουμανία, ακολουθώντας τα βήματα του Υψηλάντη και όλων των σπουδαίων Ελλήνων που διέπρεψαν στην αδελφή αυτή χώρα.

  Ιωάννης Ξηρός