Μινώταυρος, κατά την αρχαιότατη ελληνική μυθολογία-ήταν ένα τέρας με σώμα ανθρώπου και κεφαλή ταύρου που κατέτρωγε ανθρώπους. Το σκότωσε ο Θησέας και σημειολογικά αυτό σημαίνει το τέλος των ανθρωποθυσιών στον ελληνικό χώρο με τελετουργική μορφή.

Και ναι μεν αυτά-έστω ως μύθοι και θρύλοι-συνέβησαν στην απώτατη αρχαιότητα όταν η προσπάθεια δημιουργίας θεσμών και κρατικών μορφωμάτων από τους ανθρώπους ήταν σε πρωτόλεια και σπαργανώδη μορφή. Σε μια εποχή όμως, όπως η σημερινή, κατά την οποία επαιρόμεθα οτι έχουμε φθάσει στο ύψιστο βαθμό κρατικής οργάνωσης και ζούμε στην εποχή της επικοινωνίας και της των πάντων ψηφιοποιήσεως πως δικαιολογεί την ύπαρξή του ένα κράτος που για να παράσχει ασφάλεια στους πολίτες του απαιτεί πρώτον φόρο αίματος;

Πως δικαιολογεί την ύπαρξή του ένα κράτος που θέτει ως πρώτη προτεραιότητα τις μινωταυρικές ανθρωποθυσίες και τον φόρο αίματος και μετά τον φόρο χρήματος ή άλλα δοσίματα για να μπορούν οι πολίτες του να φτάνουν στο λιμάνι και να μην βουλιάζουν στις ''Σάμινες'', να μην καίγονται μαζί με τα σπίτια τους στα ''Μάτια'', να μην πνίγονται μαζί με αυτά στις ''Μάνδρες'' και να μην τσακίζονται στα τραίνα του θανάτου;

Η συμφορά στα καταραμένα Τέμπη είναι κάτι παραπάνω από συμφορά. Είναι η έσχατη απόδειξη οτι αυτό το κράτος είναι το Γιοφύρι της Άρτας στο οποίο αν δεν κτιστεί και η γυναίκα του πρωτομάστορα μέσα του δεν τελειώνει. Το δράμα είναι οτι μέχρι τώρα, μετά από τόσες μινωταυρικές ανθρωποθυσίες και τόσες ''κτισμένες'' γυναίκες ακόμα αναμένουμε το στοιχειώδες για τον κάθε πολίτη. Στοιχειώδη ασφάλεια. Η συμφορά στα Τέμπη είναι η έσχατη απόδειξη οτι το ελληνικό κράτος είναι κυριολεκτικά θανατερό, σημείο αρνητικής αναφοράς, παράδειγμα προς αποφυγήν για τα σύγχρονα κράτη και ''περίπτωση μελέτης'' (αγγλιστί case study) για τις σχολές πολιτικής επιστήμης όλων των πανεπιστημίων για το πως ΔΕΝ θα πρέπει να λειτουργούν τα κράτη.

Ο γράφων λυπάται που εκφράζεται έτσι για ένα κράτος το οποίο υπηρέτησε στην ζωή του πιστά. Αλλά είναι τόση η αγανάκτηση που δεν μου μένουν περιθώρια. Η αγανάκτηση φθάνει στο έπακρο βλέποντας οτι η ατιμωρησία για όλα αυτά είναι η ύψιστη λειτουργία αυτού του κράτους, το οποίο ονομάζουμε-των πολιτικών συμπεριλαμβανομένων-βαθύ. Λίγα χρόνια φυλάκισης επιφυλάχθηκαν για τους φονιάδες του Σάμινα και βγήκαν έξω. Για τους φονιάδες της Μάνδρας και του Ματιού αναμένουμε στο ακουστικό μας. Αμφιβάλλει κανείς οτι σε λίγα, πολύ λίγα χρόνια θα είναι έξω και όσοι ελάχιστοι καταδικαστούν για την ομαδική δολοφονία των Τεμπών; 

Εν όψει εκλογών δόθηκε εντολή στα Μέσα να σιωπήσουν πλέον για τα Τέμπη. Δεν συμφωνούμε με την τακτική, πλην όμως είναι κατανοητό. Αυτό όμως που δεν είναι κατανοητό είναι η υποκρισία των πολιτικών, ΟΛΩΝ των πολιτικών, των οποίων η αιδήμων σιωπή και η επιφαινόμενη θλίψη κράτησε λίγες ημέρες πριν σπεύσουν να επιρρίψουν  ευθύνες ο ένας στο κόμμα του άλλου για την συμφορά. Βγαίνει ο κύριος Χρυσοχοϊδης του ΠΑΣΟΚ τότε και υπουργός Συγκοινωνιών τότε το 2014 όταν υπεγράφη  η σύμβαση της τηλεδιοίκησης στην κυκλοφορία των τραίνων, κατά την οποία ανέθεσε το έργο σε...δυο εταιρείες, εκ των οποίων η μια ήταν ακατάλληλη να διεκπεραιώσει το έργο και επιπροσθέτως δεν μπορούσαν να συνεργαστούν μεταξύ τους και λέει οτι όλα τα έκανε καλά. Το ορθόν ήταν να το αναθέσει σε μια με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα και με το κλειδί στο χέρι.

Και μετά από αυτό το κόμμα του (ΠΑΣΟΚ) ζητά την ψήφο μας στις επόμενες εκλογές. Βγαίνει ο κύριος Σπίρτζης υπουργός Συγκοινωνιών του ΣΥΡΙΖΑ κατά την πενταετία του που αντί να κηρύξει έκπτωτες τις εταιρείες που δεν προχωρούσαν το έργο ή έστω την μια από αυτές, τις αφήνει στην θέση τους και λέει οτι όλα τα έκανε καλά. Kαι μετά από αυτό το κόμμα του (ΣΥΡΙΖΑ) ζητά την ψήφο μας στις εκλογές. Το αποκορύφωμα όμως είναι ο κύριος Κώστας Καραμανλής της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. Τέσσερα χρόνια υπουργός Συγκοινωνιών άφησε το έργο ατελείωτο γνωρίζοντας οτι αυτό αν δεν τελειώσει ολόκληρο απλά δεν λειτουργεί. Βλέποντας το αποτέλεσμα της αβελτηρίας του παραιτείται αυτοστιγμεί αναλαμβάνοντας λέει το...πολιτικό κόστος. Και τι βλέπουμε; Τον βλέπουμε πάλι στα ψηφοδέλτια της Νέας Δημοκρατίας για να μην μείνει λένε ...χωρίς Καραμανλή η επόμενη Βουλή! 

Εκτός από το εξώφθαλμο της κοροϊδίας, εδώ πρέπει να επισημανθούν δυο πράγματα. Πρώτον, είναι εξώφθαλμο επίσης οτι εν όψει των δικών και των διώξεων που θα επακολουθήσουν στις οποίες σίγουρα θα εμπλακεί ο εν λόγω κύριος, επιθυμεί αυτός και το κόμμα του βουλευτική ασυλία. Δεύτερον και πλέον σημαντικό, κάποιος θα πρέπει να εξηγήσει σε όλους αυτούς τους κυρίους και πρωτίστως στον ελληνικό λαό ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ η λέξη πολιτική ευθύνη.

Πολιτική ευθύνη κυρίες και κύριοι σημαίνει την ανάληψη ευθύνης για ό'τι πήγε πολύ άσχημα κατά την διάρκεια της πολιτικής θητείας κάποιου. Η πολιτική ευθύνη μπορεί να είναι είτε υποκειμενική, υπό την έννοια οτι ο πολιτικός ο ίδιος υπέπεσε σε σφάλματα, είτε αντικειμενική, υπό την έννοια οτι ευθύνεται για σφάλματα των υφισταμένων του τους οποίους δεν ήλεγξε ως ώφειλε χωρίς αυτό το τελευταίο να αναιρεί ή να μειώνει την ευθύνη του. Και τι αποτέλεσμα έχει η πολιτική ευθύνη; Μα, να πάει σπίτι του οριστικά και αμετάκλητα και να μείνει εκεί εσαεί. Πολιτική ευθύνη σημαίνει οτι φεύγω από την πολιτική γενικώς και μονίμως και ουδέποτε επανέρχομαι σ'αυτή.

Η πολιτική ευθύνη είναι συνώνυμο και ισοδύναμο του αρχαίου εξοστρακισμού και κάτι ήξεραν καλύτερα από μας οι αρχαίοι μας και το έκαναν αυτό. Η πολιτική ευθύνη αγαπητοί είναι κάτι πολύ περισσότερο και απείρως σπουδαιότερο από αυτό που χρόνια τώρα οι πολιτικοί μας αποκρύπτουν και κάνουν πως δεν το ξέρουν. Η πολιτική ευθύνη είναι βαρύτερη και από την ποινική ακόμη και αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό από τον ελληνικό λαό, ο οποίος καλείται στο εξής να καταψηφίζει όποιον βαρύνεται με πολιτική ευθύνη, δίκην εξοστρακισμού. Όλα τα άλλα είναι σκέτη κοροϊδία. Επάνοδος του κυρίου Καραμανλή στην Βουλή είναι απάτη, είναι συγκάλυψη και πάνω από όλα είναι κοροϊδία στα μούτρα μας. Και μετά από αυτά το κόμμα του ζητά την ψήφο μας στις εκλογές. 

Καταριούνται και εξορκίζουν τώρα όλοι το βαθύ ελληνικό κράτος. Ναι, είναι αλήθεια οτι πολλοί υπάλληλοι αυτού του κράτους είναι κακοί και ακατάλληλοι ασχέτως ποιος είναι υπουργός και ποιο κόμμα κυβερνά. Τίθεται όμως το ερώτημα γιατί παραμένουν στις θέσεις τους; Ερωτήματος συνέχεια, μήπως έχουν πολιτικές άκρες; Ακούγεται οτι ο σταθμάρχης της Λάρισας (ο οποίος απορώ γιατί δεν έχει αυτοκτονήσει ακόμη) πήρε αυτή την θέση χάριν μιας κυβερνητικής βουλευτού της Λάρισας. Αν αληθεύει αυτό, ιδού η σύνδεση του βαθέος με το επίσημο κράτος. Και στο κάτω-κάτω αν αυτό είναι το κράτος μας και δεν αλλάζει, γιατί δεν του αφαιρούμε όσες αρμοδιότητες μπορούμε και δεν τις αναθέτουμε στην ιδιωτική πρωτοβουλία για να έχουμε την ασφάλεια και την ζωή μας την ίδια;

Σ'αυτήν την χώρα δεν αλλάζει τίποτε προς το καλύτερο αν πρώτα δεν πληρωθεί με αίμα, αίμα ελληνικό. Έχοντας αυτό υπόψιν και άλλα πολλά , ας βαίνομεν προς εκλογάς, όπως είπε σε κάποια ταινία του ο αξέχαστος Ντίνος Ηλιόπουλος ευχόμενοι να μην μας συμβεί και τίποτε άλλο σαν τα καταραμένα Τέμπη μέχρι τότε.      

Ιωάννης Ξηρός          
Ταξ|χος ε.α.