Κράτος δικαίου νοείται το κράτος στο οποίο δικαιώματα και υποχρεώσεις των πολιτών είναι αυτές που ορίζονται από τους εκ του νομοθέτου τιθέμενους νόμους και ισχύουν έως ότου αναθεωρηθούν πάλι από τον νομοθέτη, ο οποίος -με την σειρά του-εκλέγεται προς τούτο από το εκλογικό σώμα, τουτέστιν από τον λαό. Η νομοθεσία, εφόσον προκύπτει λοιπόν από νόμιμα εκλεγμένους αντιπροσώπους, οφείλει να υπηρετεί την δικαιοσύνη, η οποία είναι σύμφωνα με το κοινό περί δικαίου αίσθημα και με όσα μας παρέδωσαν οι αρχαίοι φιλόσοφοι και οι Πατέρες της Εκκλησίας η υψηλότερη αρετή του ανθρώπου, άνευ της οποίας ουδεμία κοινωνία συγκροτείται. Εξ αυτού εξάγεται οτι εφόσον οι νόμοι δεν εκδίδονται από τυραννική ή ολοκληρωτική εξουσία, οφείλουν αφενός να θεραπεύουν την δικαιοσύνη και αφετέρου να περιλαμβάνουν στις διατάξεις του νόμου ακόμη και αυτούς που τους ψήφισαν και τους εκτελούν, όπερ σημαίνει οτι σε ένα κράτος δικαίου ελεγχόμενοι και υποκείμενοι σ'αυτούς είναι ΑΠΑΝΤΕΣ, ουδενός εξαιρουμένου και επιπροσθέτως οι κείμενοι νόμοι τηρούνται κανονικά έως την στιγμή που θα αναθεωρηθούν.

Προσφάτως παρατηρήσαμε δυο συμβάντα, τα οποία πλείστες εγείρουν αμφιβολίες περί του αν στην Ελλάδα υπάρχει κράτος δικαίου. Πρώτον, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με πλειοψηφία 330 ψήφων όχι μόνο καταδίκασε, αλλά και στιγμάτισε την Ελλάδα ως χώρα στην οποία ΔΕΝ υπάρχει κράτος δικαίου και δεύτερον η Ευρωπαία Εισαγγελεύς για την Διαφθορά κα Κοβέτσι, ερευνώσα την υπόθεση του δυστυχήματος ή ακόμη και εγκλήματος των Τεμπών, δήλωσε οτι οι Ελληνες αρμόδιοι μπλοκάρουν, δηλαδή εμποδίζουν την έρευνά της με σκοπό -τι άλλο-την συγκάλυψη των ευθυνών κάποιων, οι οποίοι ευρίσκονται πέραν του σταθμάρχη και των μηχανοδηγών. Σ'αυτά μπορούν να προστεθούν πολλά άλλα, άπειρα τον αριθμό, όπως η κάποτε μετατροπή της απιστίας περί την υπηρεσία από κακούργημα σε πλημμέλημα, η τάχιστη αποσβεστική προθεσμία παραγραφής για αδικήματα υπουργών, η αναθεώρηση των ποινικών κωδίκων το 2019 που απήλλαξε τραπεζικά διευθυντικά στελέχη από την ευθύνη τους για τον υπερδανεισμό των κομμάτων, η μετατροπή του βιασμού από κακούργημα σε πλημμέλημα και άλλα πολλά ων ουκ έστιν αριθμός, εύκολα συμπεραίνει κάποιος οτι στην Ελλάδα, στην χώρα που αρχαίοι φιλόσοφοι ανάλωσαν την ζωή τους και την σκέψη τους αναζητώντας την δικαιοσύνη και το νόημά της, κράτος δικαίου δεν υπάρχει.

Το χειρότερο όλων είναι οτι φαίνεται οτι η ίδια η Δικαιοσύνη ως οργάνωση και λειτουργοί δεν είναι στο ύψος της αποστολής τους. Κακοδικίες και υπερβολικές καθυστερήσεις, διάφορες Μπουρμπούλιες, Στάθηδες και Καλούσηδες αμαυρώνουν το κύρος των δικαστικών και εισαγγελέων. Η αμαύρωση και η υποτίμηση της Δικαιοσύνης στην Ελλάδα έχει φτάσει σε τέτοιο βαθμό που οι Έλληνες πολίτες (τουλάχιστον αυτοί που παραμένουν ακόμη ΠΟΛΙΤΕΣ) δεν έχουν πια εμπιστοσύνη στην ελληνική Δικαιοσύνη. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα για έναν άνθρωπο να πηγαίνει στο δικαστήριο και να μην βρίσκει το δίκιο του. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα για ένα κράτος που θέλει να λέγεται δημοκρατικό να έχει εκπέσει τόσο πολύ η εκτίμηση των πολιτών στην εκτελεστική και δικαστική εξουσία. 

Τις τελευταίες ημέρες η Ελλάδα συνταράσσεται από την εισήγηση της εισαγγελέως Μαρίας-Ελένης Νικολού σχετικά με την ενοχή και για ποια αδικήματα του εγνωσμένως παιδοβιαστή και μαστρωπού Μίχου στην υπόθεση του κατ'επανάληψιν εκδοθέντος για πορνεία δωδεκάχρονου κοριτσιού. Κατά την γνώμη της εισαγγελέως ο Μίχος δεν διέπραξε βιασμό διότι το κορίτσι...συναίνεσε στην πράξη, ούτε μαστρωπεία, διότι... δεν πήρε χρήματα από τους πελάτες! Αυτό το σκεπτικό συνιστά βιασμό όχι μόνον της κοινής λογικής, αλλά και της έννοιας της δικαιοσύνης και δικαίως ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών από πολίτες που διαμαρτύρονται για το έσχατο αυτό επίπεδο ξεπεσμού λειτουργών της ελληνικής Δικαιοσύνης. Γενετήσιες πράξεις επί ενός εντεκάχρονου συνιστούν βιασμό ανεξαρτήτως συνθηκών υπό τις οποίες διεπράχθησαν αυτές και η μαστρωπεία  υπάρχει ούτως ή άλλως εφόσον το παιδί εκδιδόταν στις ορέξεις του κάθε ανώμαλου ανθρωποειδούς. Εγράφη στον Τύπο οτι ο Μίχος εκβιάζει κάποιους ισχυρούς που βίασαν το παιδί, υπό την έννοια οτι απαίτησε να κανονίσουν αυτοί μια ηπιότερη ποινή για να αποφυλακιστεί γρηγορώτερα με αντάλλαγμα την σιωπή του. Αν αυτό αληθεύει, αποδεικνύονται δυο πράγματα. Πρώτον οτι η εν Ελλάδι Δικαιοσύνη καθοδηγείται από παράγοντες της Εκτελεστικής Εξουσίας, άρα κατ'όνομα είναι ανεξάρτητη και δεύτερον οτι πράγματι με τέτοιους δικαστικούς λειτουργούς κράτος δικαίου στην Ελλάδα δεν υπάρχει. Αν σε αυτά προσθέσουμε και όσα αποκαλύπτονται (και όσα προσπαθούν κάποιοι να ΜΗΝ αποκαλυφθούν) σχετικά με το έγκλημα των Τεμπών, από το οποίο η ελληνική πολιτική τάξη δεν θα γλυτώσει εύκολα, παίρνουμε την εικόνα της παρακμής για την οποία η νυν κυβερνώσα ποικιλόχρωμη και ιδεολογικώς θολή πολιτική παράταξη φέρει καταλυτικές ευθύνες.

Ο γράφων έχει αναφέρει πολλάκις και σε άλλα σημειώματά του οτι οι οι παλιές αξίες της λιτότητας, της αξιοκρατίας, της τιμιότητας, της ευγένειας, και της δικαιοσύνης σε σημείο που θυμίζει τον τελευταίο χρησμό του Μαντείου των Δελφών (ο οποίος -σε αντίθεση με τους άλλους-ήταν σαφέστατος) ''χαμαί πέσε δαίδαλος αυλά...''. Η ελληνική κοινωνία πρέπει να καταφύγει επειγόντως σε ιεραποστόλους και στα γραπτά των αρχαίων της φιλοσόφων προκειμένου να εύρει ξανά τον βηματισμό της. Ειλικρινά δεν βρίσκω άλλο φάρμακο στο σημείο που έχουμε φθάσει.

Ιωάννης Ξηρός

Ταξίαρχος ε.α.

ΥΓ. Προς Υπουργόν Συγκοινωνιών κ. Σταϊκούραν. Κύριε Υπουργέ, προ ημερών παρ'ολίγον να θρηνήσουμε έξω από την Κόρινθο ένα άλλο σιδηροδρομικό δυστύχημα, ανάλογο των Τεμπών. Ειλικρινά δεν γνωρίζω τι γίνεται εκεί και σε ελληνικό τραίνο εγώ εδώ και χρόνια, από τότε που με παράτησαν εμένα και κάποιους άλλους για ώρες στην Παλαιοφάρσαλο, δεν μπαίνω. Σας συμβουλεύω το εξής. Κλείστε ΑΜΕΣΑ , ΤΩΡΑ, ΟΛΟΝ τον ελληνικό σιδηρόδρομο και ξανανοίξτε τον μόνον όταν εκπαιδευτεί ένα ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ προσωπικό που να ξέρει τι του γίνεται και εγκατασταθούν ΟΛΑ τα σύγχρονα μέσα ασφαλείας, ξέρετε ποια είναι αυτά. Πιστέψτε με, θα προσφέρετε εθνικό έργο σε μια χώρα που μαστίζεται από υπογεννητικότητα και δεν την παίρνει να χάνει και άλλα παιδιά στα ελληνικά τραίνα που έτσι όπως πάμε θα αποκτήσουν την φήμη του ασφαλέστερου τρόπου αυτοκτονίας.