Γράφει ο Δρ. Κώστας Πατέρας, D.Ed., M.Ed., Ph.D.

«Ουκ έστιν ώδε η μέλλουσα πόλις»

Κάθε μορφή ζωής έχει αρχή και τέλος.

Τίποτε δεν ξεφεύγει απ’ αυτή την νομοτελειακή τάξη.

Η πρόσφατη εκδημία του Ιερομονάχου Αρχιμανδρίτου της Ιεράς Μητροπόλεως Τρίκκης και Σταγών και Καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Αγίου Βησσαρίωνος Δουσίκου προκάλεσε τριγμούς στην Τοπική Εκκλησία και γέμισε με πόνο τις ψυχές των Χριστιανών.

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Νίκαια του Πειραιά, το 1934.

Ήταν πτυχιούχος της Θεολογικής και της Φιλοσοφικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Είχε, έτσι, δύο μεγάλα πλεονεκτήματα. Πρώτον, ήταν βαθύς γνώστης των Θεολογικών Αξιών και δεύτερον, ήταν άριστος χειριστής της Ελληνικής γλώσσας και των Αρχών της.

Δεν έγινε, όμως, Καθηγητής. Ούτε Θεολόγος αλλά ούτε και Φιλόλογος.

Η ψυχή του σκίρτησε στο κάλεσμα του Κυρίου και έγινε ρασοφόρος.

Το 1964 χειροτονήθηκε στον πρώτο βαθμό της Ιεροσύνης από τον αξιόλογο κυρό Διονύσιο, τότε Μητροπολίτη Τρίκκης και Σταγών.

Σύντομα ανέβηκε όλα τα σκαλοπάτια της Εκκλησιαστικής ιεραρχίας.

Τοποθετήθηκε στην Ιερά Μονή Αγίου Βησσαρίωνος Δουσίκου το 1974, όπου και εξελέγη Καθηγούμενος.

Παρά την τεράστια μόρφωση, ο Γέροντας ήταν σεμνός, απλός, έντιμος, διορατικός και οργανωτικός.Αλλά προπάντων ήταν Άνθρωπος.

Υπηρέτησε με ζήλο την «Ζώσα Εκκλησία» και ανέβασε πολύ ψηλά την αξία της Μοναχικής ζωής και μάλιστα σε περιόδους που η Ορθοδοξία δέχονταν χτυπήματα από τους πολεμίους της.

Τα στοχευμένα και σύντομα κηρύγματά του τον κατέστησαν έναν κορυφαίο Ιεροκήρυκα του νομού Τρικάλων.

Χιλιάδες ψυχές βρήκαν «πηγή ζωής» κάτω από το πετραχήλι του.

Η ανθρωπιστική του δραστηριότητα έλυσε πολλά κοινωνικά προβλήματα.

Όργωσε, κυριολεκτικά, επί δεκαετίες τις κωμοπόλεις και τα χωριά της περιοχής, προβάλλοντας και κηρύσσοντας τις Αρχές και τις Αξίες της Εκκλησίας μας.

Ήταν μύστης και μυσταγωγός της Χριστιανικής Πίστης, άριστος λειτουργός και ακάματος εργάτης της Ορθοδοξίας.

Ένθερμος υποστηρικτής των Ελληνοχριστιανικών αγαθών και βαθύς γνώστης των κοινωνικών θεμάτων.

Στάθηκε όρθιος μέχρι το τέλος της ζωής του, παρά τα έντονα προβλήματα υγείας, που αντιμετώπιζε τελευταία.

«Έφυγε» σωματικά.

Πνευματικά και Ψυχικά θα είναι πάντα κοντά μας και από την Βασιλεία των Ουρανών θα μεσιτεύει για όλους μας.

Η ζωή και το έργο του αλλά και το Άγιο Πνεύμα που φροντίζει για όλα, θα δείξει, στους απομείναντες Μοναχούς της Ιεράς Μονής Δουσίκου, τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουν.

Ο Καθηγούμενος, κυρός Ιγνάτιος Πούτος, τον δρόμο της επίγειας ζωής του τον τελείωσε. Την Πίστη τήρησε. Απομένει να του δώσει ο Κύριος το στεφάνι της Δικαιοσύνης.

Γέροντα, Αιωνία σου η Μνήμη.