Δεν χρειάζεται παρά ενσυναίσθηση και στοιχειώδη επαφή με την πραγματικότητα για να αντιληφθεί κανείς τον αντίκτυπο των Τεμπών στην κοινωνία. Πόνος, θυμός και οργή γι’ αυτά που έπρεπε να γίνουν τόσα χρόνια και δεν έγιναν με ευθύνες ενός πολιτικού συστήματος το οποίο βολεύεται στη μετάθεση ευθυνών με απώτερο στόχο να περιοριστούν, στο τέλος, οι ευθύνες στον μοιραίο σταθμάρχη λες κι αυτός δεν είναι αποτέλεσμα των παθογενειών που αναπαράγονται στο χρόνο στη «χώρα την κακιά», όπως φωνάζουν τα παιδιά στους δρόμους εκφράζοντας την πηγαία αγανάκτησή τους.

Η χώρα μπορεί να φαίνεται «κακιά» στα νέα παιδιά γιατί στα γρανάζια της εγκλωβίζονται τα όνειρά τους, αλλά η απαλλαγή της από το συγκεκριμένο επιθετικό προσδιορισμό δεν είναι επιλογή αλλά υποχρέωση για όλους όσοι φιλοδοξούμε να εκφράσουμε τις προσδοκίες και τα όνειρα της δικής μας γενιάς και έχουμε την τόλμη να πάμε κόντρα στο ρεύμα για να το κάνουμε πράξη.

Χωρίς πολλά λόγια αλλά με σεβασμό πρωτίστως στη μνήμη των 57 αθώων θυμάτων της τραγωδίας και στην απαίτηση της κοινωνίας να σπάσουμε επιτέλους, δεσμά τα οποία μας κρατάνε εγκλωβισμένους σε ένα ζοφερό παρελθόν. Με δικαιοσύνη. Ναι, πάνω απ’ όλα με πραγματική δικαιοσύνη και διαφάνεια, για να μην χρειάζεται, όπως ακούστηκε ως ύβρις, στο δημόσιο διάλογο, η θυσία νέων παιδιών, για να λειτουργήσουν, όπως πραγματικά πρέπει, οι σιδηροδρομικές συγκοινωνίες.

Για να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι της τραγωδίας χωρίς να κρύβονται πίσω από ασυλίες και τα μεγάλα πολιτικά ονόματα. Για να μπει επιτέλους στις ράγες της λογικής και του αυτονοήτου η ελληνική διοίκηση με αξιοκρατία και συστηματική δουλειά.

Αυτές τις δύσκολες μέρες, ανατρέχω στα λόγια της Φώφης. Στην ανθρωπιά που απέπεμπε, αποτέλεσμα μιας πραγματικής ευαισθησίας, που ενισχυόταν από την ειλικρίνεια αλλά και την αξιοπρέπεια με την οποία αναφερόταν στα προβλήματα υγείας της.

Και αυτό είναι ένα χνάρι πολύ σημαντικό. Γιατί οι πολιτικοί δεν παύουν να είναι άνθρωποι.

Δεν είναι εκλογικές μηχανές, ούτε κάποιοι που οφείλουν να «πετρώσουν» κάθε εσωτερική τους ευαισθησία ή ανθρώπινη διάσταση. Είναι αυτή η ανθρωπιά που μπορεί να κάνει τη διαφορά στην πολιτική αλλά και η αίσθηση του καθήκοντος και της συναίσθησης των δύσκολων στιγμών που περνάει η ελληνική κοινωνία που έδειξε στην πράξη, ο Νίκος Ανδρουλάκης που δημιουργούν ένα νέο αφήγημα για την ελληνική κοινωνία, για να μη γίνει όλος αυτός ο πόνος και η οργή αντισυστημική έκφραση ως αδιέξοδο, αλλά συνειδητή επιλογή για ουσιαστικές αλλαγές που πρέπει να ξεκινήσουν από αύριο.

Γιώργος Ηλιάδης

Υποψήφιος Βουλευτής ΠΑΣΟΚ