Η υπογραφή από τη Κυβέρνηση  και η κύρωση  από την πλειοψηφία της Ελληνικής Βουλής της νέας Σύμβασης Οικονομικής Ενίσχυσης – Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης της Ελλάδας από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, που περιλαμβάνει προαπαιτούμενα – ρυθμίσεις – σκληρά Μνημονιακά μέτρα, δημιούργησε ένα νέο πολιτικό σκηνικό με εκρηκτικές πολιτικές διεργασίες και εξελίξεις. Οι πιο σημαντικές αφορούν τον ΣΥΡΙΖΑ, ως το κυρίαρχο κυβερνητικό Κόμμα.

Ο αιφνιδιασμός από την απόφαση του Πρωθυπουργού να συμφωνήσει την 13-7-15, στο Συμβούλιο Κορυφής της Ευρωζώνης, για μια νέα Μνημονιακή Σύμβαση χρηματοπιστωτικής σταθερότητας,  εξυπηρέτησης του Χρέους της Ελλάδας και των χρηματοδοτικών αναγκών της ελληνικής οικονομίας, ήταν απόλυτος. Η βασανιστική Διαπραγμάτευση της νέας Κυβέρνησης κοινωνικής σωτηρίας με τους εκπρόσωπους των δανειστών της χώρας, έληξε με οδυνηρή ήττα των θέσεων και της διαπραγματευτικής τακτικής  της Ελληνικής Κυβέρνησης και με απόλυτη επικράτηση της στρατηγικής των δανειστών. Η 3η Μνημονιακή Σύμβαση έχει τη σφραγίδα της νεοφιλελεύθερης λογικής τους, των τελεσίγραφων, των  σκληρών εκβιασμών τους, και ελάχιστων από τις θέσεις που πρόβαλλε ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κόκκινες γραμμές για την βιωσιμότητα - απομείωση του Χρέους, τα χαμηλά πρωτογενή πλεονάσματα, τη δημοσιονομική εξυγίανση,  την επανεκκίνηση-ανάκαμψη της εθνικής οικονομίας και την Ανασυγκρότηση της χώρας, με αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής τραγωδίας της.

Στα δεδομένα αυτά, εντός του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζονται ανησυχητικά ρεύματα διαφοροποιήσεων : 

- Της ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑΣ, της ΚΟΕ, της ΔΕΑ, που καταγγέλλουν το 3ο Μνημόνιο και  καλούν μαζί με εκπρόσωπους Οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς «στη πολιτική και κοινωνική συγκρότηση ενός πλατιού πανελλαδικού κινήματος, με δημιουργία επιτροπών αγώνα ενάντια στο νέο Μνημόνιο, τη λιτότητα και την επιτροπεία της χώρας…».

- Της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ, των 11 Βουλευτών  που ψήφισαν « παρών» και  19 στελεχών της ΚΕ,  που ενώ αναγνωρίζουν ότι « η Συμφωνία επιβλήθηκε υπό το κράτος ακραίων εκβιασμών και απειλών μιας άμεσης και άτακτης χρεοκοπίας..», ζητούν « να μην αποδεχθούμε αυτή τη Συμφωνία, η οποία θα διαρρήξει τις κοινωνικές μας συμμαχίες και θα καταστήσει την Αριστερά αναξιόπιστη..», θεωρούν ότι « είναι αδιανόητη η εφαρμογή της  από μια Κυβέρνηση στην οποία θα συμμετέχει το Κόμμα μας» ( κι ας έχει την υπογραφή του οικονομικού επιτελείου του ΣΥΡΙΖΑ, της μεγάλης πλειοψηφίας της ΚΟ, του Υπουργού Οικονομικών και του Προέδρου του )  και καταλήγουν ότι « Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να εκπονήσει άμεσα ένα σοβαρό εναλλακτικό σχέδιο ταχύτατου απεγκλωβισμού από τα Μνημόνια εξετάζοντας όλα τα ενδεχόμενα, λαμβάνοντας υπόψιν την ταχύτατα συντελούμενη νεοφιλελεύθερη μετάλλαξη της ΕΕ και την κυριαρχία των πιο ακραίων νεοφιλελεύθερων κύκλων, αξιοποιώντας το κοινό πεδίο των αγώνων με τους υπόλοιπους ευρωπαϊκούς λαούς και τα όποια ρήγματα που συντελέστηκαν στο νεοφιλελεύθερο στρατόπεδο, αλλά κυρίως τον κινηματικό παράγοντα και το μεγαλόπρεπο ΟΧΙ του λαού μας στο δημοψήφισμα. Αυτό πρέπει να είναι και το βασικό αντικείμενο ενός καταστατικά έγκυρου Συνεδρίου, που πρέπει να γίνει μέσα στον Σεπτέμβριο και πρέπει να προηγηθεί οποιασδήποτε εκλογικής διαδικασίας».

- Του Μανώλη Γλέζου, που καταγγέλλει ότι : « Η αλλοπρόσαλλη και παραπαίουσα στρατηγική της Κυβέρνησης Μαξίμου έχει δημιουργήσει τραγικές καταστάσεις στην ιδεολογική και πολιτική συνείδηση των αγωνιστών. Ενώ κανένας δεν συμφωνεί με το τρίτο μνημόνιο που δένει και υποδουλώνει χειροπόδαρα το λαό για δεκαετίες, με τα ψευτοδιλήμματα απελπισίας και τρομολαγνείας που δημιουργεί, βασανίζει τους αγωνιστές που δεν θέλουν να αποτελέσει η Αριστερά μια εφταμηνίτικη παρένθεση…». Ο Μανώλης καλεί την ηγεσία « να συνέλθει», «να ταυτιστεί με την ιστορία της»  και « να συγκαλέσει πλατιά Σύσκεψη για να βρεθεί λύση, παρά τον έντονο διάλογο που θα διεξαχθεί…».

     Μετά τις εκρηκτικές αυτές εξελίξεις, τις οποίες επιχειρούν να εκμεταλλευτούν τα Κόμματα της αντιπολίτευσης,  από τη σκοπιά του το καθένα,  η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, το ΚΚΕ, ακόμη και εκείνα  που ψήφισαν τη νέα Μνημονιακή Σύμβαση ( ΝΔ, ΠΟΤΑΜΙ, ΠΑΣΟΚ )  και απαιτούσαν να εγκριθεί « πάση θυσία,  για να παραμείνουμε στο ευρώ»,   η Κυβέρνηση οδηγείται στην απόφαση μιας νέας προσφυγής στη λαϊκή ετυμηγορία.   Η επιλογή είναι αναπόφευκτη :

- Η πρώτη  Κυβέρνηση της Αριστεράς στη Δυτική Ευρώπη  δεν στηρίζεται πια  από όλους τους Βουλευτές της Αριστεράς, ο ΣΥΡΙΖΑ διασπάται, η στρατηγική του έναντι της Ενωμένης Ευρώπης και του κοινού νομίσματος  οφείλει να επανεξεταστεί,  καθώς έγιναν και θυσίες για το ευρώ και υπάρχουν αυταπάτες για τη δραχμή 

- Το Πρόγραμμα της ΔΕΘ δεν υλοποιήθηκε

- Η Διαπραγμάτευση έληξε με ήττα των κυβερνητικών στόχων

- Ο Πρωθυπουργός αναγνώρισε λάθη, παραλείψεις, αυταπάτες 

- Η εφαρμογή σκληρών φορομπηχτικών, αντιλαϊκών,   μνημονιακών μέτρων απαιτεί μια νέα στρατηγική υπεράσπισης των κοινωνικών στρωμάτων τα οποία θέλει να εκφράσει ο ΣΥΡΙΖΑ και η οποία να αποδεικνύει στη πράξη ότι δεν υπέστη « μετάλλαξη», ότι παραμένει Κόμμα του κοινωνικού μετασχηματισμού. 

     Κατόπιν τούτων, πορευόμαστε προς μια σημαντική  Εκλογική αναμέτρηση, στην οποία όλα τα Κόμματα οφείλουν να ξεκαθαρίσουν τις θέσεις τους στη νέα πραγματικότητα που υπάρχει στη χώρα  :

- Πρέπει να εφαρμόσουμε τη νέα Συμφωνία με τους δανειστές της χώρας ή  να την ακυρώσουμε, να διεκδικήσουμε το κούρεμα  ή την  αναδιάρθρωση  του χρέους, να κάνουμε στάση πληρωμών, να  απεμπλακούμε από τα μνημονιακά μέτρα που συνεπάγεται η Σύμβαση  και πώς ;

- Πρέπει να παραμείνει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη και στην ΕΕ ή να απομακρυνθούμε και να επανέλθουμε στο εθνικό νόμισμα ;                      -  Θέλουμε την αλλαγή των συσχετισμών στην Ενωμένη Ευρώπη υπέρ μιας Ευρώπης του ουμανισμού, της αλληλεγγύης, του εργασιακού πολιτισμού, της αναβάθμισης της ποιότητας ζωής… ή καταλήγουμε ότι λειτουργεί ως θεσμοθετημένος νεοφιλελευθερισμός που καθιστά ανέφικτη κάθε δυνατότητα αλλαγής της ;

- Πως θα αντιμετωπίσουμε το εκρηκτικό προσφυγικό – μεταναστευτικό πρόβλημα εντός ή εκτός της Ενωμένης Ευρώπης ;

- Ποιες ώριμες  μεταρρυθμίσεις πρέπει να γίνουν στην Ελλάδα, ανεξάρτητα από τις ρυθμίσεις της νέας Σύμβασης ;

- Ποιο εθνικό σχέδιο παραγωγικής – διοικητικής – αναπτυξιακής Ανασυγκρότησης προτείνει κάθε Κόμμα και ποιο πρόγραμμα διακυβέρνησης  ;

- Ποιο Κόμμα  πρέπει να πρωταγωνιστήσει στη νέα πραγματικότητα για τη χώρα και ποια πολιτική συμμαχιών πρέπει να ακολουθήσει στη περίπτωση που δεν σχηματίζεται αυτοδύναμη Κυβέρνηση ;

- Πρέπει επιτέλους να αλλάξει το εκλογικό σύστημα και να καθιερωθεί η Απλή Αναλογική ; Τι εννοεί το ΚΚΕ ως « λαϊκή εξουσία» ; Θα προκύψει χωρίς γενικευμένες Εκλογές ; 

    Ανεξάρτητα από τις απαντήσεις των άλλων Κομμάτων, ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει, όπως υποστηρίζουν και πολλοί άλλοι σύντροφοι, να αποσαφηνίσει πλήρως τις θέσεις του, τη νέα προγραμματική αφήγηση και δέσμευσή του,  σε ένα Έκτακτο Συνέδριο, που πρέπει ασφαλώς να προηγηθεί από τη νέα κρίσιμη Εκλογική αναμέτρηση. Διγλωσσία, νέες αυταπάτες  ή διαφορετικές στρατηγικές, είναι ανεπίτρεπτες  στη παρούσα ιστορική φάση. Στο κάτω-κάτω « η σοβαρότητα ενός Κόμματος εξαρτάται από τη στάση που κρατά απέναντι στα λάθη του» ( Β.Ι.Λένιν ).

Η προσωπική μου γνώμη στα αμείλικτα διλήμματα είναι ότι  ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει :

- Να ταχθεί υπέρ της αλλαγής συσχετισμών στην Ενωμένη Ευρώπη, κι όχι υπέρ της εθνικής αναδίπλωσης - αποδέσμευσης. Να  πείσει την ελληνική κοινωνία ότι η έξοδος από την Ευρωζώνη και η  επιστροφή στο εθνικό νόμισμα,  δεν οδηγεί σε καλύτερες συνθήκες ζωής για τον λαό, αν αναλογιστούμε τη παγκόσμια καπιταλιστική πραγματικότητα και την ευαίσθητη γεωπολιτική θέση της χώρας 

- να βρίσκεται  σε διαρκή διαβούλευση, συνεργασία  με τα άλλα Κόμματα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και σε διαρκή διεθνιστική  συμπόρευση με τα κοινωνικά κινήματα σε όλες τις χώρες,  που μάχονται «για ένα άλλο κόσμο που είναι εφικτός».

- Να εφαρμόσει τη νέα Σύμβαση, με τολμηρή-ριζοσπαστική πολιτική αύξησης των εσόδων και εξαφάνισης κάθε σπατάλης –διασπάθισης του δημοσίου χρήματος, με περιουσιολόγιο, με ενίσχυση της αποδοτικότητας του δημόσιου τομέα και δημοκρατικό εκσυγχρονισμό της δημόσιας διοίκησης, με στήριξη-αναβάθμιση του δημόσιου συστήματος υγείας, με δημιουργική τριμηνιαία επανεξέταση των μνημονιακών όρων-των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων-της συμβολής τους στην απασχόληση και την ανάκαμψη της οικονομίας, με  δίκαιη ανακατανομή πλούτου-δικαιωμάτων-υποχρεώσεων, με αντισταθμιστικά μέτρα κατά των τρωκτικών, των πιράνχας, των διεφθαρμένων  και υπέρ των φτωχών, των ασθενέστερων, των  ομάδων κοινωνικού αποκλεισμού…

- Να δώσει αποδείξεις ότι μπορεί να υπάρξει στην Ενωμένη Ευρώπη  εναλλακτική κυβερνητική πολιτική στην οποία «οι άνθρωποι είναι πάνω από τα κέρδη του κεφαλαίου».

- Να αποσαφηνίσει τις ώριμες ριζοσπαστικές αλλαγές  που θα κάνει, ανεξάρτητα αν περιλαμβάνονται στις ρυθμίσεις της νέας Σύμβασης 

- Να καταλήξει στη πρότασή μας  για την στρατηγική  Ανάπτυξης  της χώρας και την ολιστική της Ανασυγκρότηση, αξιοποιώντας με τον καλύτερο τρόπο την ολοκλήρωση του ΕΣΠΑ και τα 35 δις ευρώ των Ταμείων της ΕΕ και του ευρωπαϊκού προγράμματος επενδύσεων και να την παρουσιάσει αναλυτικά στο προεκλογικό διάστημα. Προετοιμασία, κείμενα, υπάρχουν.

- Η εκλογική τακτική και η πολιτική συμμαχιών να υιοθετήσει την Απλή Αναλογική και  να περιλαμβάνει όλους εκείνους που αποδεδειγμένα συνειδητοποιούν τα συνολικά αίτια που οδήγησαν την Ελλάδα σε εκρηκτικά ελλείμματα, σε  προμήθειες για μίζες, σε εκτεταμένη διαφθορά - φοροδιαφυγή- φοροκλοπή, σε υπερχρέωση, σε ανεπάρκεια αξιοποίησης των συγκριτικών της πλεονεκτημάτων, σε στρεβλό σχεδιασμό της ανάπτυξής της, σε ένα φαύλο -  πελατειακό – διαπλεκόμενο  πολιτικό  σύστημα εξουσίας…  και αποδεδειγμένα απαιτούν, στη βάση σαφών προγραμματικών θέσεων ταξικής μονομέρειας υπέρ των αδυνάτων,   να ανατραπεί και να  αντικατασταθεί από ότι καλύτερο, εντιμότερο, ικανότερο διαθέτει η χώρα και το ανθρώπινο δυναμικό της που αναγκάστηκε σε μετανάστευση.

ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΣΑΚΗΣ

ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΤΡΙΚΑΛΩΝ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ