Η εκτυλισσόμενη προσφυγική τραγωδία δεν αποτελεί φυσική καταστροφή, αλλά προμελετημένο πολιτικό έγκλημα.
Είναι αδιανόητο να βλέπουμε πρόσφυγες να τσαλαβουτάνε στα λασπόνερα μόνοι και αβοήθητοι. Είναι εξοργιστικό οι πνιγμοί στο Αιγαίο να είναι πλέον είδηση που περνάει στα «ψιλά» των δελτίων.
Για το συντελούμενο έγκλημα ένοχοι είναι όσοι ωθούν ή αφήνουν ολόκληρες χώρες να βουλιάζουν στον πόλεμο, όσοι υψώνουν φράχτες που εμποδίζουν τη διέλευση των προσφύγων, όσοι βάζουν τα πολεμικά πλοία του ΝΑΤΟ να απωθούν τις βάρκες της απελπισίας, όσοι δεν παίρνουν στοιχειώδη μέτρα για τη φιλοξενία των ξεριζωμένων.
Απέναντι σε αυτό το φαινόμενο δύο αντίθετοι κόσμοι συγκρούονται.
Ο πρώτος είναι ο κόσμος της ζωής, της ανθρωπιάς και της αλληλεγγύης. Τον βλέπουμε καθημερινά στον δρόμο, στις πλατείες, στις όχθες του Αιγαίου, να διαδηλώνει, να οργανώνει τη βοήθεια στους πρόσφυγες, να μαζεύει και να μοιράζει φάρμακα, τρόφιμα, ιματισμό, να διεκδικεί καλύτερες συνθήκες και ασφαλή περάσματα, να προσφέρει ιατρική βοήθεια, να δημοσιοποιεί και να στηρίζει τον αγώνα τους.
Ο άλλος είναι ο κόσμος της παχυδερμίας και του ρατσισμού, της βαρβαρότητας και του αγριανθρωπισμού. Τον έχουμε δει να εκτυλίσσεται σε όλη του την αρνητική μεγαλοπρέπεια στις αποφάσεις των κρατών που κλείνουν τα σύνορα, στα συρματοπλέγματα και στους φράχτες, στις φασιστικές αντιδράσεις θλιβερών μειοψηφιών που αντιλαμβάνονται τους κατατρεγμένους του κόσμου ως απειλή. Είναι λιγότεροι από τα εκατομμύρια των αλληλέγγυων, αλλά υπάρχουν και έχουν συχνά την στήριξη των πιο ισχυρών.
Δυστυχώς, μετά το Συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών και τη Σύνοδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η ελληνική κυβέρνηση δείχνει μια όλο και μεγαλύτερη προσαρμοστικότητα στον κανόνα της «επαναπροώθησης» και της «αποτροπής».
Ενώ λοιπόν η παραδοχή ότι η Ελλάδα θα γίνει χώρα εγκατάστασης προσφύγων έδωσε το έναυσμα για κάποιες θετικές παρεμβάσεις (διατίμηση ειδών πρώτης ανάγκης, ενεργοποίηση του υγειονομικού μηχανισμού κ.ά.), η κυβέρνηση επαναφέρει -υπό την πίεση και της ΝΔ- τον αποτυχημένο και απάνθρωπο στρατοπεδικό εγκλεισμό και εμφανίζει ως «εθνική πολιτική στο προσφυγικό» τη διάτρητη (πολιτικά, ηθικά και νομικά) επανεισδοχή των προσφύγων στην Τουρκία: οι πρόσφυγες ας πάνε να πνιγούν, το ζητούμενο είναι να μειωθούν οι «ροές».
Ο «ρεαλισμός»  του κυνισμού και της βαρβαρότητας δεν θα νικήσει !
Η ελληνική κοινωνία δείχνει καθημερινά ότι διαθέτει ισχυρά αντισώματα απέναντι  σ’ αυτού του τύπου τον «ρεαλισμό».
Το πρωτοφανές κύμα έμπρακτης αλληλεγγύης στους πρόσφυγες, που απλώνεται σε ολόκληρη τη χώρα, δεν περιθωριοποιεί απλά τις ακροδεξιές φωνές. Συνιστά, επιπλέον, μια πολιτική δήλωση, που δεν μπορεί να αγνοηθεί από κανέναν: οι πρόσφυγες, όχι μόνον αυτοί που περνάνε από τη χώρα αλλά και αυτοί που θα μείνουν εδώ μαζί με τα παιδιά τους, είναι καλοδεχούμενοι.
Και στα Τρίκαλα;
Τις τελευταίες εβδομάδες η πόλη μας αναδείχθηκε ως ένα από τα σύμβολα ανθρωπιάς και αλληλεγγύης.
Προσπερνώντας με περιφρόνηση και χλευασμό τις ελάχιστες ξενόφοβες κραυγές περί «λαθρομεταναστών», «υγειονομικών βομβών» και τα λοιπά φληναφήματα, η τοπική κοινωνία -στις ποικίλες και συχνά ετερόκλητες εκφάνσεις της- αντέδρασε με εξαιρετικά αντανακλαστικά.
Κάλυψε με συγκινητική διαθεσιμότητα, συχνά με αυταπάρνηση, όχι μόνον τις άμεσες βιοποριστικές ανάγκες των προσφύγων, αλλά προσπάθησε να απασχολήσει δημιουργικά τα παιδιά τους, ακόμα και να προσφέρει ψήγματα ψυχαγωγίας μέσα στη γκρίζα τους πραγματικότητα.
Στο δρόμο αυτόν θα συνεχίσουμε.
Τα Τρίκαλα θα παραμείνουν μια πόλη ανοιχτή και φιλόξενη για τους κατατρεγμένους που παρά τη θέλησή τους οδηγούνται εδώ.
Με Ανοιχτά Κέντρα Φιλοξενίας, με αξιοπρεπείς συνθήκες, κοντά στον οικιστικό ιστό, με ελεύθερη μετακίνηση των φιλοξενούμενων προς την πόλη, με ελεύθερη πρόσβαση των αλληλέγγυων σ’ αυτά.
Από τη σκοπιά αυτή η προοπτική της στοίβαξης χιλιάδων ανθρώπων στο στρατόπεδο του Κουτσόχερου είναι απολύτως απορριπτέα και απαράδεκτη. Ο Δήμος της πόλης αλλά και ο καθένας και η κάθε μιά  μας θα πρέπει να αναλάβουμε πρωτοβουλίες για την στοιχειοθέτηση εναλλακτικών λύσεων που θα αποτρέψουν τη δημιουργία Στρατοπέδου Συγκέντρωσης στην περιοχή μας.
Καμιά διάκριση μεταξύ Μεταναστών και Προσφύγων.
Οι Μετανάστες είναι οι Πρόσφυγες της φτώχειας.
Τα σύνορα πρέπει να ανοίξουν τώρα!
Οι φράχτες, στην Ειδομένη, στον Έβρο, παντού, πρέπει να πέσουν!
Το ΝΑΤΟ και η Frontex πρέπει να φύγουν από το Αιγαίο!
Είναι ώρα να ξεσηκωθούμε ενάντια στην Ευρώπη-φρούριο.
Να σταματήσει ο πόλεμος
Είναι ώρα να προσφέρουμε κάθε δυνατή βοήθεια
σ’ αυτούς που τόσο  την έχουν ανάγκη.
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ!
RossoNero Στέκι Τρικάλων