Το άρθρο αυτό γράφεται με αφορμή ανάλογο του συγγραφέα Τάκη Θεοδωρόπουλου στην Καθημερινή της 10|12|2017 και έρχεται προς βοήθειάν του.
Διενεργείται προκαταρκτική εξέταση από την Εισαγγελία Αθηνών εις βάρος του συγγραφέα ''για υποκίνηση σε ρατσιστική βία, ξενοφοβία και ισλαμοφοβία'' κατόπιν μυνητηρίου αναφοράς κάποιων ασημάντων και μικρών, η αναφορά στα ονόματα των οποίων είναι τελείως περιττή, λόγω ενός άρθρου που δημοσίευσε ο συγγραφεύς την 16|12|2016 στο οποίο καταλήγει οτι '' η Αθήνα δεν είναι πολυπολιτισμική πόλη όπως το Λονδίνο ή το Παρίσι και οτι οι συρρεύσαντες σ'αυτήν πολλοί μετανάστες (προφανώς μουσουλμάνοι) ούτε να αποδεχθούν τους κανόνες της κοινωνίας μας θέλουν, ούτε να ενταχθούν στην ζωή της μπορούν''.
Τονίζοντας εξαρχής οτι οι απόψεις που ακολουθούν είναι αποκλειστικά δικές μου, δηλώνω οτι συμπαρίσταμαι με τον συγγραφέα και διαλαλώ οτι έχει δίκαιο. Και ναι, πράγματι, όπως ο ίδιος γράφει ουδεμία πράξη ρατσιστικής βίας σημειώθηκε εξαιτίας του άρθρου του.
Συνεχίζοντας όμως την προβληματική, απορώ πως υπάρχουν ποινικές διατάξεις που τιμωρούν το φρόνημα και η απορία μου θα μετατραπεί σε άκρα ανησυχία αν υπάρξουν εισαγγελείς και δικαστικοί, οι οποίοι θα προχωρήσουν αυτή την διαδικασία. Νομίζω οτι σε μια δημοκρατία μπορεί κανείς να είναι όσο ρατσιστής ή ισλαμοφοβικός θέλει, αρκεί να μην μετουσιώνει το φρόνημα σε πράξεις βίας, οι οποίες βεβαίως είναι τιμωρητέες. Η τιμωρία του φρονήματος μετατρέπει το όποιο καθεστώς σε τυραννία.
Επί της ουσίας τώρα. Βλέπουμε μια ακόμη προσπάθεια κάποιων να επιβάλουν σώνει και καλά στην ελληνική κοινωνία την θέλησή τους και να την φορτώσουν με κοινότητες αλλοεθνών και αλλοθρήσκων, οι οποίες πράγματι ουδεμία σχέση έχουν με τις κοινωνικές μας αντιλήψεις. Προχωρώντας την σκέψη μου θα έλεγα, έχοντας υπόψιν και την μαζική στρατολόγηση μαχητών του ΙΣΙΣ από τα λονδρέζικα, παρισινά και βελγικά προάστια, οτι το πείραμα της πολυπολιτισμικότητας στην Ευρώπη έχει αποτύχει παταγωδώς και όσοι ακόμη το υπερασπίζονται το κάνουν είτε από πνευματική νωθρότητα, είτε σκοπεύοντας σε πολιτικά οφέλη από αυτήν, αποδεικνύοντας έτσι πνευματική τυφλότητα, διότι οι μουσουλμάνοι, ως γνωστόν, μόνον μουσουλμάνους ψηφίζουν και ποτέ άθεους μαρξιστές. Οι τελευταίοι έρχονται από την Ασία στην Ευρώπη όχι ως πολίτες ή υποψήφιοι έστω πολίτες. Ερχονται ως απαράλλακτοι μουσουλμάνοι Ασιάτες με τα ήθη τους τα οποία θέλουν να επιβάλουν και σε πολλά μέρη το έχουν ήδη πετύχει.
Το φαινόμενο άρχισε στην Ελλάδα με την εποχή Σημίτη. Ολόκληρες ομάδες λεωφορείων φορτωμένα με λαθρομετανάστες ξεκινούσαν από τον Έβρο προς την Αθήνα για να δημιουργήσει ο Σημίτης την πολυπολιτισμική κοινωνία του. Το κακό συνεχίστηκε με τον Κώστα Καραμανλή, ο κορυφαίος υπουργός του οποίου Προκόπης Παυλόπουλος έφτασε στο σημείο να ευχαριστεί δημοσίως τους Ασιάτες για την προτίμηση που έδειχναν προς την χώρα μας. Στοιβάχτηκαν εκατοντάδες χιλιάδες μουσουλμάνοι στην πρωτεύουσα και αλλού χωρίς καμμία επαφή με τους Ελληνες για να επαίρονται κάποιοι για προοδευτικότητα και πολυπολιτισμό, ίνα αποδειχθεί για μια ακόμη φορά τι παθαίνει ένας τόπος όταν δεν έχει πατριωτικές ηγεσίες.
Η κυβέρνηση της Αριστεράς επέπεσε με μανία εναντίον όσων επεχείρησαν να κρούσουν τον κώδωνα του κινδύνου για την εθνική αλλοτρίωση της χώρας, προσπαθώντας να αναγάγουν την ισλαμοφοβία ακόμη και σε ποινικό αδίκημα. Για να αποδείξει την αριστεροσύνη της έφτασε στο σημείο να θεσμοθετήσει δια νόμου την αέναη παραμονή των μουσουλμάνων στην χώρα και ιδιαίτερα στα νησιά μας με το κόλπο της αλλεπάλληλης αίτησης ασύλου. Δηλαδή όποιος βλέπει την αίτηση ασύλου να απορρίπτεται μπορεί να την επανυποβάλει μέχρι τέσσερις φορές παρατείνοντας επ'αόριστον την παραμονή του και μετά απορούμε γιατί δεν γίνονται επιστροφές στην Τουρκία. Και πανικοβάλλονται τώρα οι ίδιοι με την πρόταση του προέδρου του ευρωπα'ι'κού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ περί κατάργησης των ποσοστώσεων μεταναστών σε ευρωπα'ι'κές χώρες με την προοπτική να πέσει όλο το οικονομικό και κοινωνικό βάρος στην Ελλάδα.
Πανικοβάλλονται περισσότερο όταν βλέπουν τους νησιώτες να κλείνουν τα λιμάνια τους σε φορτηγά πλοία που μεταφέρουν κοντέ'ι'νερ για τους μουσουλμάνους και προσπαθούν να τους δυσφημίσουν όταν οι ίδιοι έχουν την ευθύνη για το βάρος που έπεσε στα νησιά. Ο γράφων πάντως υπενθυμίζει οτι και οι νησιώτες έχουν μεγάλο μέρος της ευθύνης για τον κοντόθωρο ορίζοντα της σκέψης τους όταν υποδέχοντο μετά βα'ί'ων και κλάδων τους μουσουλμάνους πριν δυόμισυ χρόνια.
Ο γράφων εκφράζει επίσης την απορία του γιατί οι ιρακινοί και σύροι ''φυγάδες του πολέμου'' δεν επιστρέφουν στις χώρες τους τώρα που το τέρας του ΙΣΙΣ έχει εξαφανιστεί. Μήπως η επιμονή τους για παραμονή σε ευρωπα'ι'κό έδαφος υποκρύπτει άλλους ευρύτερους σκοπούς; Ούτως ή άλλως η ελληνική κοινωνία έναν δρόμο μόνον έχει. Να τους δείξει οτι είναι ανεπιθύμητοι και να τους δείξει επίσης την πόρτα της εξόδου.
Ιωάννης Ξηρός
Ταξίαρχος ε.α.