Κι άκουσε η Ρωμιοσύνη ολάκαιρη κι είπε : '' ο   α κ ρ ι β ο γ ι ό ς  μου''            

                      Ο  Ά ρ η ς , π α ρ α μ ύ θ ι  -  α λ ή θ ε ι α                                                                                   -             Ε β δ ο μ η ν τ α δ ύ ο  χρόνια  απ' το θάνατό του , 16 του Ιούνη  1945                                                          -                                             *  *  *                                                                                                                      - Πριν κάμποσο καιρό , πάνου στη Λιάκουρα , στο  α ε τ ο χ ώ ρ ι  το Δαδί,                                                         ρώτησα ένα παιδί ως οχτώ χρονώ :                                                                                                                              - Τον ξέρεις τον Άρη ;                                                                                                                                         - Ναι , μου λέει. Τον ξέρω.                                                                                                                                 - Τον είδες ποτέ σου ;                                                                                                                                         - Όχι. Μα τόνε ξέρω.  --  Πώς είναι ;                                                                                                                                                                                                                                                                                                  - Τρεις βολές πιο αψηλός απ' τον πατέρα μου. Κι έχει ένα μεγάλο- μεγάλο κόκκινο                                             άλογο. Και πίσω τον ακλουθάει πάντοτες ένας τρανός αητός  με μια σημαία.                                                            - Μιαν άλλη φορά, στα  Τ ρ ί κ α λ α , ρώτησα ένα ''α ε τ ό π ο υ λ ο'' που πέρναγε                                            τις γραμμές τού οχτρού μεταφέροντας μαντάτα στους αντάρτες μέσα στο κούφωμα                                       ενός καλαμιού.                                                                                                                                                          - Γιωργή , τον ξέρεις τον Άρη ;                                                                                                                                        - Τόνε ξέρω.                                                                                                                                                         - Τον είδες ποτέ σου ;                                                                                                                                          - Τον είδα με τα μάτια μου.                                                                                                                                  - Πώς είναι ;                                                                                                                                                                                             - Έχει μακριά γένεια κι ένα αληθινό άστρο στο μαύρο σκούφο του. Κι άμα μιλάει -                                           κι ας χιονίζει ακόμα- γίνεται μονομιάς πολλή ζέστα.Κι όταν ακούνε τ'όνομά του  οι                                      Γερμανοί κρύβονται σα λαγοί στα δάσα.                                                                                                              - Ένα μεγάλο κόκκινο άλογο ,ένας αητός με μια σημαία ,ένα άστρο αληθινό – αυτός                                       είναι ο Άρης των παιδιών και των μεγάλων.                                                                                                      - Και εγώ που δυο φορές όλο κι όλο τον αντάμωσα ,έτσι σαν τα παιδιά και γω ,έτσι                                         τον βλέπω και τον τραγουδάω τον  Α Ρ Η .''                                                                                                           - Σημείωση : Είναι ο πρόλογος απ' ΤΟ ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΤΗΣ  ΔΟΞΑΣ                                                        -                                                      Ά ρ η ς  Β ε λ ο υ χ ι ώ τ η ς  [του Γιάννη  Ρίτσου]                                    -                                         *  *  *                                                                                                                           -                      ΣΤΟΝ   ΑΡΗ                                                                                                                                            - Άρη // στα βουνά στα βουνά // πάνου ψηλά // τ' άλογα //ο καλπασμός σου // Ζ ή τ ω.                                      - Άρη // τ' όνομά σου //η σάλπιγγα //η ανηφόρα της ψυχής σου // ψηλά- ψηλά -                                                           πού πας // α γ γ ό ν ι  τού Κολοκοτρώνη ;                                                                                                           -          Ε Π Ι Τ Α Φ Ι Ο Σ    Θ Ρ Η Ν Ο Σ                                                                                                               - Ποιο νάναι τούτο το άγιο λείψανο // που το σέρνουν στο χώμα //                                                                       - που το πατάνε και το φτύνουν // οι πατημένοι κι οι κατάφτυστοι ;                                                                                    - Ποια νάναι τούτη η άγια κάρα // δεμένη στο Τρικαλινό φανάρι                                                                                             - με την αγαρινή τριχιά την ίδια // πούσυρε και τον Πατριάρχη ;                                                                                        -                                         *  *  *                                                                                                                           - Ποια νάναι τούτη η άγια κάρα // που εκεί ψηλά απ'το φανοστάτη                                                                        - κοιτάει ψηλά με τα βαθιά της μάτια //πάνου απα κεφάλια των βουνώνε                                                              πάνου απ'τα κεραμίδια των αιώνων // ίσια μπροστά κατάματα κοιτάει                                                                       τ' αστέρι της αθανασίας ; //  ΠΟΙΟΣ  να το πει πώς να το πει λεβέντη μας                                                                                 και με τι φωνή και με τι καρδιά...                                                                                                                      -      Ο   Β ε λ ο υ χ ι ώ τ η ς  ο  Ά ρ η ς  //  κ ρ έ μ ε τ α ι  σαν   λ η σ τ ή ς                                                          και κάτου οι Αλαμανοί // κάτου οι ληστές //και κάτου τα τσακάλια                                                                       της  π ρ ο δ ο σ ι ά ς  // χορεύουν και μεθάνε // με τ' άγιο το αίμα του...                                                                   - Εκείνος που πεθαίνει για τη Λευτεριά // ποτές του δεν πεθαίνει '' [Γιάννης Ρίτσος]                                           -                                                 *  *  *                                                                                                                   - (για την επιλογή- επιμέλεια ) : Αντώνης Κ. Πρεκατές, δάσκαλος. Τρίκαλα 16- 6- 2017