Δυο νεαροί 21 και 19 ετών, Ροδίτης και Αλβανός αντίστοιχα, δολοφόνησαν με τρόπο ιδιαζόντως ειδεχθή μια νεαρή κοπέλα στους Πευκούς της Ρόδου την 28 Νοεμβρίου 2018 και το Πανελλήνιο συγκλονίστηκε για μια ακόμη φορά. Το έγκλημα αυτό έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά άλλων απεχθών εγκλημάτων που συνέβησαν μέσα στις οικίες των θυμάτων-κυρίως ανήμπορων ηλικιωμένων- από αδίστακτους με χαλασμένα μυαλά είτε από ουσίες, είτε επειδή γεννήθηκαν εγκληματίες.
Το έγκλημα στη Ρόδο όμως διαφέρει από τις κοινές ληστείες μετά φόνου ως προς τούτο. Δεν έγινε με σκοπό κάποια λεία. Εδώ η λεία ήταν το ίδιο το θύμα. Ηταν μια κλασική επίδειξη δύναμης αρσενικού πάνω στο θηλυκό μέχρι του έσχατου σημείου, τον φόνο τον ίδιο.
Ο γράφων δεν δικάζει και όλοι γνωρίζουμε οτι όσο η έρευνα εκκρεμεί και πολύ περισσότερο την στιγμή που η Δικαιοσύνη δεν έχει οριστικά αποφανθεί, ουδείς δικαιούται να υποκαταστήσει Αστυνομία και Δικαιοσύνη, ούτε να παραστήσει τον ψυχολόγο. Πλην όμως όταν τα γεγονότα είναι βοώντα και το αθώο αίμα νωπό, κάθε γραφίς δικαιούται να διατυπώσει τουλάχιστον απορίες.
Η μεγίστη απορία είναι για τον ψυχισμό των θυτών. Ποιος και πως μπορεί να θεωρεί τον εαυτό του τόσο ισχυρό, ώστε να θεωρεί οτι μπορεί να μεταχειρίζεται τους άλλους ως κυριολεκτικά ανύπαρκτους σε σημείο που ο θάνατός τους να μην σημαίνει τίποτε γι'αυτούς;
Απορίας συνέχεια. Τίνος είδους αγωγή μπορεί να έλαβαν από τις οικογένειές τους αυτοί και ποια συμπεριφορικά πρότυπα είχαν όσον αφορά στις σχέσεις ανδρών και γυναικών; Ποιος τους έμαθε οτι μπορούν στην ζωή να κάνουν ό'τι θέλουν; Το ερώτημα τίθεται διότι με το έγκλημα αυτό εγείρεται ένα τεράστιας σημασίας θέμα. Πως μεγαλώνουμε τα παιδιά μας; Το ερωτώ, διότι αφενός μεν ο πατέρας του 21χρονου Ροδίτη δεν φάνηκε και πολύ συντετριμένος από την πράξη του γιού του και αφετέρου ο 19χρονος Αλβανός φέρεται να είπε στον συνεργό του οτι ''αν δεν κάνεις ό,τι σου λέω οι δικοί μου θα σε σκοτώσουν'', πράγμα που σημαίνει οτι πιθανότατα υπάρχουν γονείς που όχι μόνον μεγάλωσαν κακά τα παιδιά τους, αλλά και είναι πρόθυμοι να δικαιολογήσουν κάθε πράξη τους. Π.χ. είδατε τόσα χρόνια κάποιον γονέα να διαμαρτύρεται και να επικρίνει δημοσίως τον γιό του για τους βανδαλισμούς που διαπράττει κατά την επέτειο του Πολυτεχνείου;
Τελευταία απορία. Ο Αλβανός είχε στην Ελλάδα άδεια παραμονής και εργασίας; Πολύ περισσότερο, είχε κάποια εργασία; Το ερωτώ διότι αν έστω δεν εργαζόταν στην Ελλάδα αυτός ο ξένος, τότε γιατί το ελληνικό κράτος τον άφηνε εδώ; Μήπως για να αποδειχθεί για μια ακόμη φορά οτι το ελληνικό κράτος είναι ανίκανο να προστατέψει τους πολίτες του και σ'αυτήν την περίπτωση τέτοιο κράτος δεν χρειαζόμαστε;
Η πράξη αυτών των δυο εγκληματιών είναι  τερατώδης και ελαφρυντικό δεν διαφαίνεται. Η σκιά της τερατωδίας περνά και στις οικογένειες, οι οποίες είναι υπεύθυνες για τον τρόπο ανατροφής των παιδιών τους και ας πάψουμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας σ'αυτόν τον τόπο. Οσο για το ελληνικό κράτος που επιτρέπει εγκληματίες και εν δυνάμει εγκληματίες και μάλιστα ξένους στον τόπο μας λέγω για μια ακόμη φορά οτι είμαστε άξιοι της τύχης μας που ανεχόμαστε ένα τέτοιο κράτος.
''Αποκτείναι τον μη δυνάμενον δίκης μετέχειν'' έλεγον οι αρχαϊκοί κάτοικοι της Λακωνίας. Δηλαδή, όποιος δεν μπορεί να μετέχει σε κοινωνία ασφάλειας και δικαιοσύνης πρέπει να εκτελείται. Υπάρχει ελέφαντας στο δωμάτιο, κύριοι. Ο γράφων ζητά επαναφορά της θανατικής ποινής ως μόνη αρμόζουσα ποινή για ειδεχθείς εγκληματίες για τους οποίους δεν γνωρίζω, ούτε αναγνωρίζω ουδένα τρόπο σωφρονισμού. Αν χρειασθεί, δεκτόν και δημοψήφισμα. Ζητώ επίσης έξωση όσων ξένων διαβιούν λάθρα στην χώρα μας, πράγμα που οι καλοί πολίτες θα πρέπει να απαιτήσουν από όλους τους πολιτικούς εν όψει εκλογών.
Και κάτι άλλο. Ο συνήγορος της οικογένειας του θύματος επεσήμανε σε τηλεοπτική εκπομπή τους κινδύνους που εμφιλοχωρούν σε γνωριμίες μέσω διαδικτύου στις οποίες ο επιδιώκων γνωριμία επιδεικνύει μόνον τις καλές του πλευρές και όταν φαίνονται οι κακές είναι αργά. Ετσι είναι όπως τα λέει. Μήπως τουλάχιστον οι Ελληνες γονείς μπορούν έστω αυτό να μάθουν στα παιδιά και ιδιαίτερα στα κορίτσια τους; Το ζητώ ως το ελάχιστο που μπορούν να προσφέρουν, μιας που σε επίπεδο ανατροφής παιδιών δεν φαίνεται να πιάνουμε ούτε την βάση.
Το παραπάνω σημείωμα ας αποτελέσει ταπεινό μνημόσυνο για την άτυχη Ελένη Τοπαλούδη, η οποία θανατώθηκε από δίποδα ζώα στην Ρόδο, στην οποία Ρόδο ο γράφων υπόσχεται να μην ξαναπατήσει το πόδι του.

Ιωάννης Ξηρός