Αχνιστά μελομακάρονα, θεσπέσιες μυρωδιές. Μελωμένα, με μπόλικο καρύδι, γεύσεις ανεπανάληπτες. Μουσικές και λαμπιόνια, ήχοι γλυκείς, εικόνες πασπαλισμένες με χρυσόσκονη. Γούνες και πανωφόρια ζεστά, βόλτες και ευχές, εδέσματα, τσουγκρίσματα, τζάκια μπουμπουνιστά, δώρα αγαπημένα.
Ένα μωρό γεννιέται. Χαρά στην Οικουμένη.
Ανοίγει τα μάτια Του ο Θεός για να κοιτάξει από κοντά τη μοίρα των ανθρώπων. Διεισδύει στις καρδιές, διαβάζει το νου, βολτάρει στις σκέψεις, επισκοπεί τα κίνητρα των συμπεριφορών, των πράξεών μας. Στέκεται. Περιμένει.
Αιώνια αναμονή, άχρονη υπομονή για μια στιγμή αλήθειας.
Για τη στιγμή της ελεύθερης επιλογής του καθενός μας να παραδώσει τα όνειρα, τις σκέψεις, τα προγράμματα στη δύναμη Εκείνου, να εμπιστευτεί την ύπαρξή του στη θέρμη της αγκαλιάς Του.
Για τη στιγμή που μέσα στη σιωπή της νύχτας, στα πελάγη της προσωπικής μας ματαιότητας, μετρώντας απουσίες και ελλείμματα, επιτρέπουμε στην καρδιά μας να ξεκουραστεί μέσα στην παρουσία Του.
Αναμονή. Για τη στιγμή που ο απολογισμός της ζωής μας γίνεται πιο διαυγής απ’ την διαύγεια. Που η συγχώρεση του άλλου γίνεται η μεγαλύτερή μας ανάγκη και προτεραιότητα. Που η αγάπη ταμπέλα αναβοσβήνει λαμπερή σε μια και μοναδική πορεία.
Αλήθειες θέλει ο Χριστός μας, όχι μελομακάρονα.
Ειλικρίνεια για τα καλά μας, εντιμότητα για τ’ άσχημά μας.
Να κρεμαστούμε απ’ τον λαιμό Του για να πετάξουμε μαζί στο φως της αιωνιότητας.
Εκεί, μαζί Του, όπου τα λαμπιόνια της χαράς μας δεν σβήνουν ποτέ.
Χρόνια πολλά κι ευλογημένα εν Χριστώ στις οικογένειές σας.
Ζέφη Νικολάου
Πολιτευτής Νέας Δημοκρατίας
M.Sc  Δογματικής Θεολογίας