Αυτό αναρωτήθηκε την Πέμπτη 17 Οκτ. 2024 ο Έλληνας Πρωθυπουργός κ. Κυρ. Μητσοτάκης στο Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το ανώτατο όργανο της Ένωσης που καθορίζει την πολιτική της. Μετά από αλλεπάλληλα εκλογικά αποτελέσματα σε όλη την Ευρώπη που καταδεικνύουν μια ριζική μεταστροφή πλέον των Ευρωπαίων σε θέματα εθνικής ταυτότητος, το ζήτημα της μετανάστευσης μαζών ξένων προς την ευρωπαϊκή κουλτούρα λαών τίθεται σε άλλη βάση, η οποία λαμβάνεται πλέον σοβαρά υπόψιν των ιθυνόντων στην Ένωση.

Η εκλογική άνοδος πατριωτικών κομμάτων της Δεξιάς, τα οποία η αριστερή και ακραία φιλελεύθερη κουλτούρα αποκαλούν συλλήβδην Ακροδεξιά, χωρίς να είναι έτσι, διότι δεν μετέρχονται τακτικές βίας, αναγκάζει τους κάθε είδους δικαιωματιστές και ''ευαίσθητους'' πολιτικούς της Ένωσης να ανακρούσουν πρύμναν όσον αφορά στο μεταναστευτικό, διότι νοιώθουν ήδη τις καρέκλες τους να τρίζουν.

Η Ευρώπη εδώ και δύο αιώνες απομακρύνθηκε πολύ από τον Χριστιανισμό και τις κλασικές της αξίες και αποδέχθηκε μετά τον Β' Παγκ. Πόλεμο μάζες αλλοθρήσκων και αλλοφύλων από τις πρώην αποικίες της για την επάνδρωση της βιομηχανίας της. Αυτό δεν ήταν αναγκαστικά κακό την δεδομένη στιγμή οπότε η είσοδος μεταναστών στην Ευρώπη γινόταν βάσει σχεδίου και με μέτρο. Πλην όμως μετά τις αναστατώσεις του Τρίτου Κόσμου κατά την δεκαετία του 1970 και μετά και την έκρηξη της υπεργεννητικότητας, για τις οποίες η Ευρώπη ουδεμία ευθύνη είχε, η Ευρώπη κατέστη ο ιδανικός τόπος ασύλου για όλους τους φτωχούς όλης της Γης, οι οποίοι ακολουθούσαν τον δρόμο των Αποικιών από την ανάποδη. Αποτέλεσμα, η πληθυσμιακή άνοδος των ξένων προς την Ευρώπη λαών επί του εδάφους της και τα συνακόλουθα προβλήματα κοινωνικής συνοχής, ενσωμάτωσης, εγκληματικότητας προκάλεσαν ριζοσπαστισμό των ξένων και προβλήματα ασφάλειας των Ευρωπαίων πολιτών και σε πολλές περιοχές τον δικαιολογημένο φόβο οτι σε αυτές οι Ευρωπαίοι θα είναι μειοψηφία.

Από την άλλη όμως οφείλουμε όλοι να παραδεχθούμε οτι όντως οι κανονικώς ενσωματωμένοι ξένοι, πολλοί και πλήρως αφομοιωμένοι κάλυψαν και καλύπτουν ακόμη σημαντικά κενά στην Οικονομία των χωρών όπου ζουν από χρόνια και μια υποθετική μαζική έξοδός τους από την ήπειρό μας θα προκαλέσει χάος αδύνατον να καλυφθεί. Γιατί; Διότι η υπογεννητικότητα των Ευρωπαίων, απότοκος του καταναλωτισμού, της ευζωϊας, της θεωρίας του ελευθέρου χρόνου και πάνω από όλα της απομάκρυνσης από τις πατροπαράδοτες οικογενειακές αξίες, θύματα της άκρας ελευθεριότητας και της αριστερής θολοκουλτούρας που στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο θεωρεί τον γάμο ως...βιτρίνα αστικών συμφερόντων (!!!), μειώνει τον γηγενή ευρωπαϊκό λαό σε ανησυχητικά επίπεδα. Οπότε τίθενται σοβαρά ερωτήματα καλύψεων των κενών θέσεων στην Οικονομία.

Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις μεταξύ του άκμονος της ανόδου των δεξιών κομμάτων που δεν ανέχονται πλέον τον κατακλυσμό των ξένων στην γη τους και της σφύρας της υπογεννητικότητας οφείλουν να τετραγωνίσουν τον κύκλο. Το πως θα το πετύχουν προσπάθησαν τις ημέρες αυτές να το δείξουν αναγγέλλοντας μέτρα περιορισμού της μετανάστευσης με αυστηρό περιορισμό του δικαιώματος ασύλου και αυστηρούς ελέγχους στα σύνορα. Καιρός ήταν, διότι καθεστώτα τύπου Λευκορωσίας, Τουρκίας, Μαρόκου, Λιβύης κ.ά. έχουν ως επίσημη ή ανεπίσημη πολιτική την άσκηση πίεσης στην Ευρώπη, την οποίαν θεωρούν πλέον ως οντότητα παρηκμασμένη, αδύναμη και προπάντων ανόητη, πολύ ανόητη.

Το εν Ελλάδι ζήτημα εμφανίζεται διαφορετικό. Η Ελλάς ούτε αποικιακή δύναμη υπήρξε, ούτε σε τριτοκοσμικές διενέξεις ενεπλάκη (εντάξει, αυτό το τελευταίο δεν το επιτρέπουν και οι μικρές δυνάμεις μας). Ακόμη περισσότερο η κουλτούρα και η ψυχοσύνθεση του ελληνικού λαού δεν ανέχεται ξένες κουλτούρες και ξένα έθιμα από λαούς οι οποίοι με την αριθμητική τους άνοδο, αύριο εκτός από οικονομική δύναμη θα ζητήσουν και θα πάρουν και ίσα πολιτικά δικαιώματα.

Στο σημείο αυτό επισημαίνω οτι οι μεγαλύτεροι σοφοί του διαχρονικού Ελληνισμού, ο Αριστοτέλης και ο Πλάτων ήταν σαφείς και κατηγορηματικοί, ΟΧΙ ΞΕΝΟΙ ΣΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ ΠΟΛΕΙΣ. Οι σοφοί αυτοί ας παραμείνουν οι αιώνιοι διδάσκαλοι του Ελληνικού Γένους, κανένα άλλο Γένος δεν είχε ποτέ δασκάλους σαν αυτούς. Εκτός από αυτό η ανάμνηση και μόνο μουσουλμανικής κυριαρχίας επί σειρά αιώνων επιδρά αρνητικά στο πνεύμα των συγχρόνων Ελλήνων για αποδοχή Μουσουλμάνων στην κοινωνία μας. Άρα, η ανάγκη ανάσχεσης των μεταναστευτικών ροών τίθεται επιτακτικώς ως ζήτημα ύψιστης εθνικής σημασίας. Ωραία όλα αυτά, όμως ποιος θα μαζέψει τις ελιές;

Το θέμα της ελεγχόμενης εισόδου ξένων εργατών ΧΩΡΙΣ ΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΤΟΥΣ (αρκετά πληρώσαμε σε άλλες εποχές τις φαντασιώσεις περί...πολυπολιτισμικής κοινωνίας στην Ελλάδα πολιτικών όπως ο Κώστας Σημίτης και Προκόπης Παυλόπουλος) για τις ανάγκες του τουρισμού και των κατασκευών η ελληνική κυβέρνηση προσπαθεί να το λύσει με το πρόσφατο νομοθέτημα. Είναι λύση ανάγκης. Ας μην ξεχνούμε οτι ο Ελληνισμός στο διάβα της Ιστορίας του λύσεις ανάγκης μόνον αναζητούσε. Για το θέμα των εργατών της υπαίθρου όμως τι χρείαν έχομεν των ξένων; Γιατί να επιστρατεύσουμε και άλλους ξένους την στιγμή που δίπλα μας διαβιούν χιλιάδες Έλληνες πολίτες υπό το όνομα Αθίγγανοι, οι οποίοι κάποια στιγμή οφείλουν να επιστρέψουν στην παραγωγική εργασία και να μην ζουν πια εκτός εργασίας και εκτός νόμου; Οι Αθίγγανοι έχουν καταντήσει τις τελευταίες δεκαετίες μάστιγα της ελληνικής κοινωνίας.

Το 80% της εγκληματικότητας προέρχεται από αυτούς. Έχουν καταντήσει παράσιτα, απορροφούν τεράστια ποσά ως επιδόματα, παρανομούν, εγκληματούν και εκτός από κάποιες εξαιρέσεις στο εμπόριο, ουδέν έτερον προσφέρουν. Για να πούμε όμως και του στραβού το δίκαιο, η ευθύνη δεν είναι όλη δική τους και δεν αναφέρομαι στην μακραίωνη άρνησή τους να αφομοιωθούν. Οι Αθίγγανοι (ναι, αυτό είναι το αληθινό τους όνομα, όχι το ανόητο Ρομά, ούτε το υποτιμητικό Γύφτοι) αποτέλεσαν θύματα της αθρόας εισόδου Αλβανών από το 1990 και μετά, πράγμα που τους έθεσε εκτός παραγωγικής εργασίας. Έχω γράψει και στο παρελθόν οτι πρέπει να εξευρεθεί τρόπος ώστε οι Αθίγγανοι να επιστρέψουν στην εργασία και στην κανονικότητα, πράγμα που θα τους κάνει καλό και θα αποκαταστήσει την φήμη τους στην ελληνική κοινωνία.

Προς τούτο οι Αθίγγανοι οφείλουν να στραφούν στην εργασία υπαίθρου, διότι αυτό δεν προϋποθέτει ιδιαίτερη εξειδίκευση και οι παλαιότερες γενιές τους αυτό έκαναν. Επομένως το κράτος οφείλει να επανεξετάσει ολόκληρο το σύστημα επιδομάτων προς την κοινωνική αυτή ομάδα προς δύο κατευθύνσεις. Πρώτον, ουδέν επίδομα να δίδεται εφεξής σε παραβατικό Αθίγγανο, όποιο και να είναι το παράπτωμά του. Δεύτερον, οι κάτοχοι γης εχούσης ανάγκη εργατικών χειρών να απευθύνονται στις αρμόδιες υπηρεσίες ευρέσεως εργασίας, οι οποίες με την σειρά τους θα έχουν καταγράψει όλους τους Αθίγγανους της περιοχής που λαμβάνουν επιδόματα από το κράτος.

Σε περίπτωση άρνησης των Αθιγγάνων να εργαστούν στους αγρούς και στην κτηνοτροφία ΟΛΑ τα επιδόματα προς αυτούς να καταργούνται. Ο μη εργαζόμενος μη εσθιέτω είπε ο Απόστολος Παύλος και αυτό διατηρεί ακλόνητη την ισχύ του. Τέλος στο τζάμπα γεύμα για όλους αυτούς, αν θέλουμε ένα σοβαρό και δίκαιο προς όλους κράτος. Το αθιγγανικό πρόβλημα είναι πολύ πιο σοβαρό από ό'τι εμφανίζουν -ή μάλλον ΔΕΝ εμφανίζουν-οι Έλληνες πολιτικοί και τα μέσα ενημέρωσης. Μακρυά από κάθε είδους ρατσισμό (ας μην ξεχνούμε και την τεράστια προσφορά του αθιγγανικού έθνους στην μουσική), ο ορθός από τώρα και πέρα χειρισμός των Αθιγγάνων και από πολλά μεταναστευτικά κύματα θα μας προφυλάξει, και την Οικονομία μας θα αναπτύξει, και την ύπαιθρό μας θα σώσει και ΚΥΡΙΩΣ θα αποκαταστήσει το όνομα των Αθιγγάνων στην ελληνική κοινωνία, το οποίο έχει καταπέσει πολύ με ευθύνες ΟΛΩΝ.

Το αθιγγανικό ζήτημα πρέπει να αντιμετωπιστεί ως ζήτημα εθνικής ανάγκης πλέον πριν φτάσει σε σημείο εκρήξεως. Βεβαίως δεν μπορούμε να τους αναγκάσουμε να μορφωθούν εφόσον δεν το επιθυμούν (ας μην ξεχνούμε οτι το όνομα Αθίγγανος σημαίνει στην πραγματικότητα Άθικτος από ξένους πολιτισμούς, δικαίωμά τους). Είναι εδώ 700 χρόνια και προτιμούν να μένουν απαίδευτοι. Δεν νομίζω οτι θα αλλάξουν νοοτροπία στα επόμενα 700. Οι εκάστοτε προσπάθειες των κυβερνήσεων να εντάξουν τους Αθίγγανους στα πλαίσια εκπαίδευσης είναι απώλεια χρόνου και χρημάτων. Μπορούμε όμως να βοηθηθούμε όλοι από μια διαφορετική μεταχείρισή τους προς την κατεύθυνση της εργασίας, την αποφυγή του παρασιτισμού (αλήθεια, είπε ποτέ κανείς πολιτικός πόσα τους πληρώνουμε κάθε χρόνο;) και τον δραστικό περιορισμό της εγκληματικότητας αυτών, ο οποίος ΜΟΝΟΝ με την ένταξή τους στην αγορά της υπαίθριας κυρίως εργασίας μπορεί να επιτευχθεί. Ιδού λοιπόν κύριε πρωθυπουργέ η λύση του προβλήματος μιας και ανησυχείτε για το μάζεμα της ελιάς. Έχετε το θάρρος να την επιβάλετε;

Ιωάννης Ξηρός
Ταξ|χος ε.α.