Κάτοικος Αθηνών, ωστόσο γεννημένη και μεγαλωμένη στα Τρίκαλα, η ποιήτρια Λιλή Ντίνα έχει να επιδείξει σημαντικό έργο και αξιόλογες διακρίσεις.
Σπούδασε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, στη Φαρμακευτική Σχολή.
"Μνήμη Τρομοκράτης" ονομάζεται η 7η ποιητική συλλογή της. Προηγήθηκαν οι συλλογές "Εκδότης Χρόνος" (Εναλλακτικές εκδόσεις), "Η ενηλικίωση των παραμυθιών", "Αποτσίγαρα λόγια", "Η γραφειοκρατία του δισταγμού", "Θυρίδα Μνήμης" (Εκδόσεις Γαβριηλίδης), "Βεστιάριο Σιωπής" (Εκδόσεις Οδός Πανός).
Ιδού ένα δείγμα από την τελευταία της δημιουργία:

«Υπολογισμένα Ανυπολόγιστα»

Αδιάβροχο το μέλλον
Λίγα μπορείς να μαντέψεις
Τα πέδιλα της φαντασίας
δεν είναι στο νούμερό σου
Κανείς δεν διαβάζει τα μάτια σου
Έτσι νομίζεις

Κι αυτά
γράφουν
γράφουν
γράφουν,
σιωπή
Αδιέξοδο

Γνωρίζεις όμως
ότι οι άδειες μέρες
είναι πολυέξοδες
Κοστίζουν
Ο χρόνος δεν χαρίζει
χρόνο

Οικόσιτος του εαυτού σου
Εσύ αποφασίζεις

Συνεχίζοντας να περιδιαβαίνουμε το βιογραφικό της, υπογραμμίζουμε ότι το βιβλίο της "Η ενηλικίωση των παραμυθιών" έχει περιληφθεί στα 10 καλύτερα βιβλία ποίησης εκείνης της χρονιάς, από το περιοδικό "Διαβάζω".
Συμμετείχε ακόμη σε δύο σεμινάρια και δύο ετήσια τεύχη του Εργαστηρίου Δημιουργικής Γραφής του Δήμου Αθηναίων, το 2019 και το 2020, με ποιήματα και πεζά.
Ποιήματά της και κριτικές έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες.
Συνεργάζεται με την Εταιρεία Μελέτης Πολιτισμικής Ετερότητας (Ε.Μ.Π.Ε.), με την οποία διοργανώνει και παρουσιάζει τις βραδιές ποίησης.

Ο φιλόλογος Σπύρος Γκουγκουστάμος, γράφει, μεταξύ άλλων, για την συλλογή της «Μνήμη Τρομοκράτης»:
[…] «Αποτέλεσμα αυτογνωσίας και η προσωπική στάση της ποιήτριας στην έβδομη ποιητική της συλλογή -στάση που μπορούσε κάποιος να την ανιχνεύσει σ’ όλες τις προηγούμενες συλλογές της- συνειδητά ή υποσυνείδητα διατυπώνεται στο πρώτο ποίημα της συλλογής ως μια δήλωση-διαπίστωση και αυτοσυνείδηση ταυτόχρονα: "δεν δανείζομαι ρόλους", που παραπέμπει όχι μόνο στην στάση ζωής, αλλά και στην ποιητική αυτονομία που επιδιώκει η ποιήτρια. Και αναγιγνώσκοντας τις υπόλοιπες σελίδες της συλλογής δήλωση επανερχόταν είτε ως αντηχείο, είτε ως επωδός, είτε ως προμετωπίδα στα περισσότερα ποιήματα, όταν κυριαρχεί ή υπολανθάνει το πρώτο ενικό πρόσωπο.
Γιατί και η ποιητική συλλογή είναι μια συλλογή πρώτου ενικού προσώπου, που σκιαγραφεί τον αντιφατικό σύγχρονο κόσμο σαν ένα αέναο παιχνίδισμα αντικατοπτρισμών του εσωτερικού στον εξωτερικό κόσμο και αντίστροφα». […]

Κατέρρευσε ο πύργος
Στάχτες,
ανθρώπων είδωλα
Ψίθυρος μνήμης φτάνει
Κουστωδίες λαθών κομίζει
Η Ιστορία με μολύβι και γόμα στο χέρι
δεν μας χαρίζεται
Στις σκέψεις
συνωστισμός
Το Μέλλον σε απόγνωση

Ήχος ανάσας

[...] «Η Μνήμη είναι Τρομοκράτης» - συνεχίζει ο ίδιος -, και "κουστωδίες λαθών κομίζει" και ταυτόχρονα "Η Μοίρα, η Τύχη / κι εμείς / μπαλάκι του πινγκ πονγκ στο παιχνίδι τους", αλλά η ποιήτρια δεν δανείζεται ρόλους και νομίζω ότι το ποίημα «από την αρχή», που κλείνει την ποιητική της συλλογή είναι το απόσταγμα της αναζήτησης του απρόσιτου ανάμεσα στις συμπληγάδες της Μνήμης, του Χρόνου, των ελπίδων και των προσδοκιών, όπως αυτές αντικατοπτρίζονται στις διαρκείς απρόσκλητες αντανακλάσεις ενός σύμπαντος που μόνο ο ποιητικός λόγος μπορεί να αποκρυπτογραφήσει.
Και πράγματι κάθε στίχος της Λιλής Ντίνα είναι μία τέτοια αντανάκλαση αποκαλυπτική, διαισθητική, παρηγορητική κάποιες φορές, αλλά πάντοτε αληθινή και ειλικρινής, γιατί και η ποιητική συλλογή «Μνήμη Τρομοκράτης» δεν δανείζεται ρόλους».

Λ.Ε. trikalaenimerosi.gr