Και κάπως έτσι θα δημιουργήσεις χώρο και χρόνο για νέες γνωριμίες και εμπειρίες
-
Το γνωστό «δούναι» και «λαβείν»
Αντιλαμβάνεσαι πως ζούμε σε μια κοινωνία όπου το εγώ βρίσκεται στο επίκεντρο, δίχως να γνωρίζουμε ωστόσο τι είναι αυτό που πραγματικά μας ορίζει. Είμαστε σαν κάτι μηχανές αυτοεπιβεβαίωσης, που δεν ξέρουν τι θέλουν αρκεί να μπορούν να τρέφουν το «εγώ» τους με κάθε λάθος τρόπο και μέσο. Και μέσα σε όλη αυτή την παρανοϊκή κατάσταση της εποχής μας, υπάρχουν κάποιοι που θυμούνται να μας υπενθυμίζουν πως ο πραγματικός εαυτός μας βρίσκεται μέσα στο «δούναι» και λιγότερο στο «λαβείν».
-
Το «εγώ» και το «εκείνοι» είναι ακριβώς το ίδιο
Ναι, ακριβώς το ίδιο. Και μόνο ορισμένες στενόμυαλες και εγωκεντρικές αντιλήψεις θα μπορούσαν να ισχυριστούν το αντίθετο. Γιατί κακά τα ψέματα, ας το παραδεχθούμε: Αν ο καθένας μας γινόταν ο άνθρωπος που θα ήθελε να γνωρίσει, θα ξημέρωνε για όλους μας ένας πολύ πιο όμορφος κόσμος εκεί έξω. Αν κάποια στιγμή στη πλειοψηφία μας, αποφασίζαμε να σταματήσουμε να κατηγορούμε τους άλλους για όσα δεν είναι, και προσπαθούσαμε να γίνουμε όσα θα θέλαμε να γίνουμε, τότε και μόνο τότε, στοιχηματίζω πως θα βρίσκαμε ένας προς έναν το αληθινό νόημα της ζωής μας.
-
Τα «κουτάκια» και οι «βαθμίδες» μας
Παρατηρώ με μεγάλη προσήλωση ανθρώπους που με τεράστια ευκολία «κοστολογούν» και «ζυγίζουν» τα συναισθήματα τους, μη τυχόν και δώσουν περισσότερο. Μη τυχόν και πάρουν λιγότερο. Μη τυχόν και χάσουν. Μη τυχόν και κάνουν το λάθος να αισθανθούν περισσότερο από τους άλλους. Και κάπως έτσι καταλήγουν «κενοί», «στερημένοι», ίσως και «λίγοι». Γιατί; Γιατί απουσιάζει το συναίσθημα που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα πρόσφεραν απλόχερα.
Υποσυνείδητα, λοιπόν, καταλήγουμε στο να βάζουμε τους ανθρώπους αλλά και τα συναισθήματα μας σε κουτάκια όπως, για παράδειγμα, «αγαπημένοι», «εχθροί», «αδιάφοροι», μα καθόλου δε σκεφτόμαστε έξω απ’ τα υποκειμενικά μας πλαίσια. Και εκεί ακριβώς είναι που χάνεται η ευτυχία, μαζί και η ανιδιοτέλεια μας. Αυτή που τόσο μανιωδώς ψάχνουμε όλοι.
Σκέψου για λίγα λεπτά, όχι τι μπορείς να πάρεις, αλλά τι μπορείς να προσφέρεις. Εάν μπεις στον κόπο να το δοκιμάσεις, αυτομάτως θα δεις να εξαφανίζεται από μπροστά σου αυτός ο τεράστιος και ενοχλητικός πίνακας αξιολόγησης και στη θέση του θα εμφανιστεί όλη η ανθρωπότητα, χωρίς καμία κατάταξη στη κυριολεξία.
-
Τι περιμένεις;
Αλήθεια, τι περιμένεις για να γίνεις εσύ η αιτία ώστε να γκρεμιστούν τα τείχη ορισμένων ανθρώπων; Τι περιμένεις για να πιστέψεις και πάλι στους ανθρώπους; Χάρισε χαρά. Δώσε βοήθεια σε όποιον το έχει ή το έχεις εσύ ανάγκη. Σβήσε επιτέλους τα σύνορα και τις βαθμίδες. Γιατί αν όχι εσύ, αν όχι εγώ κι αν όχι εμείς και αυτοί, τότε ποιοι;
-
Περίμενε τώρα, μισό λεπτό
Θέλω να μειώσεις την ταχύτητα με την οποία διαβάζεις το κείμενο. Θέλω να αναλογιστείς κάτι ακόμα. Έχεις φανταστεί ποτέ τον εαυτό σου να βρίσκεται στη θέση αυτών στους οποίους δίνεσαι τόσο; Και στη λέξη «αυτών», βάλε σύντροφο, φίλο, γονέα ή συγγενή. Έμαθες ποτέ να δίνεις μόνο εκεί που σου δίνουν τα αντίστοιχα; Έκανες μια φορά ένα βήμα πίσω για να περιμένεις να σε αναζητήσει, προτιμήσει, διεκδικήσει αυτός που εσύ βαφτίζεις άνθρωπο της ζωής σου; Ή μήπως εσύ τον προλαβαίνεις πάντα σε όλα με αποτέλεσμα να μην έχει λόγο να το κάνει και ο ίδιος;
Νομίζω πως σε αυτό το σημείο θα χρειαστεί να αναθεωρήσεις. Θα χρειαστεί να σκεφτείς και κυρίως να καταλάβεις πως είναι σημαντικό να δίνεις και να δίνεσαι.
Όμως όσον αφορά στο δεύτερο, καλό θα ήταν να το κάνεις επιλεκτικά. Κι αν δεν μπορείς να το κάνεις για σένα, τότε κάνε το για τους άλλους.
Το να δίνεσαι επιλεκτικά, με μαθηματική ακρίβεια θα σε οδηγήσει στο να καταλάβεις πως κάποιοι άνθρωποι την τόση προσήλωση σου δεν την αξίζουν. Θα μου πεις χαμένος χρόνος δεν είναι, μιας και διδάχτηκες να προσέχεις περισσότερο την επόμενη φορά. Ναι, αλλά δεν μπορεί, μια φορά θα την πήρες την πίκρα που ασχολήθηκες παραπάνω από όσο θα έπρεπε. Και αυτή η πίκρα πάντα οδηγεί και σε επόμενες. Γιατί λοιπόν να μην αφιερώνεις στο εξής όλη την γλύκα και την αγάπη που έχεις μέσα στη καρδιά σου, στο να δίνεις απλόχερα και στο να δίνεσαι επιλεκτικά;
Και κάπως έτσι θα δημιουργήσεις χώρο και χρόνο για νέες γνωριμίες και εμπειρίες. Και θα μεγαλώσει η επιθυμία της προσφοράς σου και θα μοιράζεσαι μελλοντικά με μεγαλύτερη ευκολία και με λιγότερο φόβο. Αγκάλιασε λοιπόν τους πραγματικούς ανθρώπους σου. Αγκάλιασε τον εαυτό σου, τα δικαιώματα όλων και χάρισε τους απλόχερα το νόημα της ύπαρξης σου. Στο χαμόγελο ενός ξένου, στην ανιδιοτέλεια, στο παιδί που σε συμπάθησε, στη μαμά που σε φρόντισε ή και στον άνδρα που φοβάται μη τυχόν και σε πληγώσει άθελα του.
Εκεί θα βρεις ένα καλύτερο αύριο, μαζί και την καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου. Κι αν θέλεις μπορώ και να στο υπογράψω.
.png)
