"Μέσα απ’ τη στάχτη τη βαθειά
Μια σπίθα θα πετάξει
Σε πολιτείες και χωριά
Και θα γενεί τρανή φωτιά
Που τη φωτιά θα κάψει…"

Η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. Τρικάλων αποχαιρετά σήμερα τον μεγάλο στιχουργό, τον λαϊκό ποιητή, τον αγωνιστή της αριστεράς και συμπατριώτη μας, Κώστα Βίρβο, ο οποίος "έφυγε" το βράδυ της Πέμπτης 6 Αυγούστου και περνά στο πάνθεον των μεγάλων της μουσικής ιστορίας του τόπου μας.
Για την ιστορία του Κώστα Βίρβου που ξεκίνησε να ξετυλίγεται στην πόλη μας πριν 89 χρόνια, την πλούσια οικογένειά του, την ένταξή του στο ΕΑΜ, τη φυλάκιση και τις διώξεις, μα και την καταξίωσή του, θα γραφτούν και θα ακουστούν πολλά αυτές τις μέρες.
Ο Κώστας Βίρβος που φώτιζε με ασετυλίνη τον Άρη Βελουχιώτη όταν μιλούσε από έναν εξώστη στην πλατεία Τρικάλων, γιατί είχε διακοπή ρεύματος, που είχε μπογιατίσει όλη την Πανεπιστημίου και τη Σταδίου γράφοντας "ΕΑΜ- ΕΛΑΣ-ΕΠΟΝ", που βγήκε στο βουνό στα 16 του, που έγραψε για τη φτώχεια και τη μετανάστευση, για το λαό και τους αγώνες του, την Αντίσταση, την Κατοχή και τον Εμφύλιο, τους καημούς και τα συναισθήματά του, την καθημερινότητα και τα βάσανά του.
Εμείς, σαν ύστατο φόρο τιμής στον μεγάλο αυτό δημιουργό, θα μιλήσουμε και θα τον αποχαιρετήσουμε με τα δικά του λόγια...

"Το ίδιο βράδυ με έριξαν στο απομονωτήριο. Εκεί ήταν κι ένας άλλος. Πονούσα σε όλο μου το κορμί. Ήμουν δεμένος στο κεφάλι σαν χότζας. Έχω ένα σημάδι 57 χρόνια εδώ στο κεφάλι από βούρδουλα που κατέληγε σε σφαιρίδιο. Μέσα εκεί υπήρχε ένα κούτσουρο. Του είπα «Σε παρακαλώ να ξαπλώσεις στο κούτσουρο κι εγώ πάνω στο σώμα σου». Έτσι έγινε. Σηκωνόμασταν την νύχτα να ξεμουδιάσουμε. Δεν κράτησε πολύ. Δυο μερόνυχτα. Αυτό είναι το αναπαυτικότερο κρεβάτι που κοιμήθηκα ποτέ. Απ” αυτό εμπνεύστηκα το «ούτε στρώμα να πλαγιάσω, ούτε φως για να διαβάσω» που γράφω στη «Γερακίνα». Στη φυλακή άρχισα να γράφω την «Καταχνιά» σαν ποίηση".

"Ένας ξύλινος σταυρός
Στα αγριολούλουδα στημένος
Είναι ο γιος του καθενός
Που δε στέργει σκλαβωμένος
Κι όταν ο αγέρας κλαίει
Και στενάζει ο σταυρός
Μια φωνή ουράνια λέει
Προχωρείτε πάντα μπρος…"

Πάντα μπρος λοιπόν...

Αντίο σύντροφε!