Στον όμορφο χώρο του Πάρκου Ματσόπουλου, πραγματοποιήθηκε  την  Πέμπτη,  η συναυλία - λαϊκό γλέντι για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Τρικαλινού λαϊκού δημιουργού Απόστολου Καλδάρα, που οργάνωσε η Τομεακή Επιτροπή Τρικάλων του ΚΚΕ.

Εκατοντάδες κόσμου διασκέδασαν και τραγούδησαν τα γνωστά άσματα του Απόστολου Καλδάρα, που πλούτισαν τη λαϊκή μουσική, εκφράζοντας τους πόθους και τους καημούς του λαού.

Το  μουσικό πρόγραμμα  επιμελήθηκε ο γιος του, Κώστας Καλδάρας και συμμετείχαν οι τραγουδιστές Βιολέτα Ίκαρη, Κώστας Τριανταφυλλίδης και Πάνος Παπαϊωάννου, με τις ενορχηστρώσεις που επιμελήθηκε ο Γιάννης Παπαζαχαριάκης.  Την ορχήστρα αποτελούσαν οι: Γιάννης Παπαζαχαριάκης (κιθάρα), Μίμης Ντούτσουλης (μπάσο), Γιώργος Κατσίκας (ντραμς), Ανδρέας Τράπαλης (βιολί), Γιώργος Παπαχριστούδης (πιάνο), Τάσος Αθανασιάς (ακορντεόν) και Άρης Κούκος (μπουζούκι).

Την όμορφη βραδιά άνοιξε νωρίτερα, ένα τρίο νέων Τρικαλινών μουσικών αποτελούμενο από τους Δημήτρη Τριανταφύλλου, Χρήστο Μακρή, Μαρία Καλαμπόκα.

Στην εκδήλωση έγινε ομιλία από τον Σωτήρη Σωτηρόπουλο, γραμματέα της ΤΕ Τρικάλων και μέλος του γραφείου περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ. Μιλώντας για τον Απόστολο Καλδάρα, επισήμανε μεταξύ άλλων τα εξής: «Ο νεαρός Απόστολος από τα πρώτα του βήματα στη δισκογραφία δείχνει σαφή δείγματα ενός μεγάλου ολοκληρωμένου δημιουργού. Γράφει υποδειγματικά κλασικά ρεμπέτικα στην πρώτη του μελωδική περίοδο (1947–1955). Καθώς επίσης λαϊκά αριστουργήματα στη συνέχεια για το χρονικό διάστημα 1955-1965, περίοδος που ίσως είναι και η παραγωγικότερη της δημιουργίας του. Το μεγάλο όμως καλλιτεχνικό βήμα που τον βάζει μπροστά από τους προγενέστερους ή σύγχρονούς του ομότεχνους πραγματοποιείται από το 1965 και μετά, όταν ο Καλδάρας, δεχόμενος τα μηνύματα της εποχής, μετουσιώνει τη λαϊκή φόρμα των τραγουδιών του και την κεντά σε έναν έντεχνο καμβά. Το "Ένα αστέρι πέφτει, πέφτει" του 1965 θεωρείται η αφετηρία σε αυτήν τη μεγάλη στροφή που πραγματοποίησε ο Απόστολος ανοίγοντας καινούριους δρόμους που κορυφώνονται το 1972 και το 1973 με την κυκλοφορία της "Μικράς Ασίας" και του "Βυζαντινού Εσπερινού", δίσκων που αποτελούν χαρακτηριστικά δείγματα ολοκληρωμένης έντεχνης δουλειάς. Εδώ βρίσκεται και η ιδιοφυΐα του δημιουργού. Αυτό είναι, λοιπόν, το συγκριτικό πλεονέκτημα του Απ. Καλδάρα. Δίνει το δυναμικό "παρών" σε όλες τις φάσεις του λαϊκού μας τραγουδιού, με ορισμένα από τα ομορφότερα και χαρακτηριστικότερα τραγούδια της κάθε περιόδου, επιδεικνύοντας μια ιδιοφυή προσαρμοστικότητα στις ραγδαίες κοινωνικές πολιτιστικές αλλαγές που συντελούνται στον τόπο μας. Ανάλογο προηγούμενο δεν υπάρχει και αυτό το γεγονός τον καθιστά μοναδικό».