Η πρώτη ανάβαση του φθινοπώρου βρήκε τον Ορειβατικό Περιηγητικό Όμιλο Πύλης να διασχίζει το μονοπάτι που ενώνει τον Υπερονόβιο Πλάτανο των 980 ετών του χωριού Λεοντιτου των Αγράφων με την Παναγία την Σπηλιά.

Στο σχετικό κείμενο αναφέρονται τα εξής: 

"Την Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου, 18 μέλη ανάμεσα τους η πιο μικρή πεζοπόρος του ορειβατικού η Δέσποινα ανηφορίσαμε με τα οχήματα μας προς τα χωριά των Αγράφων.

Τα χωριά χτυπημένα και αποκομμένα από τα καιρικά φαινόμενα κυρίως των τελευταίων ετών ακόμα προσπαθούνε να μπούνε σε ομαλή λειτουργία. Τοπίο άγριο με συχνές καθιζήσεις και τα μηχανήματα του Δήμου και της Περιφέρειας να συμβάλουν στο έργο της ομαλοποίησης της όλης κατάστασης.

Το βλέμμα μου στραμμένο προς την κορυφή του Τύμπανου εκεί που οι μηχανές είναι σε αναμονή …. και στις συνεχόμενες διαμαρτυρίες – κινητοποιήσεις και στη συνέχεια να αντικατοπτρίζει τις καθιζήσεις του εδάφους.

Μήπως τα Άγραφα τελικά αντιδρούνε με το τρόπο τους…..! #SaveAgrafa

Το Λεοντίτο είναι χτισμένο σε υψόμετρο 1.000 μέτρων στους πρόποδες του βουνού Ντελιδίμη 2.163μ. Χαρακτηρίζεται από τις ψηλές αλπικές κορυφές που οριοθετούν τον ορίζοντα του ορεινού χωριού και τις βαθιές και απότομες χαράδρες.

Περίεργα τα συναισθήματα αφού η οικογένειά μου έχει στενό δέσιμο με το μοναστήρι της Παναγίας περιοχή γνώριμη από τα παιδικά μου χρόνια αλλά όχι η διαδρομή της Κυριακάτικης πεζοπορίας.

Φτάνοντας στο χωριό Λεοντίτο και στην πλατεία , σχεδόν χάνεσαι στον υπερονόβιο Πλάτανο που οι κλώνοι του θύμιζαν βραχίονες κάποιου γιγάντιου Τιτάνα. Τα κλαδιά του και η φυλλωσιά του αγκαλιάζουν την πλατεία του χωριού από την μία άκρη στην άλλη.

Οφείλει τη μακροζωία του στην πηγή που αναβλύζει, από τη λιθόκτιστη βρύση του χωριού, λίγο ψηλότερα.

Κατά τη διάρκεια της μακραίωνης ιστορίας του σίγουρα υπήρξε μάρτυρας αμέτρητων ιστορικών γεγονότων.

Αρκεί να σημειώσουμε ότι στέκει εκεί αγέρωχος από την εποχή που στο Βυζάντιο βασίλευε ακόμη η δυναστεία των Κομνηνών μέχρι και τις σημαντικές αποφάσεις του Γεωργίου Καραϊσκάκη. Σημείο αναφοράς για τους κατοίκους του Λεοντίτου αλλά και της ευρύτερης περιοχής.

Από αυτό το χωριό ξεκινάει το μονοπάτι που ενώνει το χωριό με το μοναστήρι της Παναγίας της Σπηλιάς και διατηρείται μέχρι και σήμερα λόγω των προσπαθειών που καταβάλουν οι φίλοι μας συνορειβάτες του ΕΟΣ Καρδίτσας (https://eoskarditsas.gr/?page_id=12967&page=4).

Μια εύκολη πεζοπορική διαδρομή 6 χιλιομέτρων και 3 ωρών, με ήπιες ανηφόρες και κατηφόρες κατάλληλη για παιδιά.

Το βλέμμα χανότανε ανάμεσα στα έλατα και στα πουρνάρια, στις καρυδιές και στις άγριο καστανιές, αυτό όμως που μας εστίασε τις αισθήσεις ήταν το ανθισμένο περδικάκι και τα σημάδια….. των αγριόχοιρων.

Η στάση μας στο μοναστήρι ήταν σχετικά σύντομη, αφού και ο κύριος Ναός ήταν κλειστός λόγω των σεισμικών φαινομένων.

Η επιστροφή μας βρήκε να καταλήγουμε στη σκιά γερο-Πλάτανου με συζήτηση…

Ευχαριστούμε πολύ τον κ. Δημήτρη Χαϊντούτη, κάτοικο του χωριού για την όμορφη συντροφιά και τις πληροφορίες που μας παρείχε.

Αφιερωμένο στην Μνήμη του Πατέρα μου Αριστείδη Δημ. Παπαστεργίου που μας γαλούχησε στα βουνά με ιδέες και ιδανικά."