Σε ανακοίνωσή της η ΤΕ Τρικάλων του ΚΚΕ για τα 49 χρόνια από το ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου, αναφέρει τα εξής: 

"49 χρόνια πριν, με τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου, μίλησε το οργανωμένο φοιτητικό και εργατικό - λαϊκό κίνημα, κόντρα στις συνθήκες "γύψου" που προσπαθούσε να επιβάλει το αστικό δικτατορικό καθεστώς της 21ης Απριλίου.

Ο ξεσηκωμός αποτέλεσε την εργατική - λαϊκή αντίδραση στις μεθοδεύσεις της δικτατορίας για το "μασκάρεμά" της, αλλά και στα σχέδια αστικών και οπορτουνιστικών πολιτικών δυνάμεων που προετοίμαζαν μια μετάβαση στην αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία με τον λαό στο περιθώριο.

Ο ηρωικός φοιτητικός και εργατικός - λαϊκός ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου δεν ήταν "κεραυνός εν αιθρία". Υπήρξε το αποκορύφωμα της αντιδικτατορικής πάλης λαού και νεολαίας, που ξεκίνησε με αργούς ρυθμούς και δυσκολίες από την ημέρα επιβολής του πραξικοπήματος.

Ο ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου απέδειξε ότι ο αρνητικός συσχετισμός δυνάμεων ανατρέπεται μόνο από την οργανωμένη δράση του εργατικού -λαϊκού παράγοντα, ενάντια σε κάθε αναμονή και ψευδαίσθηση ότι οι αλλαγές κορυφών μπορούν να βελτιώσουν τις συνθήκες ζωής των εργατικών - λαϊκών δυνάμεων.

Το Πολυτεχνείο ''βάφτηκε'' στο αίμα. Ταυτόχρονα, όμως, ενταφίασε οριστικά τα σχέδια της λεγόμενης φιλελευθεροποίησης της χούντας.

Το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 δεν υπήρξε το έργο κάποιων "αφρόνων αξιωματικών", όπως επιχείρησε έκτοτε να το παρουσιάσει μερίδα του αστικού πολιτικού κόσμου, προκειμένου να ''εξαγνιστεί'' των ευθυνών της και να αποκρύψει τον πραγματικό στόχο του. Δεν υπήρξε αποτέλεσμα του "κράτους της δεξιάς" ή της παραβίασης της καπιταλιστικής νομιμότητας, όπως αναφέρει για τους ίδιους λόγους άλλη μερίδα των αστικών πολιτικών δυνάμεων.

Η στρατιωτική δικτατορία υπήρξε μία από τις εναλλακτικές μορφές της εξουσίας του κεφαλαίου, που επιλέχτηκε στη βάση των τότε προτεραιοτήτων και των αναγκών της σε σχέση με τον εγχώριο και διεθνή συσχετισμό, πάντα με στόχο τη θωράκιση και διαιώνισή της.

Ο ανοικτός αντικομμουνισμός αποτέλεσε την επίσημη ιδεολογία της χούντας, αν και η καταστολή του εργατικού - λαϊκού κινήματος, οι φυλακίσεις και οι εξορίες των κομμουνιστών, η δράση κρατικών και παρακρατικών αστικών μηχανισμών υπήρξαν χαρακτηριστικά της μεταπολεμικής αστικής διακυβέρνησης.
Η ιστορική πείρα όλου του 20ού αιώνα, από την εναλλαγή των κυβερνήσεων της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας έως τις στρατιωτικές και μη δικτατορίες και τον φασισμό - ναζισμό, φανερώνει ότι η καταστολή είναι μόνιμο στοιχείο της καπιταλιστικής εξουσίας, είναι σύμφυτη με την ταξική εκμετάλλευση. Αν και η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία συχνά χρησιμοποιεί το φόβητρο της δημοκρατικής εκτροπής, οι διαφορετικές μορφές της καπιταλιστικής εξουσίας δεν χωρίζονται με "σινικά" τείχη, αλλά αλληλοσυμπληρώνονται και αλλητροφοδοτούνται.

Γι’ αυτό οι κομμουνιστές ήρθαν αντιμέτωποι με τις διώξεις του καπιταλιστικού κράτους τόσο σε περιόδους αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας όσο και σε περιόδους δικτατορίας. Για τον ίδιο λόγο τόσο το προδικτατορικό αστικό Σύνταγμα όσο και το σημερινό προβλέπει την εκτροπή από την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία για την αντιμετώπιση της λεγόμενης κατάστασης πολιορκίας. Για τον ίδιο λόγο στο επίκεντρο της δράσης των αστικών κατασταλτικών μηχανισμών βρίσκεται η αντιμετώπιση του "εχθρού λαού". Αυτό επιτρέπει και σήμερα τις διώξεις πρωτοπόρων αγωνιστών που αγωνίζονται ενάντια στους πλειστηριασμούς, στρατιωτών που τάσσονται ενάντια στη συμμετοχή της χώρας μας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και ευθύνεται για τη δημιουργία ενός θεσμικού πλαισίου που επιτρέπει υποκλοπές και παρακολουθήσεις, οι οποίες στρέφονται πρωταρχικά και συστηματικά ενάντια στο εργατικό - λαϊκό κίνημα και δευτερευόντως και περιστασιακά εξυπηρετούν τους ενδοαστικούς ανταγωνισμούς.

Στις μέρες μας, το σύνθημα του Πολυτεχνείου "Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία" παραμένει τραγικά επίκαιρο. Γιατί είναι ισχυρό το ενδεχόμενο μιας νέας παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, σαν αυτή που συντάρασσε την Ελλάδα και όλο τον καπιταλιστικό κόσμο το 1973, ενώ οι εργατικές - λαϊκές δυνάμεις ζουν ήδη σε συνθήκες ενεργειακής φτώχειας, πληθωρισμού, διόγκωσης της ανεργίας, ταχύρρυθμης μείωσης του βιοτικού τους επιπέδου, επιδρομής των καπιταλιστικών συμφερόντων ενάντια στη Δημόσια Υγεία και Παιδεία, διόγκωσης του θεσμικού πλαισίου και των πολυπλόκαμων μηχανισμών καταστολής της εργατικής - λαϊκής πλειοψηφίας και των αγώνων της (Πανεπιστημιακή Αστυνομία, αγροτοδικεία, μαθητοδικεία κλπ.).

Αν και πέρασε μισός αιώνας επιστημονικών - τεχνικών επιτευγμάτων, η ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών των εργατικών - λαϊκών δυνάμεων συνεχίζει να σκοντάφτει στο γεγονός ότι οι καπιταλιστές συνεχίζουν να έχουν στα χέρια τους την ιδιοκτησία των σύγχρονων μέσων παραγωγής, την οργάνωση της παραγωγής και γενικότερα της οικονομίας και της κοινωνίας.

Το ίδιο τραγικά επίκαιρα παραμένουν τα συνθήματα "Έξω αι ΗΠΑ", "Έξω το ΝΑΤΟ", που κοσμούσαν τις πύλες του Πολυτεχνείου, στη διάρκεια του τριήμερου ξεσηκωμού, δίνοντας το αντιιμπεριαλιστικό περιεχόμενο των κινητοποιήσεων. Οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί εκφράζονται με δολοφονική σφοδρότητα στον ρωσο-ΝΑΤΟικό πόλεμο στην Ουκρανία, την ίδια ώρα που προστίθενται νέες εστίες έντασης ανάμεσα στο ευρωατλαντικό (ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ) και το υπό διαμόρφωση ευρασιατικό (Κίνα - Ρωσία) κέντρο», αναφέρει η ΚΝΕ και προσθέτει: «Αποκορύφωμα είναι οι εκατέρωθεν απειλές ΗΠΑ - Ρωσίας για χρήση πυρηνικών όπλων, η προσάρτηση κατεχόμενων περιοχών από τη Ρωσία, η ενίσχυση της πολύμορφης στρατιωτικής ενίσχυσης του ευρωΝΑΤΟικού στρατοπέδου και της αντιδραστικής κυβέρνησης Ζελένσκι με ψηφίσματα - πολεμικά παραληρήματα στην Ευρωβουλή, που υπερψηφίζουν ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ κ.ά. Σε αυτές τις συνθήκες γίνεται επιτακτικό το αίτημα για απεμπλοκή της Ελλάδας από τον πόλεμο, για να σταματήσει η ελληνική επικράτεια και οι υποδομές της χώρας να μετατρέπονται σε “ορμητήρια πολέμου” και πιθανούς “στόχους” σε περίπτωση γενίκευσης του πολέμου.
Τα μηνύματα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου είναι διαχρονικά, είναι περισσότερο επίκαιρα από ποτέ, , κι ας προσπαθούν διάφοροι κάθε χρόνο να συκοφαντήσουν τον αγώνα του Πολυτεχνείου, να συκοφαντήσουν και να διαστρεβλώσουν τον αγώνα χιλιάδων μελών και στελεχών του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, του αντιδικτατορικού κινήματος, άλλων αντιστασιακών – αντιδικτατορικών οργανώσεων.

σήμερα δυναμώνει η ανάγκη του αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και στη συμμετοχή -με οποιονδήποτε τρόπο- της χώρας μας σε αυτόν.
Τα μηνύματα του Πολυτεχνείου παραμένουν ζωντανά, και μπορούν να εμπνεύσουν τη νεολαία σήμερα να αγωνιστεί ενάντια σε αυτό το σάπιο, βάρβαρο εκμεταλλευτικό σύστημα, πάντα σε συμπόρευση με το ΚΚΕ και την ΚΝΕ που είναι εγγύηση και δύναμη σε αυτό τον αγώνα.
Ο φετινός εορτασμός του ξεσηκωμού του Πολυτεχνείου έρχεται ως συνέχεια της πρόσφατης απεργιακής κινητοποίησης, των μεγάλων απεργιακών συγκεντρώσεων για την υπεράσπιση του εργατικού - λαϊκού εισοδήματος και μπορεί να αποτελέσει έναν ακόμα κρίκο στην εργατική - λαϊκή πάλη για μόρφωση και εργασία με ανθρώπινες συνθήκες, μέτρα προστασίας της υγείας και της ζωής του λαού, ελεύθερο χρόνο, εισόδημα για αξιοπρεπή ζωή, για την απόρριψη κάθε αντεργατικού - αντιλαϊκού νόμου, για την εναντίωση στο θεσμικό πλαίσιο διώξεων και καταστολής των εργατικών - λαϊκών κινητοποιήσεων, για την καταδίκη κάθε αστικού κόμματος και κυβέρνησης, που, με το μαστίγιο ή το καρότο, στερούν από τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους τον πλούτο που παράγουν.
Ο φετινός εορτασμός είναι ένας ακόμη κρίκος στην εργατική - λαϊκή πάλη και διεκδίκηση, πολύ περισσότερο σήμερα που δυναμώνει η ανάγκη του αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και στη συμμετοχή -με κάθε και με οποιονδήποτε τρόπο- της χώρας μας σε αυτόν.

Όλοι και όλες
Την Πέμπτη 17 Νοέμβρη στην αντιιμπεριαλιστική εκδήλωση - διαδήλωση, που διοργανώνουν η Επιτροπή Ειρήνης Τρικάλων & ο Σύλλογος Φοιτητών ΤΕΦΑΑ, στην πλατεία Ρήγα Φεραίου, στις 5:30 μ.μ.

Το Σάββατο 19 Νοέμβρη στην εκδήλωση που διοργανώνει η ΚΝΕ, στις 7 μ.μ. στο μουσείο Τσιτσάνη (παλιές φυλακές Τρικάλων).

Το ΚΚΕ, αντλώντας διδάγματα, έμπνευση και δύναμη από την υπερεκατοντάχρονη ιστορική πορεία του, την ιστορία των αλύγιστων της ταξικής πάλης, προχωρά μπροστά, δίνοντας το χέρι σε όποιον σηκώνεται, στις μικρές και τις μεγάλες μάχες που δίνει καθημερινά ο λαός μας. Έτσι ώστε, με δυνατό ΚΚΕ και με μαζική εργατική - λαϊκή αντεπίθεση, να ανοίξουμε τον δρόμο για την ανατροπή, για τις ριζικές αλλαγές που απαιτούν οι καιροί, για να γίνει ο λαός μας πραγματικός νοικοκύρης στον τόπο του και στον κόπο του. Για να "πάρουν τα όνειρα εκδίκηση" και να γίνει πραγματικότητα "το ωραίο, το μεγάλο, το συγκλονιστικό!.