Ήταν Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου του 2004, λίγο πριν από τις 10 το πρωί, στο «φονικό πέταλο» του Μαλιακού. Λεωφορείο του ΚΤΕΛ Τρικάλων μεταφέρει 37 μαθητές και τέσσερις καθηγητές συνοδούς της Α' τάξης του Λυκείου Φαρκαδόνας Τρικάλων στην Αθήνα για να παρακολουθήσουν αγωνίσματα των Παραολυμπιακών Αγώνων. Στο 176ο χιλιόμετρο της εθνικής οδού Αθηνών-Λαμίας, στο Ασπρονέρι, το λεωφορείο συγκρούεται πλαγιομετωπικά με νταλίκα που πέρασε στο αντίθετο ρεύμα. Επτά μαθητές ανασύρονται νεκροί, τρεις τραυματίζονται σοβαρά, ενώ άλλοι 27 διασώζονται, ελαφρά τραυματισμένοι.

«Δεν ήταν κάτι ξαφνικό. Οταν ένας άνθρωπος που οδηγούσε ένα σκουπιδιάρικο στην Κρήτη, που βγήκε στη σύνταξη, που έκανε υπεύθυνη δήλωση απώλειας του επαγγελματικού διπλώματος και έκανε το πρώτο του ταξίδι φορτωμένος με τζάμια και υπέρβαρο όχημα, ήταν μαθηματικά βέβαιο ότι κάτι θα συμβεί και το θέμα ήταν σε ποιον θα συμβεί» λέει στο Βήμα της Κυριακής ο Βάιος Μαλέκας, καθηγητής στο Λύκειο Φαρκαδόνας και συνοδός των μαθητών σε μια μοιραία – όπως αποδείχθηκε – εκδρομή στην Αθήνα.

Το τροχαίο δυστύχημα στο «πέταλο» του Μαλιακού «πάγωσε» την ελληνική κοινωνία το 2004, όταν μια νταλίκα φορτωμένη με τζάμια, και μάλιστα έναν τόνο πάνω από το επιτρεπόμενο φορτίο, ξέφυγε από την πορεία της στο Ασπρονέρι, μεταξύ Καμένων Βούρλων και Αγίου Κωνσταντίνου, με αποτέλεσμα να χτυπήσει το λεωφορείο που κινούνταν στο αντίθετο ρεύμα, ξηλώνοντας τη μία του πλευρά και αφού ανετράπη οδήγησε στον θάνατο επτά μαθητές, ενώ άλλοι 29 τραυματίστηκαν. «Στο λεωφορείο ήμουν εγώ,ι η γυναίκα μου, ενώ στο πίσω λεωφορείο ήταν το παιδί μου. Ομως επτά παιδάκια χάθηκαν».

Σύμφωνα με τον κ. Μαλέκα, γι’ αυτό το δυστύχημα υπήρξε δικαστική έρευνα και απόδοση ευθυνών, με τους υπευθύνους να τιμωρούνται με τη μέγιστη προβλεπόμενη ποινή για τα τροχαία. «Ηταν θέμα τιμής και δικαίωσης των γονιών που έχασαν τα παιδιά τους και των υπόλοιπων μαθητών που έχασαν τους φίλους τους. Βέβαια, κράτησε πολύ και είχε πολύ μεγάλο ψυχικό κόστος».

Οπως λέει ο κ. Μαλέκας, «το θέμα είναι ότι είναι ένα τραγικό γεγονός, έχει μια προϊστορία που όλοι τη βλέπουμε, ωστόσο ως κοινωνία και ως οργανωμένη πολιτεία δεν κάνουμε τίποτα. Αυτό που αντιλαμβάνομαι είναι ότι επιβιώνουμε από τύχη. Στον αυτόματο πιλότο και όποιος επιβιώσει, επιβίωσε».
Οι 7 αδικοχαμένοι μαθητές ηλίκιας 15 ετών ήταν οι: Καλύβα Στεφανία, Καματσέλος Ιωάννης, Λίτσιου Αικατερίνη, Μπουραζέλης Χρήστος, Οικονομούλας Απόστολος, Σαράφη Ευγενία και Τέλλιος Κωνσταντίνος.

Οι δίκες

Για τον οδηγό της νταλίκας, αρχικά η απόφαση του Μεικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Καρπενησίου (2007) ήταν 13 χρόνια φυλάκιση και έξι μήνες χωρίς δικαίωμα άσκησης έφεσης. Οδηγήθηκε στη φυλακή. Στον οδηγό του λεωφορείου επεβλήθη εξαγοράσιμη ποινή 56 μηνών -προς 5 ευρώ την ημέρα- με δικαίωμα έφεσης. Αφέθηκε ελεύθερος. Στον ιδιοκτήτη της νταλίκας επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 59 μηνών, η οποία μετατράπηκε σε εξαγοράσιμη προς 5 ευρώ την ημέρα με δικαίωμα έφεσης. Αφέθηκε ελεύθερος.

Στο άκουσμα των ποινών, οι συγγενείς των νεκρών μαθητών ξέσπασαν με οργή, καθώς οι ποινές θεωρήθηκαν ήπιες. Η υπόθεση εκδικάστηκε στο Εφετείο Λαμίας, στις 22 Μαρτίου 2010. Εκεί, ύστερα από πολυήμερη διαδικασία, το δικαστήριο αποφάσισε να μειώσει σε εννιά χρόνια την ποινή του οδηγού της νταλίκας που προκάλεσε το δυστύχημα με τους επτά νεκρούς μαθητές, ωστόσο δεν μετέβαλε την ποινή του ιδιοκτήτη του μοιραίου φορτηγού, αλλά ούτε την ποινή στον οδηγό του λεωφορείου.

Λευτέρης Ευαγγέλου, trikalaenimerosi.gr