Μία από τις πιο ιδιαίτερες στιγµές της τελετής εγκαινίων του νέου εργοστασίου της εταιρείας αναψυκτικών Κλιάφας, το περασµένο Σάββατο, αποτέλεσε η βράβευση της Άννυς Αρχιµανδρίτου, εγγονής του ιδρυτή της εταιρείας Θεόδωρου Κλιάφα και επί πολλές δεκαετίες διευθύντριας παραγωγής της µονάδας της τρικαλινής επιχείρησης, για την προσφορά της στην εταιρεία.

«Σήµερα νιώθω συναισθήµατα που δύσκολα µπορούν να περιγραφούν. Στα σαράντα σχεδόν χρόνια που είχα την ευτυχία να εργάζοµαι στο εργοστάσιο, έχω ζήσει λαµπρές στιγµές, αλλά και άλλες, πιο δύσκολες. Το όραµα που υπηρέτησε ο παππούς µου, ο Θεόδωρος Κλιάφας, αλλά και ο Κωστής Κλιάφας, για καινοτοµία, ποιότητα και νοικοκυροσύνη, αλλά και για σωστές ανθρώπινες σχέσεις και έγνοια για το προσωπικό, έχει ήδη ξαναζωντανέψει χάρη στην οικογένεια Σαράντη», ανέφερε κατά τη βράβευσή της.

Το «προχωρημένο» 50-50 μεταξύ ανδρών και γυναικών

Λίγο αργότερα συναντήσαµε την κ. Αρχιµανδρίτου και τη ρωτήσαµε αν αντιµετώπισε δυσκολίες αναλαµβάνοντας έναν τοµέα ευθύνης που εκείνη την εποχή δεν ήταν κάτι σύνηθες για µία γυναίκα. «Δεν είχα ποτέ κανένα πρόβληµα. Αν ξέρεις να σέβεσαι τους εργαζόµενους, να ακούς τους εργαζόµενους, να µην κάνεις τον έξυπνο, ότι εσύ τα ξέρεις όλα, οι σχέσεις ήταν πάντοτε θαυµάσιες. Αλλά και ο Κωστής Κλιάφας, που ήταν θείος µου, είχε πάρα πολύ ανοιχτό µυαλό, φεµινιστής. Δεν είναι τυχαίο ότι εδώ το προσωπικό ήταν πάντοτε 50% γυναίκες και 50% άνδρες, ακόµα και τώρα. Ήταν πολύ µπροστά από την εποχή του».

Η ίδια πρόσθεσε πως σήµερα είναι πολύ χαρούµενη που βλέπει ότι, µετά την εξαγορά της Κλιάφας από τα Ελληνικά Γαλακτοκοµεία, «όλο αυτό το πράγµα, µε καινούργιο προφίλ, σύγχρονο, έχει ξαναζωντανέψει, µεγαλώνει», και στάθηκε στο γεγονός ότι έχει αναλάβει τοµείς ευθύνης η νεότερη γενιά της οικογένειας Σαράντη, µε τους Στέλιο Μ. Σαράντη και Στέλιο Δ. Σαράντη, παραπέµποντας στον τρόπο που λειτουργούσε και η Κλιάφας ως παραδοσιακά οικογενειακή επιχείρηση.

Όπως πριν από 40 χρόνια

Όπως επεσήµανε ακόµα η κ. Αρχιµανδρίτου: «Αναλογικά αν πάρει κανείς αυτή τη στιγµή που ζούµε τώρα, προ 40 ετών ένα εργοστάσιο που είχε γίνει ήταν ακριβώς η αιχµή της τεχνολογίας τότε. Τα χρόνια πέρασαν, µετά ήρθαν δύσκολες εποχές, η κρίση, όλα αυτά. Και τελικώς, τώρα νοµίζω ότι ξαναγεννιέται, έπεσε και ξανανεβαίνει. Αυτή τη στιγµή όλη αυτή η καινοτοµία µου θυµίζει εκείνο το εργοστάσιο».

Σπύρος Πιστικός