Πέμπτη 2 Απριλίου, επιτέλους έφτασε η ημέρα που με ανυπομονησία προσμέναμε όλοι, μαθητές και συνοδοί καθηγητές, για την πραγματοποίηση της εκδρομής μας στη Θράκη, έναν προορισμό καινούριο για όλους.
Έτσι λοιπόν, εκείνο το πρωί συγκεντρωθήκαμε όλοι από νωρίς, γεμάτοι ενθουσιασμό και χαρά, για να απολαύσουμε την πολυαναμενόμενη «απόδρασή» μας, έχοντας ως πρώτο προορισμό την παραθαλάσσια Καβάλα. Ύστερα από ένα μακρινό αλλά διόλου κουραστικό ταξίδι, φτάσαμε στην όμορφη αυτή πόλη, έτοιμοι να περιπλανηθούμε στο γραφικό λιμάνι της και να γευτούμε αυθεντικούς θαλασσινούς μεζέδες. Στην συνέχεια του ταξιδιού μας, αφιχθήκαμε στην Κομοτηνή-την πόλη που θα μας φιλοξενούσε- και έπειτα από τις γνωστές καθώς και τυπικές διαδικασίες τακτοποίησης στο ξενοδοχείο, ξεχυθήκαμε στην πόλη διεκδικώντας την πρώτη και αξέχαστη γνωριμία μας!
Η δεύτερη μέρα ξεκίνησε από νωρίς με επισκέψεις στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Κομοτηνής-με ξεχωριστά ευρήματα που μας παρείχαν όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για την προϊστορία και ιστορία της Θράκης-και στο Μουσείο Καραθεοδωρή, αφιερωμένο στον μεγάλο Έλληνα μαθηματικό, ο οποίος προσέφερε τα μέγιστα στην επιστήμη. Ακολούθως, είχαμε την ευκαιρία να επισκεφθούμε έναν μοναδικό προορισμό για τους λάτρεις της φύσης στο μέσο του νομού Έβρου, το Εθνικό Πάρκο Δάσους Δαδιάς-Λευκίμης-Σουφλίου. Το γνωστό σε όλον τον κόσμο αυτό καταφύγιο σπάνιων αρπακτικών πουλιών διακρίνεται για την ιδιαίτερη ποικιλότητα της χλωρίδας και της πανίδας, την οποία είχαμε την τύχη να θαυμάσουμε. Κατόπιν, ταξιδέψαμε ως το Σουφλί, προκειμένου να ενημερωθούμε για όλες τις φάσεις και τα στάδια της προβιομηχανικής σηροτροφίας και της μεταξουργίας στο φημισμένο Μουσείο Μετάξης. Τα αυθεντικά αντικείμενα, τα σύντομα κείμενα, οι αρχειακές και σύγχρονες φωτογραφίες που εκτίθενται, όχι μόνο μας εισήγαγαν στην διαδικασία παραγωγής του μεταξιού αλλά και πρόβαλαν το μόχθο των ανθρώπων που συνέδεσαν τη ζωή τους με την συγκεκριμένη απαιτητική καλλιέργεια. Τέλος, φτάσαμε στην γραφική Αλεξανδρούπολη, έτοιμοι να περιπλανηθούμε στην πόλη, απολαμβάνοντας βόλτες στην παραλία και θαυμάζοντας το Φάρο, συντροφιά με την αύρα της θάλασσας! Ιδιαίτερα γοητευμένοι, πήραμε το δρόμο της επιστροφής για την Κομοτηνή, η οποία μας καλούσε να ανακαλύψουμε την μποέμ νυχτερινή ζωή της.
Το πρωί της επόμενης μέρας περιηγηθήκαμε, αρχικά, στο Αρχαιολογικό Μουσείο των Αβδήρων, γενέτειρα του προσωκρατικού φιλόσοφου Δημόκριτου, που περιλαμβάνει επιλεγμένα και ενδιαφέροντα αντικείμενα, που αφορούν τον δημόσιο και ιδιωτικό βίο καθώς και τα ταφικά έθιμα των Αβδηριτών. Επιπλέον, πραγματοποιήσαμε μία ενδιάμεση στάση στο Δέλτα του Νέστου και στη λίμνη Βιστωνίδα, που καθίσταται ένας από τους ομορφότερους υγροβιότοπους της Ελλάδας. Ακόμη, στην λιμνοθάλασσα του Πόρτο Λάγος επισκεφθήκαμε το μετόχι του Αγίου Νικολάου, στολίδι μοναδικό στην περιοχή που αποτελεί δείγμα της αυθεντικής Ελλάδας και τόπος ηρεμίας και περισυλλογής. Επιπρόσθετα, ξεναγηθήκαμε στο εργοστάσιο της Ροδόπης, του οποίου οι άνθρωποι με αμέτρητη ευγένεια μας προσέφεραν γεύμα σε παραδοσιακή ταβέρνα της Ξάνθης. Και τελικά, μετά από το μεσημεριανό καταλήξαμε παρέες-παρέες να θαυμάζουμε το ρολόι της πλατείας και να περιπλανιόμαστε στα πανέμορφα στενά δρομάκια της παλιάς πόλης, τα οποία φέρνουν στο νου μια άλλη εποχή! Ωστόσο, το τελευταίο βράδυ μόλις ξεκινούσε και όπως όλοι περιμέναμε, αποδείχτηκε με μία λέξη-μαγικό! Όλοι μαζί, στο ξακουστό SultanTepe, δοκιμάσαμε ανατολίτικες γεύσεις σ’ένα ζεστό περιβάλλον, με ζωντανή μουσική ,μοναδικούς χορούς και κέφι μέχρι τελικής πτώσεως!
Την τελευταία μέρα, με ανάμεικτα συναισθήματα χαρμολύπης, αποχαιρετήσαμε την πολυπολιτισμική, φιλόξενη Κομοτηνή, αφού πρώτα επισκεφθήκαμε το Εσκί τζαμί και προμηθευτήκαμε τοπικά προϊόντα, όπως σουτζούκ-λουκούμ ή στραγάλια. Παίρνοντας, επομένως το δρόμο της επιστροφής, φτάσαμε και πάλι στο νόμο Καβάλας, αλλά αυτή τη φορά προορισμός μας ήταν το κάστρο του Φιλίππου με το αρχαίο θέατρο και το βαφτιστήριο του Αποστόλου Παύλου, όπου βάφτισε την πρώτη Ευρωπαία χριστιανή, τη Λυδία. Και εν τέλει, με μια σύντομη στάση στη συμπρωτεύουσα Θεσσαλονίκη, επιστρέψαμε στα Τρίκαλα με φανερή μελαγχολία και νοσταλγία για τις στιγμές που αφήσαμε πίσω μας στη Θράκη και κυρίως, διότι με αυτήν την προτελευταία μας εκδρομή το ταξίδι που λέγεται σχολικά χρόνια σιγά-σιγά φτάνει στο τέλος του..
Μαρία Αβραμούλη, μαθήτρια της Β΄ Λυκείου
.png)
