πρωτοπρ. Αθανασίου Πολ. Τύμπα 

Μπορούμε άραγε και μεις ν’ ανέβουμε μαζί με τον Χριστό στα Ιεροσόλυμα και να συσταυρωθούμε μαζί Του; Μπορούμε και μεις με την θέλησή μας να αντέξουμε το βάρος του Σταυρού; Αυτή είναι η διαφορά του Χριστού μας με όλους τους άλλους μεγάλους Φιλοσόφους. Όλοι εύκολα λέμε μεγάλα και όμορφα λόγια.

 Όμως, μόνον ο Χριστός δέχτηκε να σώσει το ανθρώπινο γένος από την αμαρτία με το «εκούσιον πάθος», ένα πάθος δηλαδή με την θέλησή Του. Ποια ανθρώπινη λογική μπορεί να ζυγίσει αυτήν την Αγάπη; Ο Θεός θυσιάζεται για το δημιούργημά Του! Πόσο ανόητο είναι να λέμε ότι όλες οι θρησκείες είναι ίδιες! Πόσο άδικοι και αχάριστοι είμαστε όταν λέμε ότι το ίδιο είναι ο Χριστός με τον Βούδα, τον Μωάμεθ ή κάποιον φιλόσοφο!

Εάν δούμε κάποιο αθώο μικρό παιδί να το μαστιγώνουν ή να το χτυπούν δεν θα συγκινηθούμε; Πόσο σκληρόκαρδοι είμαστε όταν μετά τις εορτές συνειδητοποιήσουμε ότι πολύ λίγα πνευματικά μηνύματα δέχτηκε η εγωίστρια καρδιά μας από τα σπουδαία γεγονότα της Μεγάλης Εβδομάδας!

Για να νιώσουμε τον Σταυρό της Αγάπης πρέπει να αγαπήσουμε και μεις περισσότερο από τον εαυτό μας τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Να μάθουμε να ανεχόμαστε τα ελαττώματά τους. «Όποιος θέλει να γίνει πρώτος», λέγει ένα τροπάριο της Μεγάλης Τετάρτης, «ας γίνει πάντων διάκονος».

Ας αγαπήσουμε τους εχθρούς μας συγχωρώντας τους για όσα μας έχουν κάνει. Ας ζητήσουμε μια ειλικρινή συγνώμη απ’ όσους αδελφούς μας αδικήσαμε. Δεν μπορούμε να κατανοήσουμε την αγάπη του Χριστού μας εάν δεν λέμε μια ζεστή καλημέρα στον γείτονά μας.

Ποιος μπορεί να νιώσει το έλεος του Σταυρού για το ανθρώπινο γένος όταν ο ίδιος ποτέ δεν άσκησε την αρετή της ελεημοσύνης; Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος μας λέγει: «ο Θεός όρισε την ελεημοσύνη, όχι μόνο για να τρέφονται οι ενδεείς, αλλά για να ευεργετούνται και αυτοί που προσφέρουν». Μόνον η αρετή της ελεημοσύνης είναι ικανή να θεραπεύσει τον σύγχρονο εγωιστή και ατομιστή άνθρωπο από το άγχος και την κατάθλιψη και να του προσφέρει ένα χαρούμενο πρόσωπο. Όποιος ασκεί την ελεημοσύνη ομοιάζει με τον Θεό. Η ελεημοσύνη είναι η βασίλισσα των αρετών!

Με την κρίση τώρα όλοι θεωρούμε πως είμαστε φτωχοί. Χάσαμε την αρχοντιά μας, ολιγοπιστήσαμε. Ο Χριστιανός πάντοτε πιστεύει πως όταν δίνει αντί να φτωχαίνει πλουτίζει. Κι αν ακόμα δεν μπορεί να δώσεις τόσα που δίνουν οι πλούσιοι, δώσε δύο λεπτά σαν εκείνη την χήρα του Ευαγγελίου και ο Θεός θα δεχτεί την προσφορά σου καλύτερα από τις δωρεές των πλουσίων.

Κι αν δεν έχεις ούτε τόσα; Έχεις όμως την υγεία σου και μπορείς να ελεήσεις ένα  άρρωστο με τις υπηρεσίες σου. Υπάρχουν γύρω σου τράπεζες αγάπης, κοινωνικά παντοπωλεία και  γηροκομεία όπου μπορείς να προσφέρεις έναν παρηγορητικό λόγο και εθελοντική εργασία. Ας γνωρίζουμε πως η πνευματική ελεημοσύνη είναι ανώτερη από την υλική ελεημοσύνη.

 Πώς να νιώσουμε τα δώρα του Σταυρού όταν εμείς δεν ανεχόμαστε «μύγα στο σπαθί μας»; Δεν ανεχόμαστε τις δυσκολίες της ζωής, τον Σταυρό της φτώχειας, τον Σταυρό κάποιας αρρώστιας. Αρνούμαστε τον Σταυρό της πολυτεκνίας, τον Σταυρό της ατεκνίας, τον Σταυρό των ανήμπορων γονέων μας και τους πετάμε στα γηροκομεία. Ακόμη και τον Σταυρό της Συνειδήσεώς μας αρνούμαστε  γι’ αυτό καταντήσαμε ασύδοτοι και ατομιστές!

Ας τελειώνουμε αυτή την εβδομάδα με όλες μας της δουλειές, ώστε ελεύθεροι από την

Κυριακή των Βαΐων μέσα στους κατανυκτικούς μας ναούς να φιλοσοφήσουμε πάνω στα μεγάλα γεγονότα των παθών του Κυρίου μας, που οι αμαρτίες μας τον ανέβασαν στον Σταυρό.