Μεγάλο μέρος του πολιτικού μας συστήματος κινείται στη βάση του παραλογισμού. Μέχρι χθες αγωνιζόταν να αποτρέψει τη χρεοκοπία της χώρας, να αποφευχθεί η μοιραία σύγκρουση με τα βράχια και με την οδύνη της κατάρρευσης. Και μόλις εμφανίστηκαν στον ορίζοντα ελπίδες συμφωνίας με τους εταίρους για τη «σωτηρία» της Ελλάδας ξεκίνησαν τα όργανα και οι προσπάθειες αποδόμησης της Κυβέρνησης και με αμείωτη ένταση.

Το σύνολο της αντιπολίτευσης αλλά και μέρος της κυβερνητικής πλειοψηφίας, βρίσκουν τα νέα μέτρα επώδυνα, λες και περιμέναμε να μας προσφέρουν αφειδώς δανεικά χωρίς επιστροφή! Ενώ φαίνεται ότι έχει αποφευχθεί η ολική καταστροφή της χώρας, πολλοί δεν θέλουν να αντιληφθούν ότι διαμορφώνονται νέα δεδομένα για την παραμονή μας στο ευρωπαϊκό σύστημα έστω και με αμφισβητούμενες «ανθρώπινες» προϋποθέσεις.

Αλλεπάλληλες δηλώσεις, τηλεοπτικές συγκρούσεις για δημιουργία εντυπώσεων και προσωπικές στρατηγικές από πολιτικά στελέχη προκαλούν μεγαλύτερη κρίση, απαξιώνοντας και υπονομεύοντας τις θυσίες του Ελληνικού λαού.  Όσο κι αν προσπαθούν να πείσουν ότι για τα λαϊκά συμφέροντα παλεύουν! 

Πρόκειται για κοντόφθαλμη τακτική που μπορεί να φέρει πρόσκαιρα λίγη δημοσιότητα αλλά και πολύ λιγότερους ψήφους. Πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουμε ότι η περίοδος της τρελής εποχής των Porsche Cayenne, των πούρων Αβάνας, των μαξιμαλιστικών διεκδικήσεων των συντεχνιών έχει περάσει ανεπιστρεπτί.

Η ανέξοδη του καναπέ φραπέ – κριτική των πολιτικών στελεχών πρέπει να περιοριστεί και οι λαϊκοί τηλεκήρυκες να συνειδητοποιήσουν ότι δεν μπορούν να κυριαρχούν στην νέα εποχή της χώρας μας.

Το τρενάκι του Αλέξη θα πρέπει να μάθει από κλειστές στροφές, από φυγόκεντρες δυνάμεις, αλλά και τον τελικό προορισμό και το χρόνο άφιξης στον τελικό σταθμό που ακούει στο όνομα Ανάπτυξη. 

Διαφορετικά το τρενάκι του Αλέξη, από τρενάκι ελπίδας, θα ξαναγίνει τρενάκι του τρόμου. Και ο εκτροχιασμός από τις ράγες τις προόδου και ανάπτυξης να είναι θέμα χρόνου και με πολλά θύματα.