Πολιτιστικό και αθλητικό ταξίδι πραγματοποίησε από 10 έως 17 Οκτ. 2022 ο γράφων, μέλος του ΕΟΣ Αχαρνών, του Συλλόγου Πεζοπορίας Ορειβασίας Τρικάλων και του Συλλόγου Δρομέων Τρικάλων. Το ταξίδι περιελάμβανε επίσκεψη στην βρετανική πρωτεύουσα (την δεύτερη για τον γράφοντα) , στην πανεπιστημιούπολη Οξφόρδη και συμμετοχή στον ημιμαραθώνιο της ολλανδικής πρωτεύουσας Άμστερνταμ.

Μετά την προσγείωση στο Λονδίνο την 10 Οκτ. υπήρχε χρόνος μόνο για μια νυκτερινή επίσκεψη στο Ουέστμινστερ, το περίφημο βρετανικό κοινοβούλιο έμπροσθεν του οποίου δεσπόζει ο Μπιγκ Μπεν, ο πύργος του ρολογιού που δείχνει την ώρα με την οποία συγχρονίζονται τα ρολόγια όλου του πλανήτη. Παραπλεύρως και στην απέναντι νότια όχθη του ποταμού Τάμεση δεσπόζει επίσης ένα άλλο σήμα κατατεθέν της πόλης, νεότερο του Μπιγκ Μπεν, το Μάτι του Λονδίνου (the London Eye),τεράστια μεταλλική ρόδα ύψους 135μ. με διάμετρο τροχού 120μ., κατασκευής 2000, θέαμα υπέροχο. Το Ουέστμινστερ, κάποτε κέντρο της βασιλικής εξουσίας και τώρα Βουλή, μαζί με το παρακείμενο ομώνυμο αββαείο, όπου στέφονται και θάπτονται οι βρετανοί μονάρχες, άρχισαν να κτίζονται περί το 1200 και χρειάστηκαν αιώνες για να λάβουν την σημερινή μορφή τους.

Περικαλλείς κήποι με λιμνούλες περιβάλλουν τον χώρο, εγγύς του οποίου υπάρχει το περίφημο Παλάτι του Μπάκιγχαμ, οικία της βασιλικής οικογένειας, ο στερεότερος θεσμός της βρετανικής κοινωνίας (ο βασιλιάς Φαρούκ της Αιγύπτου είπε κάποτε οτι οι μοναδικές βασίλισσες που θα μείνουν στον κόσμο θα είναι η βασίλισσα του σκακιού και η βασίλισσα της Αγγλίας). Εντύπωση όσο και συγκίνηση προκαλεί ένα επιβλητικό κτίριο όχι μακρυά από το παλάτι, το περίφημο Churchill's War House (Κτίριο Πολέμου του Τσώρτσιλ) όπου στις πιο σκοτεινές ώρες του Β' Παγκ. Πολέμου το 1940-41, όταν το Λονδίνο βομβαρδιζόταν αγρίως από την γερμανική αεροπορία, ο μέγας Τσώρτσιλ, πρωθυπουργός τότε, διηύθηνε τον πόλεμο ακλόνητος και υποσχόμενος μόνον αίμα, ιδρώτα και δάκρυα.

Η επόμενη ημέρα, 11 Οκτ. ήταν αφιερωμένη στην επίσκεψη στο Βρετανικό Μουσείο. Το μουσείο αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα και σπουδαιότερα του κόσμου και εκεί φυλάσσονται στοιχεία και αντικείμενα των πολιτισμών όλης της υφηλίου. Αν λάβουμε υπόψιν μας οτι στην κάποτε αποικιακή βρετανική αυτοκρατορία ο ήλιος δεν έδυε ποτέ, αντιλαμβανόμαστε οτι η μορφωμένη ελίτ της αυτοκρατορίας αυτής δεν εφείσθησαν κόπων, χρημάτων και άλλων μεθόδων για να συγκεντρώσουν στην πρωτεύουσά τους πολιτιστικούς θησαυρούς των χωρών που ήταν υπό την εξουσία τους. Όπως και να έχει το θέμα στο Βρετανικό Μουσείο παρουσιάζεται ανάγλυφα η πορεία όλης της ανθρωπότητας, οι κουλτούρες και οι πολιτισμοί, οι απαρχές της γνώσης, η άνοδος και η πτώση αυτοκρατοριών και πολιτισμών, ένα πράγμα που αξίζει να δει κανείς μια φορά έστω στην ζωή του και η περιγραφή του οποίου εκφεύγει των ορίων του παρόντος. Μια αίθουσα ενδιαφέρει ιδιαιτέρως τους Έλληνες, όλους τους Έλληνες, ανεξαρτήτως τάξεως, μορφώσεως, ιδεολογίας ή πίστης.

Η αίθουσα των Μαρμάρων του Παρθενώνα. Στην αίθουσα αυτή (ιδιαιτέρως μεγάλη) παρουσιάζονται όλα τα γλυπτά του Φειδία που κάποτε κοσμούσαν το υπέρτατο σύμβολο της Αρχαίας Ελλάδας, τον Παρθενώνα, έργο του Περικλή κατά τον 5ο αιώνα π.Χ. Η ομορφιά τους σου παίρνει την ανάσα. Από τον ναό του Παρθενώνα ξεκίνησε όλος ο λεγόμενος σήμερα δυτικός πολιτισμός. Ρίγος με κατέλαβε και το κάλλος της ελληνικής τέχνης με καθήλωσε. Ο γράφων κρίνει απαραίτητο να αναφέρει εδώ εν συνόψει το κείμενο του μουσείου στην είσοδο της αίθουσας. ''Ο λόρδος Μπρους (Έλγιν), πρόξενος της Βρετανίας στην Αθήνα το 1801, φανατικός αρχαιολάτρης και ερευνητής, είδε την παραμέληση του ναού του Παρθενώνα και την κακή κατάσταση των γλυπτών στις μετόπες μετά από αιώνες παραμέλησης και εγκατάλειψης. Προκάλεσε διάταγμα (φιρμάνι σουλτανικό) για αγορά αυτών και μεταφορά στην Βρετανία για την διατήρηση και συντήρησή τους''. Όπως όμως γνωρίζουμε, η τουρκική κυβέρνηση επί πρωθυπουργίας Ερντογάν, μετά από έρευνα δεν βρήκε τέτοιο φιρμάνι και γνωστοποίησε αυτό στην Ελλάδα. Τα γλυπτά αφαιρέθηκαν με δωροδοκία του Οθωμανού διοικητή και η Ελλάδα θεωρεί αυτή την ενέργεια κλοπή. Όσο υπάρχει Ελλάδα το ζήτημα θα εκκρεμεί και θα τα ζητούμε πίσω. Όσο ''για την διατήρηση και συντήρησή τους'' ας μην ανησυχεί κανείς. Δεσμευόμαστε γι'αυτό.

Η επόμενη ημέρα 12 Οκτ. άρχισε με επίσκεψη στον ναό του Αγίου Παύλου, προστάτη του Λονδίνου. Ο τεράστιος και έξοχης αρχιτεκτονικής αυτός ναός, ο οποίος ξεκίνησε ως ιερό του Αγίου στα πρώτα χριστιανικά χρόνια της Αγγλίας (600 μ. Χ. και μετέπειτα) ήταν για αιώνες τόπος όχι μόνο προσκυνήματος, αλλά και τόπος ικεσίας σε στιγμές οδυνηρές όπως οι πόλεμοι και τόπος χαράς και ευχαριστίας όταν τελείωναν οι δοκιμασίες. Την 9 Μαίου 1945 όλοι οι Λονδρέζοι στον ναό αυτόν συγκεντρώθηκαν για να εορτάσουν την λήξη του Β' Παγκ. Πολέμου. Αυτό όμως που κάνει τον ναό του Αγ. Παύλου ξεχωριστό είναι οτι εκεί ευρίσκονται οι τάφοι δυο τεραστίας σημασίας προσώπων της Ιστορίας τους. Ο ναύαρχος Νέλσον και ο δούκας του Ουέλιγκτον, νικητές της ναυμαχίας του Τραφάλγκαρ και της μάχης του Βατερλώ αντιστοίχως (εναντίον των Γάλλων του Ναπολέοντα) εκεί αναπαύονται. Εκεί αναπαύονται επίσης και άλλοι σπουδαίοι Άγγλοι που πρόσφεραν μεγάλες υπηρεσίες στην πατρίδα τους.
Ιστορίας συνέχεια.

Η ημέρα συνεχίστηκε με επίσκεψη στον περίφημο Πύργο του Λονδίνου (Τοwer of London), ένα άλλο σήμα κατατεθέν της πόλης. Ο Πύργος είναι ένα σύμπλεγμα κτιρίων ισχυρά οχυρωμένων επί του ποταμού Τάμεση και αυτό δεν είναι τυχαίο. Οι Ρωμαίοι όταν αποβιβάστηκαν ως κατακτητές στην Βρετανία το 43 π.Χ. έκτισαν στην θέση αυτή φρούριο που σκοπό είχε να φράζει την είσοδο κάθε εχθρικού στόλου στον Τάμεση και επομένως στο εσωτερικό. Η πόλη του Λονδίνου ξεκίνησε από αυτό το φρούριο. Από εκεί και μετά όλοι οι βασιλείς της Αγγλίας, αρχής γενομένης από τον Νορμανδό Γουλιέλμο τον Κατακτητή (1066, μάχη του Χάστιγκς) οχύρωναν και επεξέτειναν το φρούριο. Χρησίμευσε όχι μόνο ως έδρα των βασιλέων για αιώνες, αλλά και ως φυλακή και δικαστήριο. Εδώ εκτελέστηκαν η Άννα Μπόλεϋν, ο Τόμας Μουρ (με απόφαση του Ερρίκου του 8ου), ο Σκώτος επαναστάτης  Ουίλιαμ Ουάλας (με απόφαση του Εδουάρδου 1ου) κ.ά. Στο φρούριο απολαύσαμε το απόγευμα μια αλλαγή φρουράς των φρουρών με την κόκκινη στολή και τον μεγάλο μαύρο σκούφο, οι οποίοι είναι γνωστοί για αιώνες με το όνομα Yeomen (φρουροί του βασιλιά). Παραπλεύρως του Πύργου και επί του Τάμεση υψώνονται οι Πύργοι του Ποταμού (Τοwer Brigde), άλλο επίσης σύμβολο της πόλης, άλλοτε φυλακή εχθρών του βασιλιά και του κράτους, σήμερα αξιοθέατο.

Η ημέρα συνεχίστηκε με επισκέψεις στο Covent Garden, διάσημη συνοικία όπου ευρίσκεται ένα από τα σημαντικότερα θέατρα-όπερες του κόσμου, την διάσημη Πλατεία Πικαντίλλυ με το άγαλμα του θεού Έρωτα να σημαδεύει τους περαστικούς, την Πλατεία Τραφάλγκαρ, όπου δεσπόζει το άγαλμα του Νέλσονα, πλατείες όπου υπάρχουν αγάλματα σπουδαίων Άγγλων, κ.ά. Η ημέρα τελείωσε με παρακολούθηση αγγλικανικής λειτουργίας στον ναό του Ουέστμινστερ (έργο αρχικής κατασκευής το 1200) όπου στέφονται και θάπτονται βασιλείς.

Η 13 Οκτ. ήταν ημέρα αφιερωμένη στην τέχνη. Επίσκεψη από νωρίς στην Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου, όπου εκτίθενται έργα μεγάλων ζωγράφων από τον 14ο αιώνα μέχρι σήμερα. Η Πινακοθήκη αυτή είναι επίσης από τις μεγαλύτερες και σπουδαιότερες του κόσμου, αληθινή σχολή τέχνης για όλους τους λάτρεις αυτής, παγκόσμιος πολιτιστικός θησαυρός. Οι Βρετανοί και οι Γερμανοί δεν μπορούν να υπερηφανευτούν για πολλούς δικούς τους μεγάλους ζωγράφους, πλην όμως αυτή η Πινακοθήκη φιλοξενεί αριστουργήματα πολλών άλλων. Εννοείται βεβαίως οτι τα περισσότερα θέματα των ζωγράφων της Αναγέννησης έχουν ως θέμα την αρχαία ελληνική μυθολογία.

Την 14 Οκτ. επισκεφθήκαμε την Οξφόρδη, μικρή πόλη, πλην όμως φιλοξενεί το σπουδαιότερο- και με την κατάταξη του καλύτερου -πανεπιστήμιο του κόσμου, το ομώνυμο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Αυτό αποτελείται από διάφορες σχολές, διάσπαρτες στην πόλη, κομψότατης αρχιτεκτονικής, αλλά με έλεγχο στην είσοδο, δεν μπαινοβγαίνει όποιος θέλει. Κατά την διαδρομή απολαύσαμε μια υπέροχη άποψη της αγγλικής υπαίθρου με πολλά βοσκοτόπια, κομψές μικρές κατοικίες και ελάχιστους αγρούς (το βρετανικό έδαφος δεν παράγει σιτηρά) με αξιομνημόνευτο θέαμα ένα σμήνος φασιανών που έβοσκε σε έναν αγρό. Ακολούθως πήραμε την απογευματινή πτήση για Άμστερνταμ, αποχαιρετώντας την Αγγλία.

Η Ιστορία της Αγγλίας είναι ενδιαφέρουσα και επηρέασε όλη την ανθρωπότητα. Φυλές χωρίς κρατική οργάνωση κατ'αρχάς κατακτήθηκαν από τους Ρωμαίους το 43π. Χ. μετά από ηρωϊκή αντίσταση υπό την θρυλική βασίλισσα Μπούτικα. Οι Ρωμαίοι έμειναν μέχρι το 400μ. Χ. αφού εκπολίτισαν την χώρα και δημιούργησαν τις πρώτες πόλεις με πρώτη το ίδιο το Λονδίνο (Londinium). Ακολούθησαν οι κατακτητές Γερμανοί Σάξονες , καλεσμένοι από τους ίδιους τους Βρετανούς που δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν τους βόρειους βάρβαρους Πίκτους (Σκωτία). Η γερμανική φυλή των Άγγλων (Englander) ακολούθησε τους Σάξονες περί το 600. Οι Άγγλοι επέφεραν μια σημαντική αλλαγή, καίρια για την μελλοντική πορεία της χώρας. Απλοποίησαν τόσο την πρώτη γερμανική τους γλώσσα και την μετέτρεψαν στην περίπου σημερινή αγγλική.

Αυτό όμως είχε ως αποτέλεσμα να αποποιηθούν τον γερμανισμό τους με κατάληξη την δημιουργία ενός νέου έθνους, το αγγλικό, με ανάμειξη παλαιών βρετανικών φυλών, Σαξόνων και Άγγλων. Τον 8ο αιώνα Σκανδιναβοί και Δανοί κατέκτησαν την χώρα, πολλοί εκ των οποίων έμειναν εκεί εμπλουτίζοντας το έθνος με νέο ισχυρό βόρειο αίμα. Όταν εξεδιώχθησαν οι Δανοί τον 9ο αιώνα ο βασιλιάς Αλφρέδος καθιέρωσε την αγγλική ως γλώσσα της εκπαίδευσης και ως εκ τούτου ονομάστηκε από την αγγλική Ιστορία Μέγας. Στην λειτουργία όμως παρέμεινε η λατινική, διότι η Καθολική Εκκλησία, η οποία ήδη από το έτος 600 είχε εισαγάγει με ιεραποστόλους τον χριστιανισμό στην Βρετανία, απαγόρευε την λειτουργία σε εθνικές γλώσσες, τρόπος αλάνθαστος διατήρησης της εξουσίας της στη Ευρώπη πέραν των βυζαντινών εδαφών.
Σημείο καμπής ήταν η κατάκτηση της Αγγλίας από τον Νορμανδό βασιλιά Γουλιέλμο τον Κατακτητή το 1066 μετά την Μάχη του Χάστιγκς, οπότε η δύστυχη χώρα πνίγηκε στο αίμα. Οι Γαλλο-νορμανδοί (Νορμανδοί, σκανδιναβική φυλή απολίτιστων ανθρώπων), ορμώμενοι από την σημερινή Νορμανδία της Βόρειας Γαλλίας δημιούργησαν ένα νέο κράτος που περιελάμβανε την γαλλική Νορμανδία και την Αγγλία για αιώνες μέχρι τον Εκατονταετή Πόλεμο Γαλλίας-Αγγλίας 1337-1453, οπότε η αγγλο-νορμανδική πλέον δυναστεία των Πλανταγενέ έχασε τα γαλλικά της εδάφη. Η εγκατάσταση τόσων Γάλλων και Νορμανδών όμως για αιώνες επέφερε μια τεράστιας σημασίας αλλαγή στην αγγλική κοινωνία.

Οι κατακτητές αυτοί ήταν και θα παρέμεναν για αιώνες πιστοί Καθολικοί, ενώ οι γερμανο-βρετανικής καταγωγής Άγγλοι ευχαρίστως δέχθηκαν τον Προτεσταντισμό τον 16ο αιώνα ως αντίσταση στους απογόνους των κατακτητών. Αυτός ο οριζόντιος διαχωρισμός στην αγγλική κοινωνία θα είχε σοβαρές όσο και φοβερές συνέπειες τον 17ο αιώνα. Εν τω μεταξύ όμως οι Πλανταγενέ είχαν κατακτήσει την κελτική Ουαλία και τμήμα της επίσης κελτικής Σκωτίας. Έτερο σημείο καμπής ο Πόλεμος των Δυο Ρόδων τον 15ο αιώνα με τους Οίκους των Λάνκαστερ και Γιόρκ να συγκρούονται. Από τον πόλεμο αυτόν αναδείχθηκε στην εξουσία ο Οίκος των Τυδώρ με αυξημένες εξουσίες του βασιλιά εις βάρος των ευγενών και με σπουδαιότερους τον Ερρίκο 8ο, ο οποίος απέσπασε τον 16ο αιώνα την Εκκλησία της Αγγλίας από την Ρώμη και έκτοτε οι περισσότεροι Άγγλοι είναι αγγλικανοί Προτεστάντες. Η κόρη του Ελισάβετ Α' απέκρουσε ναυτική εισβολή των Ισπανών το 1588 (Άγγλοι κουρσάροι με βασιλική υποστήριξη απειλούσαν σοβαρά το ατλαντικό ισπανικό εμπόριο) και έθεσε τις βάσεις για την μελλοντική ναυτική μεγαλοσύνη της Αγγλίας. Η μη ύπαρξη διαδόχου εκ μέρους της Ελισάβετ έφερε στην εξουσία την σκωτική δυναστεία των Στιούαρτ και προσωπική ένωση των βασιλείων Αγγλίας-Σκωτίας-Ουαλλίας και Ιρλανδίας.

Τα έτη 1642-1651 η Αγγλία εσπαράχθη από εμφύλιο πόλεμο και η νικήτρια προτεσταντική πλευρά εξετέλεσε τον βασιλιά Κάρολο Α', αφαιρώντας από τους Καθολικούς κάθε πολιτικό δικαίωμα. Λίγο αργότερα, το 1660 η βασιλεία επαναφέρθηκε και η Ένδοξη Επανάσταση του 1688  έφερε στην Αγγλία ένα πολιτικό σύστημα το οποίο αποτέλεσε ένα μεγάλο δώρο σε όλη την ανθρωπότητα που υπάρχει ακόμη, την κοινοβουλευτική αντιπροσωπευτική δια εκλεγμένων από τον λαό βουλευτών δημοκρατία (κάτι διαφορετικό από την άμεση δημοκρατία της Αρχαίας Ελλάδας).  Έκτοτε ουδείς βρετανός μονάρχης είχε την απόλυτη δύναμη.

Ο Κατάλογος των Δικαιωμάτων (Bill of Rights) ακολουθώντας την παράδοση που άφησε η Μάγκνα Κάρτα (το πρώτο στην πραγματικότητα ευρωπαϊκό σύνταγμα) του 1215 που παραχώρησε ο βασιλιάς Ιωάννης Ακτήμων έθεσε τα όρια εκτελεστικής, φορολογικής και νομοθετικής εξουσίας και ισχύει ακόμη. Η πολιτική ενοποίηση Αγγλίας-Ουαλίας-Σκωτίας- Ιρλανδίας το έτος 1707 δημιούργησε μια νέα δυναμική. Το δεύτερο μεγάλο δώρο της Αγγλίας τον 18ο αιώνα ήταν η βιομηχανική επανάσταση. Το νέο βρετανικό έθνος εξάπλωσε σταδιακά μια τεράστια αποικιακή αυτοκρατορία (ξοδεύοντας μπόλικο σκωτσέζικο και ιρλανδικό αίμα και εξοικονομώντας πολύτιμο αγγλικό) και από το 1707 μέχρι το 1965 ήταν η μεγαλύτερη αυτοκρατορία που γνώρισε ποτέ ο κόσμος στηριζόμενη στο ναυτικό, στο βρετανικό πείσμα, στην πειθαρχία, στην εφευρετικότητα, στο επιχειρείν και στο θάρρος, γνωρίσματα τυπικά των Βρετανών. Εκτεταμένα εδάφη και λαοί όλων των ηπείρων ευρέθησαν ιδιαίτερα στον 19ο (βρετανικό ) αιώνα υπό την διοίκηση της Βρετανίας, πράγμα που άλλαξε την μοίρα τους και τους έφερε στον σύγχρονο κόσμο (ο γράφων προτιμά να βλέπει την θετική πλευρά της αποικιοκρατίας). 

Η Βρετανία στους ευρωπαϊκούς πολέμους φρόντιζε πάντα να υπάρχει ισορροπία δυνάμεων στην Ευρώπη και δεν επέτρεψε ούτε στην Ισπανία, ούτε στην Γαλλία του Ναπολέοντα, ούτε στην Αυστρία των Αψβούργων, ούτε στην Ρωσία, ούτε στην Γερμανία του Κάϊζερ και του Χίτλερ να κυριαρχήσουν στην Ευρώπη. Σήμερα έχει περιοριστεί στα βρετανικά νησιά, παραμένει όμως υπολογίσιμη δύναμη σε όλους τους τομείς.

Πίσω στο ταξίδι μας, την 14 Οκτ. προσγειωθήκαμε στην μεγάλη πρωτεύουσα Άμστερνταμ της Ολλανδίας (για τρίτη φορά, διότι είναι υπέροχη). Το Άμστερνταμ φημίζεται για τα κανάλια του, τα οποία του έδωσαν το προσωνύμιο '' η Βενετία του Βορρά'', την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική του με το χαρακτηριστικό ανοιχτό καφέ τούβλο, τον υπέροχο ποταμό Άμστελ και τα πάρκα του. Όχι μόνον όμως. Το Άμστερνταμ ήταν για αιώνες μια από τις πρωτεύουσες της τέχνης και μπορεί να υπερηφανεύεται για διάσημους ζωγράφους που άφησαν σχολή και εποχή όπως ο βαν Άϊκ, ο βαν Ντάϊκ, ο Ρέμπραντ, ο Ρούμπενς, ο βαν Γκογκ κ.ά. Τα έργα αυτών των τεραστίων καλλιτεχνών και άλλων από άλλους ζωγράφους άλλων ευρωπαϊκών χωρών, διαφόρων εποχών και διαφόρων ρευμάτων απολαύσαμε στο Βασιλικό Μουσείο και στο μουσείο βαν Γκογκ την 15 Οκτ.

Στο Βασιλικό Μουσείο εκτίθεται επίσης και η Ιστορία της Ολλανδίας, άκρως ενδιαφέρουσα. Γερμανική φυλή οι Ολλανδοί υπήχθησαν από τον 8ο αιώνα στην Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία του Γερμανικού Έθνους, έργο του Καρλομάγνου, ο οποίος δημιούργησε μια ευρωπαϊκή αυτοκρατορία στα δυτικά εδάφη της αρχαίας ρωμαϊκής (το Πρώτο Ράϊχ). Το 1519 πέρασε στην εξουσία της Ισπανίας των Αψβούργων με βασιλιά τον περίφημο Κάρολο Ε΄, ο οποίος με τον αδελφό του Φερδινάνδο της Αυστρίας μοίρασαν μεταξύ τους τα εδάφη της Αυτοκρατορίας. Το 1568 η μεγάλη επανάσταση των Ολλανδών, οι οποίοι εν τω μεταξύ είχαν δεχθεί τον Προτεσταντισμό, έδιωξε τους Ισπανούς, πλην όμως είχε και ένα οδυνηρό αποτέλεσμα. Οι προτεστάντες του Βορρά(σημερινή Ολλανδία) χωρίστηκαν από τους  Καθολικούς Ολλανδούς του Νότου (Φλαμανδοί) , οι οποίοι μαζί με τους Βαλλόνους σχημάτισαν το σημερινό Βέλγιο και έμειναν στην ισπανική κυριαρχία μέχρι τον Πόλεμο της Ισπανικής Διαδοχής (1701-14) (σ.σ. Το Βέλγιο απέκτησε την ανεξαρτησία του από την Ολλανδία με δική του επανάσταση το 1830).

Από το 1600 και εντεύθεν άρχισε η χρυσή περίοδος των Ολλανδών, οι οποίοι με τις Εταιρείες Ανατολικών (Ινδονησία) και Δυτικών Ινδιών (Καραϊβική) έγιναν τα αφεντικά του κόσμου μεταφέροντας στην Ευρώπη όλα τα αγαθά Δύσης και Ανατολής. Οι Αγγλο-ολλανδικοί πόλεμοι του 1652-74 για τον έλεγχο του διεθνούς εμπορίου άφησαν νικήτρια την Ολλανδία, η οποία προηγήθη της Αγγλίας στην παγκόσμια επέκταση κατά 100 χρόνια. Βεβαίως η απο-αποικιοποίηση του κόσμου μετά τον Β' Παγκ. Πόλεμο περιόρισε και την Ολλανδία στα σημερινά της σύνορα, η χώρα όμως ευημερεί και είναι από τις πλουσιότερες του κόσμου.

Την Κυριακή 16 Οκτ. ήταν οι μεγάλοι αγώνες δρόμου σε ένα Άμστερνταμ που γιόρταζε. Τα μεγάφωνα μας έλεγαν οτι σήμερα γράφουμε Ιστορία. Πράγματι μπορώ να παραδεχθώ οτι εκείνη την Κυριακή τρέξαμε το αριστούργημά μας, όπως είναι γραμμένο στα μετάλλιά μας. Η διοργάνωση ήταν άψογη, ο κόσμος που μας επευφημούσε πολύς και μουσικές μπάντες κατα την διαδρομή μας εμψύχωναν. Πάνω από 18.000 δρομείς έτρεξαν στον Μαραθώνιο των 42χλμ. και 16.600 περίπου στον Ημιμαραθώνιο των 21χλμ. στον οποίον έλαβε μέρος και ο γράφων (για την Ελλάδα ρε γαμώτο). Για την ιστορία αναφέρω οτι στον Μαραθώνιο τερμάτισε πρώτος ο Αιθίοψ Τσεγκάγιε Γκετατσέου μεχρόνο 2 ώρες, 4 λεπτά και 49 δευτερόλεπτα και στις γυναίκες η Αιθιοπίς  Αλμάζ Αγιάνα με χρόνο 2 ώρες, 17 λεπτά και 19 δευτερόλεπτα (χρόνος απίστευτος)

Στον Ημιμαραθώνιο πρώτος ήταν ο Γάλλος Νικολά Νταρού με χρόνο 1 ώρα, 5 λεπτά και 28 δευτερόλεπτα και στις  γυναίκες η Γερμανίς Κιάρα Νάχεν με χρόνο 1 ώρα, 14 λεπτά και 54 δευτερόλεπτα. Ο γράφων εκφράζει την ευγνωμοσύνη του σε όλους και δίνουμε όλοι ραντεβού στην επόμενη παγκόσμια γιορτή του αθλητισμού κάπου πάλι στην αγαπημένη Ευρώπη μας.

Ιωάννης Ξηρός