Οι συγνώμες που ειπώθηκαν στο πρόσφατο δημοτικό συμβούλιο προκάλεσαν μια αίσθηση. Ίσως γιατί δεν έχουμε μάθει να τις ακούμε από εκείνους που φέρουν ευθύνες, αφού οι αποφάσεις τους αφορούν στο γενικό σύνολο. Ή ίσως πάλι, γιατί εκείνοι που φέρουν ευθύνες για τις αποφάσεις τους, δεν έχουν μάθει να τις χρησιμοποιούν. Κι όταν σπανίως τις εκστομίζουν το φαινόμενο φαντάζει τόσο εντυπωσιακό, έτσι ώστε να επισκιάζει τα γεγονότα και η ατμόσφαιρα να γίνεται ιδανική. Το κοινό δείχνει να ικανοποιείται από την γενναιότητα της λέξης που άκουσε, αυτός που την είπε από την γενναιότητα της λέξης που είπε και η ζωή συνεχίζεται. Με την καταστροφή παντού γύρω μας. 

Οι πλημμύρες δείχνουν πως σάρωσαν στο πέρασμά τους μόνο ζωές, περιουσίες και ψυχές, αφήνοντας αλώβητα ακόμη και σήμερα τα κακώς κείμενα της ζωής μας. Στο δημοτικό συμβούλιο ειπώθηκε κάτι το οποίο υπό άλλες συνθήκες θα ισοπέδωνε την πόλη, σαν να είχε προηγηθεί ένας εξωπραγματικός σεισμός των 10 Ρίχτερ. Υπήρχαν μελέτες για δύο επιρρεπείς στις πλημμύρες περιοχές της πόλης, αλλά δεν έγινε τίποτα. Έμειναν στα συρτάρια καθώς δεν κυνηγήθηκαν οι χρηματοδοτήσεις για την υλοποίηση των έργων. Και μαζί τους στα ίδια συρτάρια πολλές και αμέτρητες καλά κλεισμένες και κρυμμένες συγνώμες. Αλλά η επόμενη ημέρα, απλώς, μετρά ήρωες και αναλώνεται σε ηρωισμούς, όπως αποτυπώνονται στον φωτογραφικό φακό. Επιζητώντας μπράβο και συγχαρητήρια. Αιρετοί ή όχι ακόμα, με αξιώματα μεγαλύτερα ή μικρότερα, να διαφημίζουν το ανθρωπιστικό τους έργο προσφέροντας νερό, φαγητό κι ένα κρεβάτι για να κοιμηθούν στους ανθρώπους που δεν τα έχουν πια. Να νιώθουν σπουδαίοι και μεγάλοι που δίνουν εμφιαλωμένο νερό στους ανθρώπους που δεν έχουν νερό να πιούν! Και είναι πολλοί εκείνοι που τους λένε μπράβο και συγχαρητήρια, αφού το αυτονόητο το κάναμε ιδεώδες. Να δίνουμε νερό στους ανθρώπους που δεν έχουν να πιούν.

Οι πλημμύρες κατέστρεψαν στο πέρασμά τους τα πάντα. Ζωές, περιουσίες, ψυχές. Μα όπως όλα δείχνουν, άφησαν αλώβητη και ασυγκίνητη μόνο μια λέξη.

Παραιτούμαι.

Σκέτη. Χωρίς συγνώμη και χωρίς εμφιαλωμένο νερό.

Μαρία Στίμου