Του Κώστα Τόλη

Υπήρξε έξυπνος και ικανός άνθρωπος ο Κώστας Παπαστεργίου. Ενσάρκωνε το είδος του μετεμφυλιακού Έλληνα που μέσα από την ανείπωτη φτώχεια πάλεψε για προκοπή και τα κατάφερε. Υπηρέτησε την πόλη σε δύσκολα χρόνια και την άφησε σε καλύτερη μοίρα από όταν την παρέλαβε. Ανήκει στους ανθρώπους της αυτοδιοίκησης που περιβάλανε τον θεσμό του δημάρχου με το προσωπικό τους κύρος. Είχα την τύχη, ως νεαρός δημοσιογράφος και εκδότης της “Ενημέρωσης” στη δεκαετία του 90, να τον γνωρίσω ως δήμαρχο και να δεχτώ πολλές φορές τις παραινέσεις και τις συμβουλές του, παρόλο που ενίοτε δεν έλειπαν οι συγκρούσεις. Ήταν όμως δημιουργικές, μέσα από γόνιμες αντιπαραθέσεις για τρέχοντα τοπικά θέματα που φιλοξενούσαμε στην εφημερίδα.
Ο Παπαστεργίου ήταν μορφωμένος άνθρωπος είχε χιούμορ, χαιρόσουν να συζητάς μαζί του. Λάτρευε τον τοπικό Τύπο και τον διάβαζε επισταμένως κάθε πρωί. Όταν έβρισκε τυπωμένα λάθη δεν δίσταζε να σηκώσει το τηλέφωνο και να τα επισημάνει. «Κωνσταντίνε στη σελίδα 2 γράφεις ότι συνευρέθηκαν βουλευτές. Η λέξη συνεύρεση σημαίνει σεξ, σε παραπέμπω στο λεξικό, μην το επαναλάβεις, θα βρεις κανένα μπελά, ειδικά αν πρόκειται για συνάντηση ατόμων διαφορετικού φύλου …».
Τις Πρωταπριλιές οι εφημερίδες σκαρώνανε πρωτοσέλιδες πλάκες, συνήθως για θέματα που αφορούσαν τον Δήμο. Μια φορά γράψαμε ότι η δημοτική αρχή για να λύσει το κυκλοφοριακό στο κέντρο της πόλης, αποφάσισε να …σκεπάσει τον Ληθαίο. Από κάτω θα τρέχει το ποτάμι και από πάνω μια κεντρική λεωφόρος…». Πήρε αμέσως τηλέφωνο: «Καλό μήνα να έχουμε, δεν με πειράζει η πλάκα αλλά στεναχωριέμαι που μεταξύ άλλων έχω και χαζούς συνεργάτες», «μα τι πάθατε;» «μπήκε πριν λίγο στο γραφείο μου ο αντιδήμαρχος επι των έργων, αγανακτισμένος, κουνώντας την εφημερίδα, και μου είπε: δήμαρχε δεν γίνεται να τα μαθαίνω από τον Τύπο!...».
Μας επισκεπτόταν και στα γραφεία της οδού Κουκουλάρη. Εκεί, πάνω στον καφέ, η πρώτη μας κουβέντα ήταν «δώσε και σε μας κανένα αποκλειστικό δήμαρχε, όλα στον Θύμιο τα δίνεις …». Ο Θύμιος ήταν ο Λώλης (Τρικαλινά Νέα) σπουδαίος δημοσιογράφος, φίλος του Παπαστεργίου, βετεράνος εδώ και πολλά χρόνια. Χαμογέλασε, μήπως ξέρεις Κώστα πως βγήκε η φράση “χαμπέρια απ΄ το Λάντζ;” (σ.σ. τοπική παροιμία που σημαίνει, ανόητες κουβέντες, ανακρίβειες). «Δεν το ξέρω δήμαρχε». «Θα σου το πω εγώ: Το Λάντζ όπως γνωρίζεις είναι το Βροντερό, απέναντι από την Ελάτη. Εκεί, προπολεμικά υπήρχε ένα χάνι, ένα πανδοχείο όπου σταματούσαν για φαγητό και ξεκούραση οι αγωγιάτες της εποχής με τα ζώα τους. Το βράδυ όλοι αυτοί το έριχναν στο κουβεντολόι και τον χαβαλέ, ο καθένας έλεγε το μακρύ του και το κοντό του..». Σειρά μου να χαμογελάσω, «ενδιαφέρουσα ιστορία…», «είδες λοιπόν, σου έδωσα ένα αποκλειστικό …».
Αντίο δήμαρχε, θα σε θυμόμαστε.

trikalaenimerosi.gr