Δρ. Κώστας Πατέρας, D.Ed., M.Ed., Ph.D.

Έφυγε πρόσφατα, πλήρης ημερών, ο τελευταίος «Ευπατρίδης» του Εμπορικού Κόσμου των Τρικάλων, Περικλής Βασιλός.

Καταγόμενος από την ορεινά Ρεντίνα της Καρδίτσας και από φτωχή εργατική οικογένεια  άφησε την γενέτει.ρά του και μετά από μικρή δραστηριότητα στο Λεοντάρι Καρδίτσας εγκαταστάθηκε μόνιμα στα Τρίκαλα το 1957.

Μέσα σε μια πολύ δύσκολη και επικίνδυνη περίοδο νυμφεύθηκε την Κατίνα Ντουράκη, η οποία τον στήριξε σ΄όλα τα βήματα της ζωής του με σεβασμό, με αξιοπρέπεια και με τιμιότητα.

Απέκτησαν δύο παιδιά τον Κών/νο και τον Ηλία και άνοιξαν τα επιχειρηματικά τους φτερά στη Πόλη μας.

Ποικίλη η εμπορική του δραστηριότητα αλλά πολύ επιτυχημένη. Έτσι έγινε ένας μεγάλος Έμπορος και έφτιαξε, από το μηδέν, μοναδικές επιχειρήσεις.

Ήταν Άρχοντας και το απεδείκνυε όχι μόνο με την οικονομική του θέση αλλά και με την κορμοστασιά του, τον βηματισμό του, με την ομιλία του και με την τεράστια πείρα του από την ζωή.

Αυτοδημιούργητος και γεμάτος ανθρωπιά και αγαθοεργία, μάλλον ήταν ένας απ’ αυτούς που έψαχνε ο Διογένης με το φανάρι με το «Ζητώ τον Άνθρωπον» και ένας απ’ αυτούς που εφάρμοσε το «αγαπάτε αλλήλους», όπως λέγει η Εκκλησία μας.

Έχοντας μέσα του Χριστιανικές Αρχές πίστευε στο «μη γνώτω η αριστερά τι ποιεί η δεξιά σου». Είχε βαθειά πίστη στο Θεό, μαζί με την σύζυγό του.

Ποτισμένος με τις Αξίες της Πατρίδας, ήταν ένας φλογερός Πατριώτης και εργάστηκε, για να πάει μπροστά ο Νομός Τρικάλων, τον οποίον λάτρευε.

Ήταν Άριστος οικογενειάρχης και πίστευε πως τα θεμέλια της προσωπικότητας μπαίνουν μέσα σ’ ένα ηθικό και αξιοπρεπές οικογενειακό περιβάλλον.  

Ασχολήθηκε με τον Συνδικαλισμό και την Πολιτική και είχε μεστό και καθαρό τόσο προφορικό όσο και γραπτό λόγο.

Συγγραφικότατος μέχρι το τέλος της ζωής του, προσπαθούσε να μοιρασθεί με τους συμπολίτες του την αξία των Ιδανικών της ζωής.

Επί δεκαετίες ήταν «ο Ιστορικός» Πρόεδρος του Σωματείου των Εμπόρων. Βοήθησε στη δημιουργία των ΤΕΦΑΑ και εξελέγη Αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συνταξιούχων Εμπόρων.

Άφησε στο Νόμο μας μια παρακαταθήκη Ιδεών, Αξιών και Αρχών.

Έφυγε, γνωρίζοντας το «ουκ έστι ώδε η μέλλουσα πόλις αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν».

Εφάρμοσε στην επίγεια ζωή αυτό που λέγει ο «Απόστολος Παύλος», «τον δρόμο τέλεκα την πίστιν τετήρηκα» και περιμένει ο Κύριος να του δώσει «τον στέφανον της Δικαιοσύνης».

Εγκαταλείποντας τα εγκόσμια μετέβη στην Βασιλεία των Ουρανών, όπου θα συνυπάρχει μετά αγίων και μετά αγγέλων και «ενθα απέδρα πάσα οδύνη, λύπη και στεναγμός».

Ακόμη και ο θάνατος, που επήλθε σε λίγες ώρες, την ημέρα του Πάσχα, δείχνει πόσο καθαρή ψυχή είχε με «αρρυπώτοις χείλεσι».

Τον ευχαριστούμε, τον αγαπούμε και θα τον θυμόμαστε.

Ας Αναπαυθεί «εν ειρήνη» κάτω από το ελαφρύ χώμα της Τρικαλινής γης, που τόσο αγάπησε και τόσο τίμησε.

Αντίο «Κύριε Συνάδελφε» και Αδελφικέ μου φίλε.