Το νέο dress code στις εταιρείες παγκοσμίως φαίνεται να έχει οδηγήσει σε κατάρρευση εισαγωγών και εξαγωγών γραβάτας: Την τελευταία δεκαετία οι εισαγωγές στη Γερμανία μειώθηκαν κατά τα δύο τρίτα. Αυτά τα δεδομένα προκύπτουν τουλάχιστον από τα στοιχεία της Ομοσπονδιακής Στατιστικής Υπηρεσίας. «Πλέουμε πλέον σε ταραγμένα νερά», λέει ο Γιαν Μέζε, διευθυντής της Ascot, μίας εταιρείας που ιδρύθηκε το 1908 και παράγει μέχρι σήμερα γραβάτες με έδρα το Κρέφελντ. Σύμφωνα με τον Μέζε, η εταιρεία, η οποία ειδικεύεται σε μεταξωτές γραβάτες υψηλής ποιότητας, μαζί με μία ακόμη τη Henley, είναι οι μόνες που έχουν απομείνει στο είδος στη Γερμανία. Ωστόσο, καθώς η γερμανική αγορά είναι πολύ περιορισμένη, οι εταιρείες κατασκευάζουν και διάφορα ανδρικά αξεσουάρ εκτός από γραβάτες.
Ντύσου πρόχειρα και… βγάλε τη γραβάτα
Η εδραίωση του home office ήταν ένα ακόμη χτύπημα για τους κατασκευαστές γραβάταςκ αθώς πλέον ελάχιστοι άνδρες δίνουν σημασία στο ντύσιμό τους όταν εργάζονται από το σπίτι όπου δεν έχουν δια ζώσης συναντήσεις με τους συναδέλφους τους. Η τάση για casual ένδυση τόσο στο γραφείο όσο και στο σπίτι παραμένει και οι γραβάτες πλέον βγαίνουν σπάνια από την ντουλάπα, επισημαίνει και ο Άξελ Αγκουστίν, διευθύνων σύμβουλος της Γερμανικής Ένωσης Εμπορίου Κλωστοϋφαντουργίας, Υποδημάτων και Δερμάτινων Ειδών στην Κολωνία.
«Δυστυχώς το εμπόριο γραβάτας είναι πλέον σε πολύ δύσκολη θέση σε όλο τον κόσμο, αν και βέβαια υπάρχουν και διαφορές σε κάθε χώρα», τονίζει ο Μέζε. Για την εταιρεία του ωστόσο δεν διαφαίνεται να πέφτουν οι τίτλοι τέλους καθώς η υψηλή ποιότητα των προϊόντων που προσφέρει εξακολουθεί να είναι προσοδοφόρα, ενώ όπως χαρακτηριστικά αναφέρει «εξακολουθούν να υπάρχουν κι εκείνοι που λατρεύουν να φορούν γραβάτες όπως επίσης και οι πελάτες που τις χρειάζονται για εορταστικές περιστάσεις».
Ένα μπαρόκ απομεινάρι γίνεται εν έτει 2024… πασέ
Η γραβάτα είναι απομεινάρι της εποχής του μπαρόκ και το ίδιο το όνομά της παραπέμπει στη χώρα προέλευσής της, την Κροατία. Τον 17ο αιώνα, η γαλλική αριστοκρατία ήταν η πρώτη που υιοθέτησε τη γραβάτα, η οποία εκείνη την εποχή έμοιαζε ακόμα περισσότερο με μαντήλι. Όπως δείχνουν και οι απεικονίσεις σε πολλούς πίνακες ζωγραφικής από τον 16ο έως τα τέλη του 18ου αιώνα, οι ευκατάστατοι άνδρες -και ιδιαίτερα εκείνοι που έφεραν τίτλους ευγενείας- συνήθιζαν να ντύνονται το ίδιο φαντεζί και μοντέρνα με τις γυναίκες της εποχής. Μετά τη Γαλλική Επανάσταση και την άνοδο της αστικής τάξης, τα φανταχτερά αντρικά ρούχα έγιναν όμως πασέ, με την γραβάτα να παραμένει τελικά η μοναδική πολύχρωμη πινελιά στο ανδρικό ντύσιμο.
Μια ιδιαιτερότητα της γραβάτας είναι ότι πλέον δεν έχει καμία πρακτική χρήση, αν και μερικοί υποστηρίζουν ότι μπορεί να «κρύψει» μία μεγάλη κοιλιά. Ωστόσο η γραβάτα δεν ήταν πάντα ένα άχρηστο αξεσουάρ. Σύμφωνα με την ιστορικό ένδυσης Άντελχαϊντ Ράσε από το Πανεπιστήμιο της Νυρεμβέργης «γύρω στο 1700 ήταν ουσιαστικά ένα μαντήλι φτιαγμένο από λεπτό λινό και δενόταν με έναν συγκεκριμένο τρόπο στο λαιμό. Μπορούσε να πλυθεί εύκολα, οπότε χρησιμοποιήθηκε κατά κάποιον τρόπο για την προσωπική υγιεινή. Η γραβάτα κάλυπτε και προστάτευε επίσης την περιοχή του λαιμού».
Και αν το συγκεκριμένο αξεσουάρ είχε διατηρήσει την πρακτική αυτή χρήση ίσως να ήταν πιο δύσκολη η κατάργησή του. Διότι ακόμα και αν και οι τράπεζες και οι ασφαλιστικές εταιρείες είναι αυτή τη στιγμή μερικά από τα τελευταία προπύργια της γραβάτας, ακόμη και στον συντηρητικό χρηματοπιστωτικό τομέα η γραβάτα έχει πάρει την κατηφόρα.
Επιμέλεια: Χρύσα Βαχτσεβάνου
.png)
