Η φιλία μας υπήρξε και αρκετά όψιμη και αρκετά βραχύβια. Αυτό, όμως, καθόλου δεν την εμπόδισε να ριζώσει και να βαθύνει πάνω στο εύφορο έδαφος που πρόσφερε ο χαρακτήρας του Ηλία και τα χαρίσματά του. Ένας χαρακτήρας πράος, με πηγαία και ατόφια ευγένεια, ανοιχτόκαρδος και αγαπητός σε όλους, με δίψα για τη ζωή σε όλες της τις εκφάνσεις. Ο Ηλίας ήταν γεννημένος για τους φίλους, τις παρέες, για την «αγορά» με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου. Εκεί ανέπνεε, εκεί αισθανόταν, εκεί βίωνε, εκεί έβρισκε πληρότητα. Είχε κοφτερό μυαλό, εμπεριστατωμένη άποψη και μια διεισδυτική σκέψη που είχε την ικανότητα να επικεντρώνει στην ουσία των πραγμάτων, απομονώνοντας καθετί δευτερεύον, επιφανειακό και περιττό. Όλα αυτά γίνονταν φανερά από την πρώτη στιγμή παρά το λιγομίλητο του χαρακτήρα του και, κυρίως, χωρίς το παραμικρό ίχνος έπαρσης. Διέθετε ισχυρή τεχνοκρατική και επαγγελματική επάρκεια, σε βαθμό που πολλοί νέοι συνάδελφοί του να τον θεωρούν μέντορά τους. Δεν είναι τυχαίο ότι αποφάσισε να παρακολουθήσει  μεταπτυχιακό τμήμα σε μια ηλικία που οι περισσότεροι δεν την θεωρούν πρόσφορη για τέτοιου είδους ξεκινήματα. Θυμάμαι τι χαρά έκανε, όταν τέλειωσε με άριστα. Θύμιζε απόφοιτο Λυκείου που πέτυχε στις Πανελλήνιες Εξετάσεις. Και φυσικά το γιορτάσαμε αναλόγως, με τον μοναδικό τρόπο που αυτός και η Ελένη ήξεραν να στήνουν γιορτές. Παρέμενε βαθιά πολιτικό άτομο με το αυθεντικό περιεχόμενο του όρου. Αντιλαμβανόταν την πολιτική ως προσφορά, ως συνειδητή υποταγή του «εγώ» στο «όλοι» και, κυρίως, με αδιαπραγμάτευτους όρους καθαρής ηθικής. Ίσως σε αυτό να οφείλεται και η επίμονη αποστασιοποίησή του, την οποία είχε επιλέξει από ένα σημείο και μετά ως στάση. Τον τελευταίο καιρό η κατάσταση της υγείας του τον είχε αποκόψει σχεδόν από όλους. Αραιά και που έβρισκα την Ελένη τυχαία στον δρόμο. Το παρουσιαστικό της και η έμφυτη ψυχραιμία της δημιουργούσαν την ελπίδα ότι τα προβλήματα της υγείας του παραμένουν υπό έλεγχο. Μια ελπίδα που έσβησε προχθές Τρίτη.

Αγαπημένε μας Ηλία, καλόν αγέρα στο ταξίδι σου!

Γ.Α.Κ