Του Παντελή Μπουκάλα, από την Καθημερινή

Τέτοιες μέρες πέρυσι ο κ. Στέφανος Κασσελάκης ήταν στις δόξες του. Είχε μόλις ανακοινώσει την υποψηφιότητά του για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ και ετοιμαζόταν να δρέψει τους καρπούς ενός δέντρου που δεν το είχε ποτίσει, δεν το είχε πονέσει, δεν τον ενδιέφερε καν, έως τη στιγμή που ο κ. Αλέξης Τσίπρας τον συμπεριέλαβε στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας. Ο άνθρωπος ήταν από αλλού. Πολιτικά και ιδεολογικά, όχι γεωγραφικά. Το ρηθέν περί των γραπτών που μένουν επαληθεύεται καθημερινά στην εποχή της ψηφιακής αθανασίας. Και τα γραπτά του κ. Κασσελάκη, στον «Εθνικό Κήρυκα» της Νέας Υόρκης, με το σεμνό ψευδώνυμο «Αριστοτέλης Οικονόμου», κάθε άλλο παρά αριστερής πνοής ήταν. Οταν αποκαλύφθηκαν στο κοινό βλέμμα τα κείμενα με τα οποία αξίωνε, το 2012, να αυξηθούν οι απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων και να μειωθούν οι μισθοί (στην Ελλάδα, όχι στις ΗΠΑ), πέταξε ένα «Δεν θυμάμαι αυτά τα άρθρα. Δεν θυμάμαι ποιος ήμουν 24 χρονών», και πήγε αγέρωχος παρακάτω. Πολύ παρακάτω πήγε ο ΣΥΡΙΖΑ υπό την αρχηγία του: σε εκλογικά ποσοστά, σε αξιοπιστία, σε αφιέρωση και πάθος από τα μέλη του, σε συμπάθεια από τους ανένταχτους φίλους του, σε σεβασμό από τους αντιπάλους του. Το πάθος της αφιέρωσης έγινε απογοήτευση, αν όχι απελπισία, η συμπάθεια οίκτος, ο σεβασμός χλεύη.

Οπως γραφόταν τότε, κουμπάρος ή προξενητής σ’ έναν γάμο που φαινόταν εξαρχής καταστροφικά αταίριαστος ήταν ο κ. Παύλος Πολάκης. Ο βουλευτής Χανίων με τη σπάνια αγένεια, την αφόρητα ναρκισσευόμενη επιθετικότητα, ένα στυλάκι πια, την ιδεολογική ρηχότητα και την προβληματική αυτογνωσία. Αυτός που τον χαρακτήριζαν «αψύ» μόνον όσοι δίσταζαν να κυριολεκτήσουν χρησιμοποιώντας άλλους, πολύ πιο πρόσφορους όρους της ελληνικής. Του κ. Τσίπρα πρωτοκαθεδρικά συμπεριλαμβανομένου.

Εναν χρόνο μετά, ο προξενητής διεκδικεί μια νύφη που έπαψε να είναι πολύφερνη και οι σύντροφοί του, ένα είδος «επιζώντων», διαπιστώνουν πως αν αρχίσει η κατρακύλα «στου κακού τη σκάλα», δεν υπάρχει τέρμα ούτε γυρισμός. Επί Τσίπρα είχαν ήδη εκπέσει τα δύο στοιχεία του τίτλου του ΣΥΡΙΖΑ, αφού ούτε Συνασπισμός ήταν ούτε διέσωζε οτιδήποτε Ριζοσπαστικό. Επί Κασσελάκη έπεσε από την ψυχική ταμπέλα και το άλφα της Αριστεράς, ανυπόληπτο πλέον. Καλορίζικος ο γάμος του ανθρώπου, αλλά έλεος. Τέτοια επίδειξη χλιδής, όταν οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ του κόμματός σου είναι μήνες απλήρωτοι και οι Ελληνες, γενικά, στενάζουν από την ακρίβεια; Τέτοια καγχαστική περιφρόνηση κάθε στοιχείου αριστεροσύνης;