Με απόλυτη επιτυχία και παρουσία πυκνού ακροατηρίου πραγματοποιήθηκε προχθές Πέμπτη, στις 7 μ.μ, στην αίθουσα του Επιμελητηρίου Τρικάλων, η διάλεξη που διοργάνωσε ο Φιλολογικός, Ιστορικός, Λογοτεχνικός Σύνδεσμος (Φ.Ι.ΛΟ.Σ.) Τρικάλων με ομιλητή τον συμπατριώτη μας ομότιμο καθηγητή του Παν/μίου Θεσσαλονίκης κ. Νίκο Αυγελή και θέμα: «Η Φιλοσοφία ως τρόπος ζωής». Τον ομιλητή παρουσίασε στο κοινό η ειδική γραμματέας του Φ.Ι.ΛΟ.Σ. κ. Έφη Νικολάου, φιλόλογος.
Στην ομιλία του, η οποία καθήλωσε το ακροατήριο, ο καθηγητής κ. Νίκος Αυγελής με απλό και κατανοητό λόγο παρουσίασε τις βασικές αρχές και τις κυριότερες φιλοσοφικές θεωρίες των αρχαίων Ελλήνων για τη ζωή και τον θάνατο. Η φιλοσοφία, μεταξύ άλλων, είπε ότι είναι ένας ιδιαίτερος τρόπος του σκέπτεσθαι ή, στη γλώσσα του Πλάτωνα, ένας τρόπος ζωής («ο της αληθινής φιλοσοφίας βίος»).  Στο κέντρο της θεματικής της  φιλοσοφίας είναι τα μεγάλα προβλήματα του ανθρώπου όπως: τι είναι η  αλήθεια, τι οφείλω να πράττω, ποιο είναι το νόημα της ζωής, ο θάνατος. Πρωταρχικός της στόχος είναι  η αυτογνωσία, πώς πρέπει να ζει ο άνθρωπος («πώς βιωτέον»). Το ερώτημα αυτό διατρέχει την αρχαία ελληνική φιλοσοφία από τον Σωκράτη έως τον Επίκουρο και τους Στωικούς.


 Για τον Σωκράτη προέχει η επιμέλεια της ψυχής, η φροντίδα για την ηθική τελείωση του ατόμου, η οποία προϋποθέτει τη γνώση του αγαθού, την αρετή που θα οδηγήσει τον άνθρωπο στην ευδαιμονία (ευτυχία). Ο Πλάτων επιχειρεί να θεμελιώσει την Ηθική μεταφυσικά ορίζοντας ως ύψιστη αρχή του πρακτέου την ιδέα του αγαθού. Η σοφία, η γνώση του αγαθού και η αρετή είναι τα μέσα  με τα οποία ο άνθρωπος θα αποκτήσει την ευδαιμονία, που είναι ο υπέρτατος σκοπός της ζωής. Η ευδαιμονία είναι θεμελιώδης έννοια και της αριστοτελικής ηθικής φιλοσοφίας. Μόνον που ο Αριστοτέλης της δίνει ένα πιο συγκεκριμένο περιεχόμενο. Η ευδαιμονία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την κοινότητα στην οποία ζει το άτομο. Το ερώτημα «τι κάνει τη ζωή μας ευτυχισμένη;» μπορεί να απαντηθεί μόνον στο πλαίσιο της  πόλης-κράτους, γιατί ο άνθρωπος είναι, κατά τον Αριστοτέλη, «ζώον πολιτικόν». Ο ιδιώτης (το μοναχικό άτομο) δεν μπορεί να είναι ευδαίμων. Ο ενάρετος βίος αποτελεί προϋπόθεση για την κατάκτηση της ευτυχίας, ωστόσο δεν επαρκεί, απαραίτητα είναι και εξωτερικά αγαθά, όπως η εύνοια της τύχης, η υγεία, η υλική άνεση κλπ. Ωστόσο ο Αριστοτέλης δίνει περισσότερο βάρος στην «ευπραξία», στην «κατά λόγον ενέργειαν»: όλοι οι άνθρωποι επιζητούν την ευτυχία, αλλά από τις δικές τους πράξεις μόνον εξαρτάται αν θα φθάσουν ποτέ σε αυτήν. 
Μετά την ομιλία επακολούθησε συζήτηση.