Αν ποτέ προχωρήσουν τα αυτοκίνητα υδρογόνου, σίγουρα κάποιοι ιερείς της παλαβής Αριστεράς (που αυτοχρίστηκαν προοδευτικοί) θα τα καταγγείλουν ως νεοφιλελεύθερα. Θα εκδώσουν πύρινες ανακοινώσεις, που θα γράφουν: «Καταστρέφονται χιλιάδες μικρομεσαίοι. Σε απόγνωση οι βενζινάδες όλης της χώρας». Οι πιο επαναστάτες θα τιτλοφορήσουν την ανακοίνωση «Στον δρόμο εκατοντάδες εργαζόμενοι των διυλιστηρίων» και ο πιθανότερος τίτλος των ευαίσθητων ΜΜΕ θα ήταν «Ο θάνατος του εμποράκου βενζίνης».
Αυτό ακριβώς κάνει το αυτοαποκαλούμενο «Μέτωπο Λαού Τρικάλων» με αφορμή την πειραματική λειτουργία ενός λεωφορείου χωρίς οδηγό στον δήμο της πόλης. Το εν λόγω λεωφορείο χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ενωση. «Κινείται με μπαταρίες που τροφοδοτούν ηλεκτρικό κινητήρα. Διαθέτει GPS και λέιζερ. Ακολουθεί τη διαδρομή που έχουμε χαρτογραφήσει. Δεν ξεφεύγει καθόλου από τη διαδρομή που έχουμε χαράξει», δήλωσε ο Βασίλης Καραβίδας, τεχνικός συντήρησης και επισκευής στο Euronews (3.10.2014). «Είναι απολύτως ασφαλές. Το λέιζερ ασφαλείας που διαθέτει εντοπίζει οποιοδήποτε αντικείμενο ή άνθρωπο και ακινητοποιείται την ίδια στιγμή. Στο κέντρο έλεγχου, τεχνικοί παρακολουθούν την πορεία του και καταγράφουν όποια προβλήματα εμφανιστούν».
Η ανακοίνωση
Ομως, το αντιμνημονιακό «Μέτωπο Λαού Τρικάλων» άστραψε και βρόντηξε με αφορμή την πειραματική λειτουργία του λεωφορείου: «Στα Τρίκαλα, κομμάτι της μνημονιακής Ελλάδας, τα οικονομικά, κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα των πολιτών κατακρεουργούνται, ενώ τα προβλήματα της πόλης χάσκουν άλυτα και επιδεινώνονται. Η Δημοτική Αρχή Τρικκαίων, όμως, αδιαφορεί παντελώς για όλα αυτά και επιδίδεται μονίμως σε κινήσεις εντυπωσιασμού και αποπροσανατολισμού των δημοτών, που ενίοτε προσθέτουν μύρια όσα προβλήματα στον τόπο.
»Τελευταίο παράδειγμα το “πιλοτικό πρόγραμμα του λεωφορείου χωρίς οδηγό”, που μήνες τώρα προκαλεί μεγάλη αναστάτωση στην πόλη και στους πολίτες. Με τις καθημερινά πολλαπλασιαζόμενες αυθαίρετες παρεμβάσεις που γίνονται στους κεντρικούς δρόμους της πόλης για τη διέλευση των 4 οχημάτων, προκαλούν μύρια όσα προβλήματα και κυκλοφοριακό κομφούζιο αναστατώνοντας τους πολίτες. Μπορεί η αγανάκτηση και η οργή των δημοτών να έχει χτυπήσει κόκκινο, ωστόσο η Δημοτική Αρχή κάνει πως δεν βλέπει και δεν ακούει τίποτε! Και συνεχίζει... απτόητη το επικοινωνιακό της τρικ για ένα πείραμα που μόνο αυτή γνωρίζει τον σκοπό του. Οι Τρικαλινοί όμως δεν πρόκειται να γίνουν πειραματόζωα της Δημοτικής Αρχής Παπαστεργίου! Το αίτημα πια είναι παλλαϊκό: ΝΑ ΔΙΑΚΟΠΕΙ ΑΜΕΣΩΣ ΤΟ ΑΝΕΚΔΙΗΓΗΤΟ “ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΟΥ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟΥ ΧΩΡΙΣ ΟΔΗΓΟ”! Αλλιώς, αν δεν το σταματήσει η Δημοτική Αρχή, πολύ σύντομα η ίδια η οργή των Τρικαλινών θα το σταματήσει και θα βάλει τέλος σ’ αυτό το απαράδεκτο πείραμα! Η πόλη ανήκει στους πολίτες και όχι στα αγνώστου χρησιμότητας πειράματα των αρχόντων!» (1.10.2015).
Δεν ξέρει τι να πρωτοθαυμάσει κανείς σε αυτό το μνημείο αναχρονισμού. Πρώτον, το όνομα του φορέα. Δεν ξέρουμε αν αποτελεί «Μέτωπο», αλλά σίγουρα δεν εκπροσωπεί τον λαό των Τρικάλων, αφού οι «προοδευτικάριοι» που το συναπαρτίζουν δεν εκλέγονται από πουθενά, σε αντίθεση με το δημοτικό συμβούλιο Τρικκαίων που αποφάσισε το πρόγραμμα και πραγματικά έχει τη δημοκρατική εντολή του λαού. Το «Μέτωπο “Λαού” Τρικάλων» αυτοπροσδιορίζεται, σύμφωνα με ανακοίνωσή του, ως μετεξέλιξη του «Κινήματος Δεν Πληρώνω» και φυσικά «συντάχτηκε αμέσως, πολιτικά και προγραμματικά, με την κίνηση Λαφαζάνη και των συντρόφων του βουλευτών που κατέληξε στην ίδρυση της Λαϊκής Ενότητας» («Μέτωπο Λαού: Είμαστε μπροστά στη Λαϊκή Ενότητα», 24.8.2015).
Γράφαμε και παλαιότερα ότι αποτελεί παλιά τέχνη κόσκινο της Αριστεράς να κουρσεύει βαριά σαν ιστορία ονόματα για να τα οικειοποιηθούν παρέες (και σε κάποιες περιπτώσεις συμμορίες, π.χ. «17 Νοέμβρη») και να δείξουν ότι ανήκουν σε τρανή γενιά: «Ενα από τα πιο ενδιαφέροντα (και έξυπνα) επικοινωνιακά τερτίπια του “χώρου” –έτσι ονομάζεται πλέον η παλαβή Αριστερά με τις παραφυάδες της– είναι οι ποικιλώνυμες “πρωτοβουλίες”. Πρόκειται για χαλαρά οργανωτικά σχήματα –συνήθως παρέες– που παίρνουν βαρύγδουπα ονόματα ώστε να μένουν έκθαμβοι οι αδαείς. Φτιάχνουν ένα blog και βομβαρδίζουν τους δημοσιογράφους με ανακοινώσεις. Οταν μάλιστα υπάρχουν ευρύτερης σημασίας θέματα, οι “πρωτοβουλίες” υπογράφουν από κοινού μια ανακοίνωση για να δημιουργούν την εντύπωση μαζικότητας. Κι ας είναι συνήθως οι ίδιοι άνθρωποι που συμμετέχουν σε όλες τις “πρωτοβουλίες”. Ετσι κι αλλιώς, δεν δίνουν λογαριασμό σε κανένα. Οι "πρωτοβουλίες", κατά κανόνα, δεν υπογράφονται από φυσικά πρόσωπα. Είναι απλώς βαρύγδουπες ονομασίες χωρίς ονοματεπώνυμα» («Πρωτοβουλίες, επιτροπές και συναφή τερτίπια», 12.6.2011).
Εμμεσες απειλές
Αυτό όμως που πρέπει να προσέξουμε είναι οι έμμεσες απειλές της ανακοίνωσης ότι «αν δεν σταματήσει η Δημοτική Αρχή (σ.σ. το λεωφορείο χωρίς οδηγό), πολύ σύντομα η ίδια η οργή των Τρικαλινών θα το σταματήσει και θα βάλει τέλος σ’ αυτό το απαράδεκτο πείραμα!». Η οργή ποιων Τρικαλινών ακριβώς; Του 2,04% που πήρε όλη μαζί η Λαϊκή Ενότητα στον δήμο; Δυστυχώς, οι «υπεραριστεροί», εκτός από ονόματα, κουρσεύουν και κινήματα. Θα μαζευτούν καμιά εικοσαριά άτομα –που θα βαφτιστούν «λαός»– θα τραμπουκίσουν, όπως συνηθίζουν να κάνουν όλες αυτές οι δήθεν «λαϊκές πρωτοβουλίες», και ελπίζουν ότι η δειλία των εκλεγμένων να πράξουν το ορθό θα τους δικαιώσει. Eτσι, με τραμπουκισμούς των ολίγων, γράφεται η ιστορία των πειρατικών κινημάτων στην Ελλάδα• το είδαμε και στα πανεπιστήμια και στα λίγα εργοτάξια που έμειναν στη χώρα.
Δυστυχώς, αυτά τα κινήματα αναχρονισμού ανθούν στη χώρα, με πολλά ψεύδη και υπό την ανοχή όλων μας. Οταν 15 άτομα μπορούν να νεκρώσουν επί ένα μήνα το μεγαλύτερο πανεπιστήμιο της χώρας, γιατί να μην μπορούν να αποτρέψουν την προκοπή καμιά εικοσαριά Τρικαλινοί, που αυτοχρίζονται «λαός»; Η συνταγή είναι η ίδια: μεγάλα λόγια, περί «μνημονιακής Ελλάδας, όπου τα οικονομικά, κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα των πολιτών κατακρεουργούνται...» και κινδυνολογίες για τους λιμούς, σεισμούς, καταποντισμούς που θα φέρει οποιαδήποτε αλλαγή.
Δεν ξέρουμε αν θα πετύχει το πείραμα του λεωφορείου χωρίς οδηγό• τα πειράματα γίνονται για να δοκιμάσουμε νέες λύσεις. Το πρόβλημα όμως της χώρας είναι ότι αυτή η ολιγομελής αναχρονιστική Αριστερά, πατώντας στις δειλίες των εκλεγμένων (που είναι οι νόμιμοι εκπρόσωποι του λαού), αποτρέπουν να δοκιμάσουμε οτιδήποτε καινούργιο για να λύσουμε τα παλιά προβλήματα. Σε κάθε βήμα προόδου, είναι εκεί: θα ψευδολογήσουν, θα κινδυνολογήσουν. Στο τέλος –αν βρεθεί κάποιος υπεύθυνος πολιτικός που δεν θα δειλιάσει– θα τραμπουκίσουν, βαφτίζοντας τον φασισμό τους «δίκαιη οργή του λαού». Γιατί τι άλλο από ερυθρόμορφος φασισμός είναι η απειλή των συνοδοιπόρων Λαφαζάνη και Σία προς την εκλεγμένη δημοτική αρχή, ότι «η οργή των Τρικαλινών θα το σταματήσει και θα βάλει τέλος σ’ αυτό το απαράδεκτο πείραμα»;
Πάσχος Μανδραβέλης