Η πρόσφατη ιστορικοπολιτική εκδήλωση που διοργάνωσε στην πόλη μας το ΚΚΕ για την Εξέγερση του 1925 στα Τρίκαλα αποτελεί μια ευχάριστη έκπληξη. Κάλλιο αργά παρά ποτέ, θα λέγαμε.
Ορθά στην εκδήλωση του ΚΚΕ τονίστηκε πως η εξέγερση αυτή δεν ήρθε απ’ το πουθενά, αλλά προηγήθηκαν σημαντικοί αγροτικοί και εργατικοί αγώνες, που σφυρηλάτησαν τη συμμαχία των λαϊκών τάξεων και πως το νεαρό τότε ΚΚΕ έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην μεγάλη Αγροτική Λαϊκή Εξέγερση του 1925 στα Τρίκαλα.
Είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον που το ΚΚΕ τονίζει πως «οι αγώνες εκείνοι δεν πήγαν χαμένοι» «αποτελούν παρακαταθήκη για τους αγώνες σήμερα» «εμπνεόμαστε και διδασκόμαστε» και πως είναι επίκαιρα τα διδάγματα της Εξέγερσης του 1925 «στη λαϊκή πάλη του σήμερα».
Βλέπουμε το σημερινό ΚΚΕ για πρώτη φορά να κάνει ανοίγματα και να εκθειάζει τις λαϊκές εξεγέρσεις, που απ’ τη φύση τους κρύβουν στα σπλάχνα τους πολλά μποφόρ αυθορμητισμού. Το ΚΚΕ υπήρξε σφόδρα αρνητικό στη νεολαιίστικη Εξέγερση του Δεκέμβρη 2008, όπως και στο μεγάλο Κίνημα των Πλατειών το 2011, αλλά ακόμη και στο Κίνημα κατά των Διοδίων, που στην κορύφωσή του το 2010-2011 ένα εκατομμύριο οδηγοί αρνούνταν να πληρώσουν τα ληστρικά διόδια.
Πάντως, «η ζωή θα δείξει» (όπως έλεγε και ο Χαρίλαος Φλωράκης) αν το ΚΚΕ θ’ αλλάξει στρατηγικά θέση απέναντι στις λαϊκές εξεγέρσεις, τους λαϊκούς ξεσηκωμούς και τα μαζικά λαϊκά ξεσπάσματα, που έρχονται αναπόφευκτα. Αν συμβεί, θ’ αποβεί καλό για το ίδιο, αλλά και τις κοινωνικές αλλαγές στην πατρίδα μας.
85 χρόνια στο ντουλάπι της λήθης
Η Αγροτική Λαϊκή Εξέγερση στις 2 Φλεβάρη 1925, από μια λαοθάλασσα 7.000-10.000 εργατών, αγροτών, επαγγελματοβιοτεχνών, προοδευτικών διανοουμένων, που συγκλόνισε όχι μόνο την πόλη των Τρικάλων, αλλά και το πανελλήνιο και χαρακτηρίστηκε από τους ιστορικούς ως ο «αρραβώνας αίματος εργατιάς-αγροτιάς», μετά την άγρια καταστολή της από τους μηχανισμούς του αστικού κράτους, μετά από μια πρωτοφανή «συνωμοσία σιωπής» μπήκε στο ντουλάπι της λήθης για 85 ολόκληρα χρόνια, σε τέτοιο μάλιστα βαθμό που σχεδόν είχε ξεχασθεί εντελώς ακόμη και από τους ίδιους τους Τρικαλινούς! Τόσο πολύ τη μίσησε και τη φοβήθηκε το τοπικό κατεστημένο, αλλά και οι γενικότερες διαχρονικές πολιτικές σκοπιμότητες επέβαλλαν να εξαφανισθεί από τη συλλογική μνήμη του λαού!
Το περίεργο είναι που ξεχάστηκε και από το ΚΚΕ, αν και το ίδιο πρωταγωνίστησε στα ιστορικά γεγονότα του 1925! Οι ιστορικές εκδόσεις του ΚΚΕ των τελευταίων δεκαετιών φτάνοντας στο 1925 την προσπερνούν και δεν κάνουν μνεία στην Εξέγερση του Τρικαλινού Λαού στις 2 Φλεβάρη. Το γιατί είναι ανεξήγητο. Μπορούμε να εικάσουμε ότι γίνεται ίσως γιατί τότε ηγούνταν του ΚΚΕ ο «τροτσκιστής» Π. Πουλιόπουλος ή γιατί το νεαρό τότε ΚΚΕ δεν είχε ακόμη «μπολσεβικοποιηθεί».
Γι’ αυτό τον λόγο το σημερινό ΚΚΕ, παρά τις συνεχείς εκκλήσεις που του απευθύναμε, δεν είχε καμιά συμμετοχή στις προσπάθειες και τον αγώνα που διεξαγάγαμε για χρόνια, μέσα από την «ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΟΥ 1925», κόντρα στην αντίδραση και τους αρνητές της μεγάλης Τρικαλινής Εξέγερσης, πετυχαίνοντας εν τέλει να την βγάλουμε απ’ τη ναφθαλίνη της λήθης και ν’ αναγνωρισθεί επισήμως το 2010 από το Δημοτικό Συμβούλιο και να καθιερωθεί ως ημέρα μνήμης για την πόλη μας η πρώτη Κυριακή κάθε Φλεβάρη.
Στη σημερινή μνημονιακή Ελλάδα, όπου κατακρεουργούνται άγρια τα οικονομικά, κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα του λαού, τα εξεγερσιακά μηνύματα του 1925 είναι επίκαιρα και πάλι!
Όσο για το ΚΚΕ θέλουμε να είναι μέσα στις λαϊκές εξεγέρσεις, «εμπνεόμενο και διδασκόμενο» απ’ αυτές, όπως λέει (πια) και το ίδιο.

Xρήστος Σταμόπουλος, μέλος της «Πρωτοβουλίας για την επέτειο του 1925»