Όπως φαίνεται η οικονομική κρίση που αντιμετωπίζει η χώρα μας την τελευταία πενταετία φτάνει σιγά σιγά στο τέλος της. Αυτό σημαίνει ότι τα μνημόνια τελειώνουνε και ότι η τρόικα και το ΔΝΤ αποχωρούν σταδιακά από την Ελλάδα,  επιτέλους, με ότι αυτό συνεπάγεται. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η κρίση και οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο κάθε Έλληνας στο σπίτι του ή στην επιχείρηση του τελείωσαν και όλα θα είναι όπως παλιότερα, προ κρίσεως.

Βέβαια όλα τα παραπάνω μπορεί να μην έχουν και καμία σημασία μιας και ένα χελιδόνι δεν φέρνει την άνοιξη. Την τελευταία πενταετία όλοι οι Έλληνες έχουμε ζήσει πρωτόγνωρες καταστάσεις λόγω της λιτότητας. Αυτό γίνεται αντιληπτό παρατηρώντας οικονομικούς δείκτες όπως ο αριθμός των ανθρώπων  που ζούσε υπό το καθεστώς φτώχειας, ή υπό την απειλή της φτώχειας αριθμός που ανέρχεται σε πάνω από 5 εκατομμύρια ανθρώπους όπως και τα ποσοστά ανεργίας  που υπερβαίνουν το 25%, ειδικότερα στους νέους αγγίζουν το 50%, νούμερα δυσανάλογα με αντίστοιχα άλλων κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αντιληπτό γίνεται κυρίως όμως από την κατάσταση που αντικρίζουμε καθημερινά με την κοινωνική κρίση να έχει φτάσει στο απόγειο της. Πολλά από τα μέτρα που έχουν ληφθεί είναι άδικα εις βάρος των Ελλήνων πολιτών με γνώμονα το πρόσημο να είναι θετικό και έγιναν ανεκτά ώστε η χώρα να ορθοποδήσει. 

Ήρθε όμως η ώρα να παρθούν νέα «μέτρα» που θα βοηθήσουν το ελληνικό νοικοκυριό και τους «μικρομεσαίους» που πλήγηκαν περισσότερο από όλους, να αναθαρρήσουν και να επενδύσουν στην ελληνική και ειδικότερα στην τοπική αγορά ώστε να υπάρξει ρευστότητα και πάλι. Κινήσεις που θα έχουν άμεσο αντίκτυπο στον οικογενειακό προϋπολογισμό όπως π.χ. μείωση του ενιαίου συντελεστή φορολογίας τουλάχιστον για προϊόντα και υπηρεσίες πρώτης ανάγκης, καθώς και μείωση στις τιμές των καυσίμων θέρμανσης και κίνησης. Μέτρα που μακροοικονομικά έχουν δοκιμαστεί και θα τονώσουν την αγορά καθώς και το ηθικό του λαού μιας και θα έχουν άμεσο αντίκτυπο στην τσέπη του. Πράγματα που θα δημιουργήσουν κλίμα αισιοδοξίας στον ελληνικό λαό που θα νιώσει άμεσα ότι επιβραβεύεται μετά από όλη αυτή τη δοκιμασία που έχει περάσει και που και που είναι πάνω από όλα πραγματοποιήσιμα. Κάτι που έπρεπε καιρό τώρα να συμβεί καθώς είναι χρέος του κράτους και της κυβέρνησης προς τους πολίτες που σήκωσαν το βάρος της κρίσης με τις θυσίες τους . Γιατί πλέον δεν μιλάμε για οικονομική κρίση αλλά για κοινωνική κρίση και κρίση αξιών και αυτό που χρειάζεται τους δύσκολους αυτούς καιρούς, όπου κυρίαρχα όπλα αντιπαράθεσης της αντιπολίτευσης είναι η μισαλλοδοξία και ο λαϊκισμός, είναι η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Για εμάς την νέα γενιά που καλούμαστε να ανοικοδομήσουμε την Ελλάδα με σκληρή δουλειά ώστε να έρθει σταδιακά η ανάπτυξη, αλλά και για τις επόμενες γενιές Ελλήνων που έχοντας ως παράδειγμα προς αποφυγή την γενιά του πολυτεχνείου πρέπει να αποφύγουν τακτικές του παρελθόντος που μας έφεραν σε αυτό το σημείο.

Οι ψηφοφόροι λοιπόν έρχονται αντιμέτωποι με μια εξαιρετικά δύσκολη απόφαση που θα κρίνει κατά μεγάλο βαθμό το μέλλον και την πορεία της πατρίδας. Τόσο την οικονομική της πορεία αλλά και την παρουσία της μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση ανάμεσα στα άλλα κράτη μέλη κάτι που ακόμη και οι πλέον αμετανόητοι της αντιπολίτευσης την θεωρούν πλέον απαραίτητη. Από την μια έχουν να επιλέξουν ανάμεσα στον εύκολο δρόμο που περιλαμβάνει ευχάριστες υποσχέσεις για παροχές και ελαφρύνσεις που όλοι μας έχουμε ανάγκη και να βοηθήσουν τον λαό που έχει ματώσει την τελευταία πενταετία. Από την άλλη υπάρχει ο δύσκολος δρόμος που προτείνει η Νέα Δημοκρατία ο δρόμος των Ευρωπαϊκών εταίρων και η συνέχιση του προγράμματος μέχρι την λήξη του μνημονίου που έχει προαναγγελθεί από τον πρωθυπουργό. Ένα δίλλημα παρόμοιο με αυτό των εθνικών εκλογών του 2009 ανάμεσα δηλαδή στην «απόφαση ευθύνης» του Κώστα Καραμανλή και στο «λεφτά υπάρχουν» του Γιώργου Παπανδρέου. Η ιστορία μας έδειξε ότι μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν και ότι ο εύκολος δρόμος έχει αγκάθια για αυτό άλλωστε και φτάσαμε μέχρι το έσχατο σημείο το 2012 με την χώρα να φτάνει ένα βήμα πριν τον γκρεμό. 

Αυτή τη φορά δεν πρέπει να αφήσουμε την ιστορία να γραφτεί μόνη της με ψήφο αγανάκτησης ή εκδίκησης ή τιμωρίας. Είναι ιστορική ευκαιρία για την Ελλάδα σε μια περίοδο ανάλογη με την περίοδο της μεταπολίτευσης όπου θα υπάρξουν ευκαιρίες και δυνατότητες για όλους, να χτιστεί κάτι άρτιο ώστε να ξεχαστούν όλα αυτά και όλοι αυτοί που έφεραν την χώρα ως εδώ. Ώστε να ξεχαστεί ο λαϊκισμός και να εξαφανιστούν οι ακραίες τάσεις όπως σε όλες τις προηγμένες χώρες της Ευρώπης. Δεν πρέπει να παρασυρθούμε από λαϊκισμούς και όμορφα λόγια που ακούγονται από τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα, λόγια που θυμίζουν το τραγούδι των Σειρήνων, που παρέσυραν τους ναυτικούς στον θάνατο. Πρέπει εμείς να γράψουμε την ιστορία μας και να μην αφήσουμε τις αιματηρές θυσίες που έχουμε κάνει όλοι μας και έχουμε βιώσει στα σπίτια μας να πάνε χαμένες. Θυσίες άδικες στο μεγάλο τους μέρος, με μέτρα που γονατίσανε τον λαό, αλλά και με μέτρα και μεταρρυθμίσεις που έπρεπε χρόνια τώρα να γίνουν. Πρέπει να δώσουμε μια ευκαιρία στην ΝΔ και τον Αντώνη Σαμαρά να συνεχίσει το πλάνο και το όραμα του για μια σύγχρονη Ελλάδα που θα πρωταγωνιστεί εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και παγκοσμίως όπως άλλωστε αρμόζει σε μια χώρα με τόσο πλούσια ιστορία και πολιτισμό. Μια Ελλάδα που θα ταυτίζει το έθνος με το λαό, την πατρίδα με τους ανθρώπους της, την πολιτεία με τους πολίτες της, την εθνική ανεξαρτησία με τη λαϊκή κυριαρχία, την πρόοδο με το κοινό αγαθό, την πολιτική ελευθερία με την έννομη τάξη και την κοινωνική δικαιοσύνη όπως άλλωστε είχε οραματιστεί ο Κωνσταντίνος Καραμανλής για την παράταξη της ΝΔ. Η Ελλάδα του αύριο είναι η Ελλάδα της αξιοκρατίας, της σταθερότητας, της ανάπτυξης και της καινοτομίας. Η Ελλάδα που θα δίνει ευκαιρίες. Η Ελλάδα της αξιοπρέπειας και της ελπίδας. Η πιο μεγάλη πρόκληση για αυτή την παράταξη είναι να ταυτιστεί και να συνδεθεί με αυτή την Ελλάδα. Να βάλει τη σφραγίδα της σε αυτή την Ελλάδα.

Δημήτριος Φώτης 

Αντιπρόεδρος ΟΝΝΕΔ ΤΡΙΚΑΛΩΝ-Μέλος γραμματείας ΔΑΠ-ΝΔΦΚ Πανεπιστημίων