Επικριτικός εμφανίζεται προς τη διοίκηση του Νοσοκομείου Τρικάλων ο γιατρός της Μονάδας Μεσογειακής Αναιμίας κ. Χρήστος Ζήσης.
Όπως σημειώνει στη μακροσκελή επιστολή του «η Διοίκηση όχι μόνο να μας αφήσει να κάνουμε τη δουλειά μας, αλλά να είναι αρωγός όσων πραγματικά θέλουν να προσφέρουν.».
Αναλυτικά η επιστολή:
Προσωπικά πιστεύω ότι δημόσιες αντιπαραθέσεις για τα τεκταινόμενα του Γ. Νοσοκομείου Τρικάλων, όχι μόνο δεν κάνουν καλό στην εικόνα του, άλλα  και έχουν κουράσει τον τρικαλινό λαό. Γι αυτό ζητώ εκ των προτέρων συγγνώμη για αυτήν την επιστολή μου.
Στην κοινή γνώμη επικρατεί η αντίληψη ότι ο εμφύλιος πόλεμος που μαίνεται στο νοσηλευτικό ίδρυμα  του νομού έχει παράπλευρη απώλεια τη Μονάδα Μεσογειακής Αναιμίας (Μ.Μ.Α.).
Ως ιατρός της Μ.Μ.Α., εισπράττω σχεδόν καθημερινά – εδώ και μια διετία – την αγωνία και τον φόβο τόσο των πασχόντων απόαιμοσφαιρινοπάθειες, όσο  και των συγγενικών τους προσώπων για το μέλλον της Μονάδας. Παρόλο που απευθυνθήκαμε με πολυάριθμες  επιστολές σε όλους τους αρμόδιους φορείς (Υπουργεία, ΔΥΠΕ, επιστημονικά και διοικητικά συμβούλια του Νοσοκομείου, βουλευτές, ιατρικούς συλλόγους και συλλόγους ασθενών), η Διοίκηση του Νοσοκομείου Τρικάλων συνεχίζει να επιμένει – όπως φάνηκε και από τις πρόσφατες δημόσιες δηλώσεις- ότι οι Μονάδες είναι τομέας ευθύνης των αιματολόγων, ότι κακώς στα Τρίκαλα υπάρχει παθολόγος, ότι επίκειται η αναβάθμιση της Μ.Μ.Α Τρικάλων με την συγχώνευση της σε ένα αιματολογικό- ογκολογικό τμήμα και ότι οι αντιδράσεις των συλλόγων είναι πολιτικά υποκινούμενες.
Σίγουρα η Διοίκηση έχει την απόλυτη ευθύνη της προσπάθειας διατάραξης της ιερής σχέσης εμπιστοσύνης ιατρού και ασθενή, έστω και αν είναι  αποτυχημένη.  Όμως η όλη κατάσταση είναι αρκετά στρεσογόνα για τους πάσχοντες, με αποτέλεσμα ενίοτε την εμφάνιση επικίνδυνων καταστάσεων όπως καρδιακών αρρυθμιών. Θα πρέπει να γνωστοποιήσω ότι αρκετοί πάσχοντες  σκέπτονται να σταματήσουν να παρακολουθούνται και να μεταγγίζονται στη Μ.Μ.Α. του Νοσοκομείου Τρικάλων και να καταφύγουν σε αυτές γειτονικών νομών.
Πλέον είμαι  αναγκασμένος να υπερασπιστώ τους ασθενείς μου και  το έργο που επιτελείται στη Μονάδα και να  απαντήσω στις απόψεις της  Διοίκησης του Νοσοκομείου δημόσια.
Προς  αποκατάσταση   της αλήθειας:
1.    Στη θέση του ιατρού  της  Μονάδας Μεσογειακής Αναιμίας (Μ.Μ.Α.), είμαι διορισμένος με ΦΕΚ σε μια εποχή που το Υπουργείο Υγείας αναζητούσε ιατρούς για την στελέχωση των Μονάδων
Συγκεκριμένα τέλη του 2006 ήμουν  υποψήφιος στην προκήρυξη θέσης  Επιμελητού Β΄ Αιματολογίας ή Παθολογίας ή/και Παιδιατρικής για την Μ.Μ.Α. του Νοσοκομείου Τρικάλων. Μεταξύ των συνυποψήφιων μου, το 5ο Περιφερειακό Συμβούλιο Επιλογής και Αξιολόγησης Επιμελητών Ιατρών ΕΣΥ στις 14/02/2008 έκρινε  έμενα  κατάλληλο για τη θέση αυτήν, την όποια κατέλαβα  με την υπ’ αριθμ. Υ10α/Γ.Π./25135/8.4.2008 υπουργική απόφαση. Το 2013 μονιμοποιήθηκα στο ΕΣΥ και την ίδια χρονιά κρίθηκα επιμελητής Α΄.
2.    Όλα τα νοσοκομεία της χώρας λειτουργούν βάσει ενιαίου πλαισίου οργάνωσης, όπως ορίζει το Π.Δ. 85/1986. Σύμφωνα με αυτό, κάθε Μονάδα Μεσογειακής Αναιμίας υπάγεται στον Παθολογικό Τομέα.
3.     Στο ισχύον οργανόγραμμα του Νοσοκομείου προβλέπεται ανεξάρτητη λειτουργία της Μονάδας Μεσογειακής Αναιμίας στα πλαίσια Παθολογικού Τομέα.
4.    Το θεσμικό πλαίσιο για την Οργάνωση και Λειτουργία των Μονάδων Μεσογειακής Αναιμίας και Δρεπανοκυτταρικής Νόσου,  όπως ορίζεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας τεύχος 2οΑρ. Φύλλου 2267 28 Νοεμβρίου 2007,  για το ιατρικό προσωπικό προβλέπει:
5.    ότι θα πρέπει να κατέχει την ειδικότητα αιματολογίας ή παθολογίας ή/και παιδιατρικής με επιθυμητή την προηγούμενη γνώση και εμπειρία στο αντικείμενο.
6.    ο αριθμός των ιατρών που καλύπτουν Μονάδες θα πρέπει να είναι ανάλογος του συνολικού αριθμού των μεταγγιζόμενων και παρακολουθούμενων ασθενών:
Μέχρι 100 ασθενείς: Προβλέπονται 2 ή 3 ιατροί Μονάδας (0 ή1 Διευθυντής, 1 Επιμελητής Α, 1 Επιμελητής Β)
4.    Η  Ελληνική Ομοσπονδία Θαλασσαιμίας σε έγγραφα που απέστειλε (7/12/16 και 27/09/17)  στον υπουργό Υγείας:
α) επισημαίνει ότι η θαλασσαιμία είναι πολυσυστηματική νόσος με μια σειρά από επιπλοκές και ότι η ειδικότητα του παθολόγου είναι η πλέον κατάλληλη για την αντιμετώπιση τους.
β) εκφράζει την αντίθεσή της στην τροποποίηση του Οργανισμού του Νοσοκομείου Τρικάλων για τη παύση της ανεξάρτητης λειτουργίας της Μονάδας και τη συγχώνευση της σε ένα Αιματολογικό -Ογκολογικό τμήμα. Θεωρεί μια τέτοια ενέργεια υποβάθμιση της Μονάδας.
Επίσης υπογραμμίζει ότι το νέο σχέδιο δεν προβλέπει την πρόσληψη νέων ιατρών στη Μονάδα και δεν εγγυάται την μη μετακίνηση του υπάρχοντος ιατρονοσηλευτικού προσωπικού.
γ) τονίζει ότι οι ανάγκες μίας μονάδας χρονίως πασχόντων εξυπηρετούνται καλύτερα όταν το προσωπικό έχει αποκομίσει την πείρα μίας μακροχρόνιας θητείας σε αυτή και χαρακτηρίζει ανεπιθύμητες τις μετακινήσεις του έμπειρου προσωπικού- άνευ σοβαρού λόγου – διότι οδηγούν σε άσκοπη αναστάτωση της λειτουργίας της μονάδας.
δ) επισημαίνει ότι από το νέο σχέδιο οργάνωσης του Νοσοκομείου λείπουν ειδικότητες που  θα οδηγούσαν στη βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών προς τους πάσχοντες, όπως αυτήν του ενδοκρινολόγου, γεγονός που τους οδηγεί σε επισκέψεις σε ιδιωτικά ιατρεία, οι οποίες έχουν πρόσθετο οικονομικό κόστος.
Επιπλέον θα πρέπει να επισημάνω:
1.    Σε όλα νοσοκομείο της Ελλάδας – ακόμη και στα τριτοβάθμια  όπου υπάρχουν αιματολογικά και ογκολογικά τμήματα ή κλινικές- οι Μονάδες Μεσογειακής Αναιμίας δεν σχετίζονται με αυτές και είναι λογικό αν αναλογιστεί κανείς τι σχέση έχει η θαλασσαιμία και η δρεπανοκυτταρική νόσος με κακοήθη αιματολογικά  ή ογκολογικά νοσήματα.
2.    Η θαλασσαιμία και η δρεπανοκυτταρική νόσος είναι συστηματικές παθήσεις που προσβάλουν τα περισσότερα όργανα του οργανισμού.  Οι πάσχοντες αποτελούν μια ιδιαίτερη- ευαίσθητη ομάδα ασθενών με δύσκολα και  πολύπλοκα προβλήματα  υγείας, όπως καρδιακές παθήσεις, πνευμονική υπέρταση, κακοήθειες , λοιμώξεις, θρομβοεμβολικά επεισόδια, ηπατοπάθειες, σακχαρώδη διαβήτη, θυρεοειδοπάθειες, οστεοπόρωση, διαταραχές παραθυρεοειδών αδένων κ.τ.λ.  που όχι μόνο αποτελούν αντικείμενο της Εσωτερικής Παθολογίας, αλλά χρειάζεται άριστη γνώση αυτών. Επιπλέον χρειάζεται ειδική εμπειρία.
3.    Σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχα με τον πρόεδρο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Θαλασσαιμίας με διαβεβαίωσε ότι όχι μόνο δεν υπάρχει θέμα αντικατάστασης των παθολόγων από αιματολόγους, άλλα υπάρχει η σκέψη  να συμπεριλαμβάνονται  στις προκηρύξεις και οι γενικοί ιατροί προκείμενου να καλυφτούν οι κενές θέσεις ανά την Ελλάδα.
4.    Πράγματι υπήρξαν διαμαρτυρίες του Συλλόγου των πασχόντων, καθώς και δίκες μου, μετά  την απομάκρυνση έμπειρων νοσηλευτριών που ήθελαν να παραμείνουν στις Μονάδα, όχι όμως για αυτές που επιδίωξαν την μετακίνηση τους εκμεταλλευόμενες τη φιλική σχέση με τη διεύθυνση της Νοσηλευτικής υπηρεσίας. Οι κριτές για το έργο του νοσηλευτικού προσωπικού είναι οι ίδιοι ασθενείς, καθώς και ο  ιατρός που επιβλέπει τη σωστή εφαρμογή των  ιατρικών οδηγιών.
Εύλογα τίθενται τα εξής  ερωτήματα:
1.Που αποσκοπεί η απομάκρυνση ενός ιατρού  με δεκαετή εμπειρία στις αιμοσφαιρινοπάθειες και με επιπλέον κλινικό έργο και πολυάριθμες εφημερίες στα επείγοντα και στη Β’ Παθολογική Κλινική του Νοσοκομείου; Ενός ιατρού του οποίου δύο εργασίες του  βραβεύτηκαν με πρώτο βραβείο στο 2ο και 3ο Πανελλήνιο Συνέδριο Εσωτερικής Παθολογίας, μάλιστα την δεύτερη φόρα με εργασία που αφορούσε ασθενή της Μονάδας. Σημειωτέον, δεν υπήρξε ούτε μία τιμητική αναφορά της Διοίκησης γι’ αυτή την πρωτόγνωρη – για επαρχιακό Νοσοκομείο-επαναλαμβανομένη  επιτυχία.
2.    Ποιους σκοπούς εξυπηρετεί η μοναδική στο πανελλήνιο ένταξη  Μ.Μ.Α. σε ένα ογκολογικό- αιματολογικό τμήμα;
3.. Σε μια χώρα που θέλει να λέγεται δημοκρατική, γιατί αποκλείεται ο υπεύθυνος ιατρός να καταθέσει τις απόψεις του για τη βελτίωση της λειτουργίας της Μονάδας;
4.    Γιατί δεν αφήνουν τους πάσχοντες να συμμετέχουν στην λήψη αποφάσεων που αφορούν το μέλλον τους;
5.    Πως θα τηρηθούν σωστά θεραπευτικά πρωτοκόλλα που εφαρμόζονται στη Μονάδα από νοσηλευτικό προσωπικό που συνέχεια αλλάζει;
Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι πάσχοντες είναι ενήλικες πολίτες διαφόρων πολιτικών πεποιθήσεων, οι οποίοι διαθέτουν και σκέψη και κρίση και όχι παιδιά που  υποκινούνται. Όσον αφορά το άτομό μου είμαι χαρούμενος που δεν έχω κομματική ταυτότητα.
Εκλιπαρώ να σταματήσει η στοχοποίηση της Μονάδας Μεσογειακής Αναιμίας του Γ. Νοσοκομείου Τρικάλων. Η  Διοίκηση όχι μόνο να μας αφήσει να κάνουμε  τη δουλειά μας, αλλά να είναι αρωγός όσων πραγματικά θέλουν να προσφέρουν.
Κλείνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω τους ασθενείς μου και τις οικογένειες τους για την αγάπη και την εμπιστοσύνη τους στο πρόσωπο μου.
 
Ιατρός της Μονάδας Μεσογειακής Αναιμίας
Ζήσης Χρήστος
Επιμελητής Α/Ειδικός Παθολόγος