Τα Τρίκαλα τα τελευταία χρόνια απολαμβάνουν την εκτίμηση όλο και περισσότερων ταξιδιωτών. Όχι άδικα. Είναι μια όμορφη, ζωντανή, μικρή και εύκολη πόλη, που δεν σε κουράζει στις μετακινήσεις, έχει τους χαλαρούς ρυθμούς της επαρχίας και όχι τη στρεσογόνα ατμόσφαιρα μιας μεγαλούπολης. Ταυτόχρονα είναι ένας τόπος που ατενίζει το μέλλον με αισιοδοξία.

Το Λεωφορείο χωρίς Οδηγό (λειτούργησε πιλοτικά από τον Αύγουστο του 2015 έως τον Φεβρουάριο του 2016 και θα επαναλανσαριστεί το νέο έτος στη διαδρομή Τζαμί-ΤΕΦΑΑ), τα ηλεκτροκίνητα οχήματα που έχει προμηθευτεί η πόλη στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράμματος Elviten, η παροχή δωρεάν ασύρματου ίντερνετ σε δημόσιους χώρους και η επί της ουσίας απαγόρευση του καπνίσματος με εντατικοποίηση των ελέγχων είναι κάποιες από τις καινοτομίες που έκαναν τα Τρίκαλα αγαπητά στο κοινό.
Μη φανταστείτε ότι πρόκειται για τον τέλειο προορισμό, όπου δεν υπάρχουν προβλήματα ή δεν θα ακούσετε γκρίνιες. «Γκαβό» ήταν το παρατσούκλι του Λεωφορείου χωρίς Οδηγό από Τρικαλινούς που δεν έβλεπαν με καλό μάτι τη λειτουργία του, ενώ και η απαγόρευση του καπνίσματος δεν είναι ένα εγχείρημα που υποστηρίζεται από σύσσωμη την τοπική κοινωνία. Τίποτε από αυτά δεν αναιρεί το γεγονός ότι τα Τρίκαλα προσπαθούν και έχουν όραμα.
Αυτή την περίοδο προετοιμάζεται μια εκπαιδευτική έκθεση για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας που θα λειτουργεί μόνιμα στον Μύλο Ματσόπουλου και θα περιλαμβάνει φωτοβολταϊκό πάνελ, μια μικρή ανεμογεννήτρια, τον αυθεντικό υδροστρόβιλο του Μύλου και ένα σύστημα «έξυπνης» γεωργίας (smart farming). Κατά τα άλλα, ένα ταξίδι στα Τρίκαλα αρχίζει και τελειώνει με μια βόλτα στον ποταμό Ληθαίο (τον γιο της Λήθης, που όταν τον περνούσαν οι νεκροί, ξεχνούσαν τον Επάνω Κόσμο), στο Βαρούσι (την παλιά χριστιανική συνοικία όπου σώζονται ακόμα τα παραδοσιακά κτίσματα με τα σαχνισιά) και τα Μανάβικα (την πιάτσα με τις ταβέρνες και τα εστιατόρια, κάτι σαν τα Λαδάδικα της Θεσσαλονίκης).
Αξίζει να περάσετε από την οδό Ερυθρού Σταυρού, για να δείτε μια μεγάλης κλίμακας επιτοίχια ζωγραφιά, που απεικονίζει φημισμένους και αφανείς ήρωες των Τρικάλων (από τον φίλαθλο του ΑΟΤ μέχρι τον Καλδάρα) και από το εντυπωσιακό Κουρσούμ Τζαμί του 16ου αιώνα (είναι γνωστό και ως Μολυβένιο τζαμί ή τέμενος του Οσμάν Σαχ, του Οθωμανού διοικητή στο Σαντζάκι της Θεσσαλίας).

Δύο εκθεσιακοί χώροι που έχουν ενδιαφέρον είναι το Κέντρο Έρευνας-Μουσείο Τσιτσάνη, που αποτίνει φόρο τιμής στον μεγάλο Τρικαλινό ρεμπέτη, και το Κέντρο Ιστορίας και Πολιτισμού Κλιάφα, που στεγάζεται στο παλιό παγοποιείο της ομώνυμης βιομηχανίας αναψυκτικών και μεταξύ άλλων περιλαμβάνει μια έκθεση με πώματα («7up», «Dr Pepper», «Tiga Col», κ.λπ.). Αν μετά τη γνωριμία με την πόλη θελήσετε να κάνετε εκδρομές, έχετε κατά νου ότι τα Μετέωρα απέχουν από τα Τρίκαλα 27 χλμ., η λίμνη Πλαστήρα 45 χλμ., η Ελάτη 36 χλμ. και το Περτούλι 50 χλμ.

(*) φωτογραφία Διονύσης Κουρής

Ελευθερία Αλαβάνου (Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)