Η πόλη των Τρικάλων αναμφίβολα αποτελεί μια από τις πιο ωραίες πόλεις της Ελλάδας. Κύριο χαρακτηριστικό της, που της προσδίδει μια μοναδική και ξεχωριστή ομορφιά, ο ποταμός Ληθαίος που ήσυχα την διαρρέει εδώ και αιώνες. 

ΜΑΡΙΑ ΣΤΙΜΟΥ      13 ΙΟΥΝΙΟΥ 2021

 

Πολλά, ωστόσο, είναι και τα υπόλοιπα ιδιαίτερα γνωρίσματά της, τα οποία την ακολουθούν από το μεγάλο της παρελθόν και μπλέκονται με το σήμερα με τον πιο αρμονικό τρόπο. 

Το Βυζαντινό Φρούριο με το μεγάλο του ρολόι, η παλιά πόλη του Βαρουσίου με τα γραφικά στενά της και τις μικρές, βυζαντινές εκκλησίες, ο μεγαλοπρεπής Μύλος Ματσόπουλου, ο νοσταλγικός σταθμός του ΟΣΕ και πολύ περισσότερο το κόσμημα της πόλης, η μεταλλική Κεντρική πεζογέφυρα που μαγεύει τους πάντες.  

Για την συντήρησή τους αλλά και την ανάδειξη των χαρακτηριστικών και της ιστορίας τους πολλές είναι οι παρεμβάσεις που έχουν δεχθεί, σε τεχνικό αλλά και αισθητικό επίπεδο, προκειμένου σήμερα να ξεχωρίζουν για την απαράμιλλη ομορφιά τους και ταυτοχρόνως να αποτελούν σημαντικά τοπόσημα των Τρικάλων. 

Ανάμεσα σε αυτά, ωστόσο, υπάρχει και ένα ακόμη στοιχείο του χαρακτήρα της πόλης, που αν και είναι τόσο γνωστό δεν το συγκαταλέγουμε στα μοναδικά υπέρ της. 

Το πάρκο του Αη Γιώργη!

Ένα τόσο μεγάλο και πανέμορφο πάρκο, που δεν αποτελεί υπερβολή να πει κανείς πως δύσκολα συναντάται, πλέον, σε μια σύγχρονη πόλη. 

Με την σειρά του κουβαλά μια μεγάλη ιστορία και η σημερινή του μορφή απορρέει από αυτήν. Μάλιστα, μέσα σε αυτήν την ιστορία υπάρχουν και κάποια μικρά και πολύ ωραία «μυστικά», που έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο στην αναβάθμιση και την σημερινή μοναδικότητά του. 

Η ιστορία του πάρκου με το μικρό εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου 

Η ιστορία της ύπαρξης του ξεκινά το 1881, όταν σύμφωνα με πληροφορίες των κατοίκων του Ριζαριού δημιουργήθηκε και φυτεύθηκε μετά την απελευθέρωση της πόλης από τον τουρκικό ζυγό.

Πρόκειται για το παλαιότερο πάρκο των Τρικάλων και από τα λίγα στοιχεία της ταυτότητάς του γνωρίζουμε πως η έκτασή του ήταν 20 στρεμμάτων, με πολλά πεύκα και άλλα δέντρα. 

Το όνομά του οφείλεται στην μικρή εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, που βρίσκεται μέσα σε αυτό. Ο μικρός ναός κτίστηκε το 1878 όπως μαρτυρεί επιγραφή που βρίσκεται στο εσωτερικό του, ενώ στην βόρεια εξωτερική είσοδό του λαξευμένη σε πέτρα αναγράφεται η χρονολογία 1810, αγνώστου ωστόσο ερμηνείας. Είναι σταυροειδής με τρούλο.

Οι πενιχρές πηγές και μαρτυρίες μας στερούν την εικόνα και την μορφή του πάρκου εκείνης της εποχής, αλλά και γενικότερα της ύπαρξής του μέσα στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα. Παρόλα αυτά, δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πως επρόκειτο για μια αρκετά μεγάλη έκταση ανάμεσα σε χωράφια και, βεβαίως, σχετικά μακριά από την πόλη των Τρικάλων.  

Ωστόσο, το εκκλησάκι φαίνεται να αποτελεί το σημείο αναφοράς και να συγκεντρώνει τους πιστούς κάθε χρόνο κατά την ημέρα της εορτής του Αγίου Γεωργίου, ενώ και η ημέρα της Πρωτομαγιάς φαίνεται πως εορτάζεται στο πάρκο με τον καλύτερο τρόπο.

Σύμφωνα με τις συνθήκες της εποχής, ούτε λόγος για καλοφτιαγμένους δρόμους, πόσω μάλλον στρωμένους με άσφαλτο. Κάτι που μαρτυρεί Τρικαλινή εφημερίδα του 1960 σε άπταιστη καθαρεύουσα, ζητώντας από την Δημοτική Αρχή εκείνης της εποχής την βελτίωση της οδού προς τον Άγιο Γεώργιο, με λίγα κάρα αμμοχάλικο! 

Το μικρό άλσος μεγαλώνει και καλλωπίζεται! 

Οι μεγάλες και ουσιαστικές παρεμβάσεις που σταδιακά αλλάζουν την μορφή του πάρκου, ξεκινούν λίγο πριν το 1980 από την Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου Τρικάλων.  

Πρόκειται για εργασίες καθαρισμού και αποψίλωσης του χώρου από ξερά δέντρα και θάμνους, απομάκρυνσης άχρηστων μπαζών και υλικών, περίφραξης του χώρου περιμετρικά και τοποθέτησης καινούργιας παιδικής χαράς. Επιπλέον, κατασκευής  αγωγού ύδρευσης με σκοπό την ύδρευση και την άρδευση του υφιστάμενου άλσους, όπως επίσης και υπόγειου αγωγού απορροής όλων των επιφανειακών νερών προς την βορειοανατολική πλευρά του άλσους. 

Η εικόνα του πάρκου αλλάζει σημαντικά. Η αισθητική του αναβαθμίζεται και πολλά στοιχεία του που βλέπουμε και σήμερα οφείλονται σε εκείνες τις παρεμβάσεις.  

Πέρα από τα νέα φυτά και δένδρα που φυτεύθηκαν, οι μικροί βράχοι και πέτρες που βρίσκονται διακριτικά στο περιβάλλον με τη μορφή των αρχιτεκτονικών συνθέσεων, μεταφέρθηκαν από τον φυσικό τους χώρο, από τα ορεινά της Πύλης. 

Μάλιστα, η πέτρινη βρύση στο κέντρο είναι σύνθεση από ακανόνιστους βράχους, εκ των οποίων, η αυτούσια μεγάλη πέτρα με την φυσική οπή μεταφέρθηκε και αυτή, όπως ήταν και βρέθηκε, από την περιοχή του Ρωποτού! 

Είναι η εποχή που δημιουργείται η μικρή δαντελωτή αισθητική λίμνη, με τα τοιχώματα της να αποτελούνται από ακανόνιστες πέτρες και να συνδυάζεται με μια μικρή ξύλινη τοξωτή πεζογέφυρα, που τοποθετήθηκε στο στενότερο σημείο της λίμνης. Η λιμνούλα, τότε, είχε και πολλά χρυσόψαρα, αλλά σύντομα έπεσαν βορά επιτηδείων και η ωραία αυτή ιδέα έκτοτε εγκαταλείφθηκε! 

Ωστόσο, εκείνη την εποχή και συγκεκριμένα το 1982, αυτό που αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία στην ιστορία του πάρκου, είναι η επέκτασή του κατά 55 στέμματα! Έτσι, το αισθητικό, μέχρι τότε, άλσος του Αη Γιώργη μεγαλώνει κατά πολύ την έκτασή του και από τα 20 στρέμματα, πλέον, απλώνεται σε 75. Η διαδικασία επετεύχθη μέσω της ανταλλαγής οικοπέδων ανάμεσα στον Δήμο Τρικάλων και την σχολική εφορία Ριζαριού, καθώς η έκταση των 55 στρεμμάτων που βρισκόταν στα βορειοανατολικά του πάρκου αποτελούσε έκταση του Δημοτικού Σχολείου Ριζαριού. 

Είναι η στιγμή που αλλάζουν τα πάντα! 

Καινούργια αρχιτεκτονικά σχέδια των μηχανικών της Τεχνικής Υπηρεσίας του Δήμου παίρνουν σάρκα και οστά, με τα οποία ο χώρος, πλέον, αποκτά και άλλες χρήσεις, όπως εκείνη της άθλησης. Βρισκόμαστε στο 1985 και είναι η πρώτη φορά που δημιουργείται περιμετρικός διάδρομος περιπάτου μήκους 950 μέτρων, με την ανταπόκριση του κοινού να είναι κάτι παραπάνω από θετική! 

Το πρώτο καθοριστικό βήμα για την ριζική αλλαγή της μορφής και του χαρακτήρα του πάρκου του Αγίου Γεωργίου έχει γίνει.

Χωρίς, όμως, κανείς εκείνη την στιγμή να μπορεί να φανταστεί τι θα επακολουθήσει! 

Μια ωραία ιδέα, πίνοντας χαλαρά καφεδάκι στα Τρίκαλα

Ποιος να το φανταστεί, άραγε, πως η δημιουργία της πισίνας στο πάρκο του Αη Γιώργη γεννήθηκε από μια ιδέα που έπεσε στο τραπέζι μιας παρέας Τρικαλινών, πίνοντας χαλαρά τον καφέ τους μια ημέρα μέσα στην δεκαετία του 1980! 

Όπως αποκαλύπτει αυτολεξεί, ο επί 35 χρόνια μηχανικός του Δήμου και πρώην διευθυντής της Τεχνικής Υπηρεσίας, Κώστας Κατσαρός, «η τοπική  πολιτική νομενκλατούρα σύχναζε τότε στην ευρύχωρη καφετέρια ΑΧΙΛΛΕΙΟ στο ισόγειο του ξενοδοχείου (σήμερα λειτουργεί ως κατάστημα καλλυντικών), όπου ούτε λίγο ούτε πολύ, μεταξύ άλλων συνεζητούντο και θέματα τοπικής και δημοτικής επικαιρότητας.    

Εκεί ρίχτηκε η ιδέα και ίσως και να αποφασίστηκε, να κατασκευασθεί μια Glamour και πλούσια πισίνα για αισθητικούς και ψυχαγωγικούς λόγους στο χώρο που βρίσκεται δεξιά της αλέας των πλατάνων, όπως μπαίνουμε στο πάρκο του μύλου Ματσόπουλου!».

Επειδή, όμως, σε αυτήν την πόλη υπάρχουν σπουδαίοι επιστήμονες με λαμπρά μυαλά, η ιδέα, ευτυχώς, απορρίφθηκε πανηγυρικώς! 

Τόσο ο Κώστας Κατσαρός όσο και νεαρή τότε αρχιτέκτονας στο δυναμικό του Δήμου Τρικάλων, Φανή Τσαπάλα, στάθηκαν αρνητικοί απέναντι στην συγκεκριμένη ιδέα, η οποία δεν έχει καμία σχέση με το τοπίο του αρχιτεκτονικού συγκροτήματος του Μύλου Ματσόπουλου. 

Ο Πολιτικός Μηχανικός Κώστας Κατσαρός 

Η ιδέα, ωστόσο, της πισίνας δεν θα πεταχτεί στα σκουπίδια. Αντιθέτως, παραμένει ζωντανή όχι μόνο λόγω της ύπαρξης αρκετών υποστηρικτών της, αλλά γιατί περισσότερο ο χαρισματικός και διορατικός Κώστας Κατσαρός έχει εντοπίσει την ιδανική της θέση.  

«Να σας υποδείξω κε Δήμαρχε ένα χώρο στον οποίο ταιριάζει αυτή η παρέμβαση και την έχει απόλυτα ανάγκη.

Είναι το πάρκο Αγίου Γεωργίου στο Ριζαριό που έχει ανάγκη από εμπλουτισμό χρήσεων αναψυχής και αθλητισμού, όπως είναι η πισίνα που φαντάζεσθε».

Είναι η εποχή της δημαρχίας του αείμνηστου Αθανάσιου Τριγώνη στα Τρίκαλα, ο οποίος άφησε ισχυρό το στίγμα του στον τόπο, με τα μεγάλα έργα του. 

Η πρόταση γίνεται αμέσως αποδεκτή και η Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου βάζει μπροστά τις μηχανές της.  

Με επί κεφαλής τους Φανή Τσαπάλα Αρχιτέκτονα, Γεώργιο Χύτα Πολ. Μηχανικό, Αντώνη Μουστακίδη Μηχ/λόγο Ηλ/λόγο Μηχανικό, Λεωνίδα Τζουβάρα Εργοδηγό, με συνεργεία και μηχανήματα του Δήμου, κατασκευάζεται πισίνα διαστάσεων 15χ33 μέτρων και δίπλα της μικρή παιδική πισίνα εκμάθησης 7χ15 μέτρων. Παράλληλα, κατασκευάζονται όλοι οι βοηθητικοί και συμπληρωματικοί χώροι άθλησης και αναψυχής, όπως τα αποδυτήρια, γήπεδα αλλά και το αναψυκτήριο που λειτούργησε για αρκετά χρόνια και ως χώρος κοινωνικών εκδηλώσεων. 

Στο πλαίσιο της μεγάλης παρέμβασης τοποθετήθηκε περιμετρικά του πάρκου και μέσα στο χώρο επί πλέον φωτισμός λειτουργίας και ασφάλειας, ξύλινα καθιστικά και κιόσκια και σαν μουσειακή αντίκα ο παρωπλισμένος παλαιός οδοστρωτήρας του Δήμου τύπου MARSALL, με έτος κυκλοφορίας  το 1908! 

Επιπλέον, είναι η εποχή που δημιουργήθηκε το πάρκο κυκλοφοριακής αγωγής που πρωτολειτούργησε εκεί μέχρι να κατασκευασθεί το καινούργιο, το έτος 2000, στην περιοχή Μπάρας. 

Έκτοτε, έχουν περάσει πολλά χρόνια, με κάθε Δημοτική Αρχή να προσθέτει το δικό της λιθαράκι στην μορφή και το ύφος του πάρκου, όπως το χαιρόμαστε σήμερα. Ένας μεγάλος, πανέμορφος, καταπράσινος χώρος αναψυχής και ένα σύγχρονο, φροντισμένο, οργανωμένο αθλητικό κέντρο. Πρόκειται για έναν συνδυασμό που δύσκολα μπορεί να έχει κάποιος στην καθημερινότητά του στην σημερινή εποχή. 

Δώρο Θεού, που χρειάζεται όμως και το ανθρώπινο χέρι. Δηλαδή, χαρισματικούς ανθρώπους, που αγαπούν τη δουλειά τους και τον τόπο τους, προσφέροντας ένα τεράστιο έργο σε όλους μας. 

trikalaenimerosi.gr, με πληροφορίες από http://ergotexniki.blogspot.com, Κώστας Κατσαρός