Η 9η Φεβρουαρίου, ημέρα μνήμης του εθνικού ποιητή Διονυσίου Σολωμού, έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας, σύμφωνα με την υπ. αριθμ. 17889 κοινή απόφαση των Υπουργών Εσωτερικών, Εξωτερικών και Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων

Με την θέσπιση αυτής της παγκόσμιας ημέρας επιδιώκεται η ανάδειξη του θεμελιώδους ρόλου που διαδραμάτισε η ελληνική γλώσσα ανά τους αιώνες, συμβάλλοντας ουσιαστικά στην εδραίωση τόσο του ευρωπαϊκού όσο και του παγκόσμιου πολιτισμού.

Η ελληνική γλώσσα θεωρείται ως μια από τις μακροβιότερες ζωντανές γλώσσες παγκοσμίως.

Στο πλαίσιο εορτασμού αυτής της ημέρας η κ. Μιχαήλ Μαρία, υποδιευθύντρια –φιλόλογος του σχολείου, συντόνισε εκδήλωση με θέμα «Γλωσσολαλιά Ελληνική, της οικουμένης θάμα».

Η εκδήλωση περιλάμβανε:

•    σύντομο αφιέρωμα στον εθνικό μας ποιητή Διονύση Σολωμό

•    Τη σημασία και τη σπουδαιότητα της ελληνικής γλώσσας

•    Χώρες ανά τον κόσμο που διδάσκονται τα Ελληνικά

•    Λέξεις από τα αρχαία ελληνικά που χρησιμοποιούμε σήμερα

•    Το ποίημα «Γλωσσολαλιά» της Σοφίας Αθανασιάδου που μελοποίησε ο Παντελής Θαλασσινός

Το σχολείο συγχαίρει και ευχαριστεί την κ. Μιχαήλ  για αυτή τη δράση  που οργάνωσε και έδωσε την ευκαιρία στους μαθητές/τριές μας να προσεγγίσουν τη γλώσσα μας με έναν διαφορετικό τρόπο και να εκτιμήσουν την αξία της.

`Λέξεις από τα αρχαία ελληνικά που χρησιμοποιούμε σήμερα

•    Λας στα αρχαία ελληνικά είναι η πέτρα. Σήμερα χρησιμοποιούμε τη λέξη λα-τομείο (τομή πέτρας).

•    Βρύχια είναι τα βαθέα ύδατα. Έτσι λοιπόν σήμερα λέμε υποβρύχιο.

•    Θαμαί είναι ένα αρχαιοελληνικό επίρρημμα που σημαίνει πολλές φορές. Γι’ αυτό το λόγο λέμε για κάποιον που συχνάζει σε ένα μέρος ότι είναι θαμώνας.

•    Πέλωρ σήμαινε το τέρας, αλλά ακόμη λέμε πελώριος.

•    Δέρκομαι σημαίνει βλέπω. Σήμερα υπάρχει η λέξη οξυδερκής και όχι οξυβλέμματος .

•    Δόρπος στα αρχαία είναι το δείπνο. Τη σημερινή εποχή χρησιμοποιούμε τη λέξη επιδόρπιο.

•    Φάος είναι το φως. Σήμερα λέμε είχε μια φαεινή ιδέα.

•    Ύλη στα αρχαία είναι το δάσος. Σήμερα λέμε υλοτόμος, υλοτομεία.

•    Αυδή είναι η φωνή. Σήμερα λέμε έμεινε άναυδος.

•    Φρην είναι το μυαλό. Γι αυτό το λόγο λέμε σήμερα φρενοκομείο, φρενοβλαβής, έχει σώας τας φρένας.