Γράφει ο Ιωάννης Ξηρός 

Ο πρώην πρωθυπουργός της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου έγραψε το rοξυδέρκειας βιβλίο ''Στρατηγικό βάθος'' στο οποίο εξηγεί ποιοι είναι οι παράγοντες που πραγματικά θωρακίζουν ένα έθνος και εξασφαλίζουν την άμυνά του.

Εκτός από την στρατιωτική προπαρασκευή, η οποία είναι αυτονόητη και ισχύει πάντα και δι'άπαντας, ο Αχμέτ  Ντ. δύο παράγοντες επισημαίνει ως σημαντικούς για την πραγματική ισχύ μιας χώρας. Ο πρώτος είναι ο πατριωτισμός του λαού της. Επειδή όμως η έννοια του πατριωτισμού ερμηνεύεται διαφορετικά από πολλούς, ο Αχμέτ Ντ.  προλαβαίνει και επισημαίνει τον δεύτερο παράγοντα ασφάλειας της χώρας. Μηδενικά προβλήματα με τους γείτονες. Πατριωτισμός λοιπόν όχι επιθετικός και οπωσδήποτε όχι χειραγωγούμενος από αγύρτες, οι οποίοι πολλάκις διέστρεψαν το νόημά του και έστρεψαν εναντίον γειτόνων την δυναμική του βλάπτοντας έτσι πολλαπλώς και σε βάθος χρόνου τις πατρίδες των. 

Το σημείωμα αυτό γράφεται πριν την Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ της 10 Δεκεμβρίου 2020 κατά την οποία αναμένεται να υπάρξουν κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας για την όντως απαράδεκτη συμπεριφορά της στην Ανατολική Μεσόγειο, την Μέση Ανατολή και τον Καύκασο. Ο γράφων έχει επισημάνει επανειλημμένως  οτι τέτοια συμπεριφορά παραβιάζει ευθέως το πνεύμα του ''Στρατηγικού Βάθους''. Ακόμη περισσότερο, η σημερινή Τουρκία με την απόπειρα επανόδου σε μέρη που κάποτε αποτελούσαν τμήματα της Αυτοκρατορίας της διαπράττει Υβριν με την αρχαία έννοια του όρου και η Νέμεσις είναι κοντά. Απειλείται ακόμη και με διαμελισμό, πλην όμως αυτό δεν είναι το θέμα μας σήμερα. 

Η Τουρκία κατηγορεί την Ελλάδα για μαξιμαλισμό (υπενθυμίζω οτι μαξιμαλισμός είναι η απαίτηση και επιδίωξη περισσοτέρων δικαιωμάτων από όσα το δίκαιο σου απονέμει) επειδή δεν παραιτείται της δυνατότητας επέκτασης των χωρικών υδάτων στο Αιγαίο στα 12 μίλια, επειδή επιμένει οτι ο εναέριος χώρος στην ίδια θάλασσα είναι στα 10 μίλια και επιδιώκει λόγω της θέσης του Καστελόριζου να ενώσει την ελληνική με την κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη αποκλείοντας την Τουρκία με τόσο εκτεταμένη ακτογραμμή ουσιαστικά από την Ανατολική Μεσόγειο. Ακόμη και αν η Ελλάδα-υποστηρίζει η Τουρκία- στηρίζεται σε κάποιες προβλέψεις του Διεθνούς Δικαίου για να πετύχει όλα αυτά, το ίδιο το Δ. Δίκαιο, αλλά και το φυσικό δίκαιο και η ηθική απαιτούν από την Ελλάδα φιλική συνεννόηση με την Τουρκία για διαμοιρασμό των θαλασσίων ζωνών και διευθέτηση του εναερίου χώρου. Περαιτέρω ακόμη, η Τουρκία ψέγει την Ελλάδα οτι αντί να κάνει απευθείας διάλογο μαζί της, καταφεύγει σε τρίτους για συμμαχίες ( Αίγυπτος, Εμιράτα κλπ.) ή προσπαθεί να της επιβάλει κυρώσεις μέσω Ευρώπης. Από την άλλη πλευρά η Ελλάδα κατηγορεί την Τουρκία για παράνομες έρευνες στην Ανατολική Μεσόγειο και μύριες όσες παραβιάσεις στο Αιγαίο και άλλα πολλά γνωστά.

 Αυτή η ανώμαλη κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί. Ασχέτως της επιβολής κυρώσεων εκ μέρους της Ευρώπης ή της Αμερικής εναντίον της Τουρκίας και ασχέτως της πολιτικής της Τουρκίας σε άλλα μέτωπα (Συρία, Λιβύη) ο διπλωματικός πόλεμος τριβής με την Τουρκία πρέπει να τελειώσει. Οι Ελληνες στο παρελθόν με τον μαξιμαλισμό μας χάσαμε ολόκληρες πατρίδες , Μικρασία, Θράκη, Κύπρος.  Πότε επιτέλους θα πάψουμε να νομίζουμε οτι η σκιά μας το απόγευμα ταυτίζεται με το ύψος μας; Πρέπει να χάσουμε και το Καστελόριζο, το οποίο είναι λίαν αμφίβολο αν έχει ΑΟΖ και πόση, προκειμένου να καταλάβουμε οτι μαξιμαλισμός ίσον καταστροφή;

Η Τουρκία σε όλους τους τόνους κάνει σαφές οτι καμία κύρωση δεν θα την αναγκάσει να υποχωρήσει από τα φυσικά δικαιώματά της στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, πράγμα φυσικό, το αντίθετο θα ήταν εθνική προδοσία. Αν και οι Ελληνες θεωρούν οτι αντίστοιχη εθνική προδοσία θα ήταν κάθε υποχώρηση από αυτά που θεωρούμε δικά μας, τότε η μόνη λύση είναι  πόλεμος γενικευμένος και σε όλα τα μέτωπα. Σίγουρα αυτό θέλουμε;

Ο γράφων επιμένει οτι την επαύριο της συνόδου ΕΕ και ασχέτως του αποτελέσματος, η Ελλάς και η Τουρκία οφείλουν να ξεκινήσουν διάλογο απευθείας σε ανώτατο επίπεδο, χωρίς τις αστειότητες των ...διερευνητικών επαφών. Εχουν οι κκ. Μητσοτάκης και Δένδιας τα κότσια να κάνουν κάτι τέτοιο; Ουδείς γνωρίζει, πλην όμως ο γράφων στο σημείο αυτό και για την οικονομία της συζήτησης θα θυμίσει το παράδειγμα του σπουδαιότερου βασιλιά του αρχαίου Ισραήλ, Σολομώντα, ο οποίος ταύτισε το όνομά του στην συλλογική μνήμη με την χρυσή μέση, η οποία έκτοτε ταυτίστηκε με την χρυσή λύση.

Η αμοιβαία αναγνώριση των φυσικών δικαιωμάτων και των δύο πλευρών είναι η αναγκαία μέση χρυσή λύση. Το ποια είναι αυτά θα φανεί στον διάλογο. Με ποιές αμοιβαίες υποχωρήσεις θα υπάρξει συμφωνία θα φανεί στον διάλογο. Το μόνο βέβαιο όμως είναι οτι η Ελλάδα δεν μπορεί πια να κρύβεται πίσω από την Ευρώπη, σύντομα θα κληθεί για αποφάσεις.  Μα, με τον Ερντογάν, θα αντιτάξουν κάποιοι. Ναι, μ'αυτόν, αυτός έχει την νομιμότητα και μόνον αυτός μπορεί να επιβάλει την λύση, αντιτάσσει η ταπεινότης μου.

Κάποια στιγμή, η οποία εύχομαι να είναι κοντά, εμείς οι Ελληνες θα καταλάβουμε οτι η σταθερή ειρήνη δεν επιτυγχάνεται με την άλλη πλευρά τελείως ριγμένη, ούτε εξασφαλίζεται με ξένες και μακρυνές συμμαχίες. Οι καλές συνεννοήσεις με τον γείτονα την εξασφαλίζουν. Αυτά, και ας περιμένουμε τις αποφάσεις των Ευρωπαίων την 10 Δεκ. τρέχοντος