Βρέθηκα κατακαλόκαιρο στα Τρίκαλα. Ναι, στα Τρίκαλα . Μια στάση μετά τα υπέροχα Μετέωρα για να ποτιστούμε και να ταϊστούμε οικογενειακώς .

Τι το θελα; Πώς μου ήρθε να κάνω τέτοιο λάθος; Ξέρετε πόσο επηρέασε αυτή η επίσκεψη τον τρόπο που βλέπω την πόλη μου; Δεν το ξανακάνω, και το δηλώνω δημόσια, να ξαναπάω στα Τρίκαλα τώρα κοντά. Αλλά καλύτερα να σας τα πω παρά να μη σας τα πω και το κρίμα στο λαιμό μου …

Βρίσκομαι λοιπόν στα Τρίκαλα κατακαλόκαιρο . Φτάνοντας στην πόλη των Τρικάλων , αρχίζουμε να κάνουμε ο,τι κάνει κάθε τουρίστας που σέβεται τον εαυτό του , δηλαδή να βρούμε να παρκάρουμε όσο πιο κοντά στο κέντρο γίνεται .Ψάχνοντας μέσα στα στενά , προκειμένου να βγούμε σε << καλό σημείο >> με βρίσκει το πρώτο << πολιτισμικό σοκ>> .

Ποδηλάτες όλων των ηλικιών , μα όλων σας λέω , έβγαιναν από παντού και άρχιζαν το ταξίδι τους στους δρόμους της πόλης . Ως Χανιώτισσα καταλαβαίνεται τι  άγχος με κυρίευσε βλέποντας τόσους ποδηλάτες μέσα στο δρόμο . Έχοντας την εμπειρία από τη δική μου πόλη η πρώτη σκέψη που μου ήρθε στο μυαλό ήταν << Μα καλά δεν τη θέλουν τη ζωή τους ; Πού πάνε μέσα στα αυτοκίνητα ; >> .

Σε λίγα λεπτά παθαίνω το δεύτερο σοκ , καθώς παρατηρούσα πως οι ποδηλάτες όλων των ηλικιών δεν κοιτούσαν το δρόμο πριν βγουν σε αυτόν ή πριν στρίψουν. Γενικά κινούνταν αμέριμνοι στο δρόμο , κάτι που στα Χανιά θα ισοδυναμούσε με κίνηση αυτοκτονίας .

Εκείνη τη στιγμή που τα βλέπω αυτά μου είναι αδύνατον να καταλάβω τι συμβαίνει και αυτό που βλέπω μου φαίνεται παράλογο . Δηλαδή αυτό που μάλλον θα έπρεπε να θεωρώ φυσιολογικό , το βλέπω και με πιάνει άγχος για τον << παραλογισμό >> των Τρικαλινών.

Αφού παρκάρουμε αρχίζουμε να περπατάμε στην πόλη . Σε κάποιο σημείο πρέπει αναγκαστικά να εγκαταλείψουμε το πεζοδρόμιο και να κατέβουμε πεζοί στο δρόμο , για να περάσουμε απέναντι. Και τότε παθαίνω το άλλο σοκ. Καθώς ως Χανιώτισσα έχω διδαχτεί σε αυτή την πόλη ότι τα αυτοκίνητα έχουν πάντα προτεραιότητα και αυτό έχει γίνει με διάφορα περιστατικά στα οποία ο πεζός ακούει διάφορα κοσμητικά περνώντας το δρόμο ή απειλείται έμμεσα από αυτοκίνητα που αναπτύσσουν ταχύτητα μόλις τον αντικρίζουν στο δρόμο να τα << καθυστερεί >> , έχω  σταθεί μαζί με την οικογένειά μου στην άκρη του πεζοδρομίου να περιμένω πρώτα να περάσουν όλα τα αυτοκίνητα που βλέπω να έρχονται . Τότε συμβαίνει το αναπάντεχο και γι αυτό και το σοκ. Το πρώτο αυτοκίνητο στη σειρά σταματάει και με αφήνει να περάσω . Εγώ ψάχνω να δω πού βρίσκεται το φανάρι που έχει ανάψει πράσινο για τους πεζούς , αλλά φανάρι δεν υπάρχει πουθενά .

Τι είναι πάλι αυτό ; Ξαφνιάζομαι ευχάριστα και λίγο παρακάτω  , που συμβαίνει ακριβώς το ίδιο . Μάλιστα …  Δηλαδή στα Τρίκαλα ποδηλάτες και πεζοί έχουν προτεραιότητα . Οι πολίτες έχουν μάθει να σέβονται τους ποδηλάτες και να τους προσέχουν , για αυτό και αυτοί κινούνται στους δρόμους σας να βρίσκονται διαρκώς σε ποδηλατόδρομους , οι οποίοι υπάρχουν στην πόλη αλλά όχι παντού. Είναι όμως σα να υπάρχουν παντού .

Μια πόλη που εκτός από τα υπέροχα πλατάνια , τους φιλόξενους ανθρώπους και τα γραφικά στενά , έχει να επιδείξει και απίστευτη παιδεία και πολιτισμό , αφού πάνω από όλα είναι οι πολίτες , πεζοί και ποδηλάτες , και η πόλη έχει φτιαχτεί για να τους σέβεται και να τους αφήνει να τη χαίρονται .

Μεγάλη εμπειρία τα Τρίκαλα παιδιά . Πολύ μεγάλη ! Το μόνο κακό είναι πως μετά από τέτοια εμπειρία σου είναι ακόμα πιο δυσάρεστα αυτά που βλέπεις στην πόλη που ζεις .

Θα θελα να εδώ να φέρουμε λίγο από τον πολιτισμό των Τρικάλων. Αυτό το σεβασμό στον πεζό που αποπνέει όλη η πόλη.

Έχουμε μια υπέροχη πόλη και αυτό τον πολιτισμό τον έχουμε, νομίζω, ανάγκη.

Ελένη Νίκα (zarpanews.gr)