Το πρώτο κουδούνι της σχολικής χρονιάς βρίσκει γονείς, μαθητές, εκπαιδευτικούς, φοιτητές, πανεπιστημιακούς αντιμέτωπους με όλες τις ανοιχτές «πληγές» της ελληνικής εκπαίδευσης, όλες τις ενεργές επιπτώσεις των μνημονιακών πολιτικών και των εκπαιδευτικών αναδιαρθρώσεων.
Η κυβέρνηση προσπαθεί να πείσει ότι ανοίγουν τα σχολεία με τους δασκάλους και τα βιβλία στη θέση τους. Όμως στην πραγματικότητα δεν έχουν καλυφθεί όλα τα κενά ενώ για άλλη μια χρονιά δεν θα γίνουν μόνιμοι διορισμοί και όσα  κενά  καλυφθούν θα είναι με προσλήψεις αναπληρωτών γενικεύοντας την επισφάλεια.
Αντί να στηρίξει το δημόσιο σχολείο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ επιδιώκει να περιορίσει τεχνητά τις ανάγκες σε προσωπικό μέσα από την κατάργηση μαθημάτων και τον ριζικό περιορισμό του εκπαιδευτικού έργου που προσφέρει το δημόσιο σχολείο, υλοποιώντας τις απαιτήσεις της Τρόικας για ένα φθηνό και συρρικνωμένο σχολείο.
Οι διακηρύξεις για «κατάργηση των πανελληνίων» δεν μπορούν να συγκαλύψουν μια πραγματικότητα στην οποία οι ταξικοί φραγμοί επιτείνονται και όπου η πρόσβαση σε σχολές με επαγγελματική προοπτική απαιτεί να βάλουν οι γονείς βαθιά το χέρι στην τσέπη. Οι επιμέρους αλλαγές στα αναλυτικά προγράμματα δεν ακυρώνουν τον αποσπασματικό χαρακτήρα της γνώσης και την κυριαρχία των εξετάσεων ως κεντρικού σημείου αναφοράς.
Στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συνεχίζει στο δρόμο των εκπαιδευτικών αναδιαρθρώσεων και των περικοπών που σπρώχνουν στην αναζήτηση «χορηγών». Τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά καταργούν στην πράξη τον δωρεάν χαρακτήρα της ανώτατης εκπαίδευσης και ανοίγουν το δρόμο για τη λογική της ανταποδοτικότητας. Η εξάρτηση, εν μέσω χρηματοδοτικής ασφυξίας, από τα ευρωπαϊκά προγράμματα γενικεύει μια αγοραία και επιχειρηματική αντίληψη για την έρευνα. Μεγάλο μέρος από το αντιδραστικό θεσμικό  πλαίσιο της Διαμαντοπούλου και του Αρβανιτόπουλου παραμένει σε ισχύ.
Αντιμέτωπο, με την ανεργία και την επισφάλεια, μεγάλο μέρος της νεολαίας μεταναστεύει, στερώντας τη χώρα από ένα επιστημονικό και όχι μόνο δυναμικό που θα μπορούσε  με τις γνώσεις και τις ικανότητές του, να στηρίξει μια εναλλακτική, απελευθερωτική πορεία παραγωγικού και κοινωνικού μετασχηματισμού.
Το τίμημα του ευρώ, της αποπληρωμής του ληστρικού χρέους, της σκληρής λιτότητας και υποτέλειας των μνημονίων οδηγούν το εκπαιδευτικό σύστημα σε κατάρρευση και η διαρκής πίεση για την προσαρμογή στη νεοφιλελεύθερη και επιχειρηματική λογική για την παιδεία υπονομεύει το δικαίωμα στη μόρφωση.
Απέναντι σε αυτή πραγματικότητα ενώνουμε τη φωνή μας με τον αγωνιζόμενο κόσμο της εκπαίδευσης, ξεκινώντας από την απεργία της ΔΟΕ στις 15 Σεπτέμβρη. Περισσότερο παρά ποτέ χρειαζόμαστε ένα ενωτικό και μαχητικό κίνημα για την παιδεία, που θα ενώνει τον κόσμο της εκπαίδευσης με τον κόσμο της δουλειάς αλλά και συνολικά τη νεολαία. Μαθητές, εκπαιδευτικοί, γονείς, φοιτητές, πανεπιστημιακοί πρέπει να αγωνιστούμε για να διεκδικήσουμε δημόσια και δωρεάν παιδεία αντάξια των αγώνων και των αγωνιών της ελληνική κοινωνία.
Άμεσα απαιτούμε:
– Μαζικούς διορισμούς μονίμων εκπαιδευτικών για την κάλυψη όλων των κενών
– Καμιά απόλυση αναπληρωτή
– Διεύρυνση και όχι συρρίκνωση του εκπαιδευτικού έργου της δημόσιας εκπαίδευσης
-Προκηρύξεις νέων θέσεων διδακτικού, εργαστηριακού, τεχνικού και διοικητικού προσωπικού στα ΑΕΙ και ΤΕΙ
– Αύξηση των δαπανών για να μην καταρρεύσει το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα
– Πλήρη κατάργηση όλου του αντιδραστικού θεσμικού πλαισίου των προηγούμενων κυβερνήσεων
– Για μια άλλη ριζοσπαστική πολιτική για την εκπαίδευση που να βάζει στο επίκεντρο της ανάγκες της κοινωνίας, την κατοχύρωση πραγματικά δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα, την κριτική σκέψη, την παιδαγωγική ελευθερία, τη δημοκρατία σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης.
Λαϊκή Ενότητα Τρικάλων