Μια από τις παλιές γειτονιές των Τρικάλων είναι και τα Μανάβικα, η γειτονιά που αποτελεί την φυσική συνέχεια του Βαρουσίου. Τα κτίρια όλα κτισμένα με τον ίδιο αρχιτεκτονικό ρυθμό από συμπαγές τούβλο, ψηλοτάβανα με πατάρι και μεγάλα ανοίγματα.
Τα Μανάβικα έχουν μια εξελικτική πορεία στην μακρόχρονη ιστορία τους.
Τη δεκαετία του 1920 λειτουργούσαν εκεί τα παλιά πορνεία της πόλης, τα λεγόμενα «στενά», ουζερί και ταβερνάκια. Όταν τα πορνεία σταμάτησαν να λειτουργούν στην γειτονιά, στα κτίρια αυτά άρχισε να λειτουργεί η λαχαναγορά.
Σήμερα πλήρως ανακαινισμένα, στο μεγαλύτερο βαθμό, τα καταστήματα έχουν μετατραπεί σε παραδοσιακές ταβέρνες, εστιατόρια και μπαράκια, διατηρώντας την παραδοσιακή τους μορφή και την συνέχειά τους στο χρόνο.
Στα Μανάβικα δεν μπορείς να μην προσέξεις και μια ιδιαίτερη εικαστική παρέμβαση που κοσμεί τα Μανάβικα από το 2006.
Πρόκειται για μια τοιχογραφία η οποία καταλαμβάνει επιφάνεια 150μ2!
Η τοιχογραφία αυτή, που αντικατέστησε την αποκρουστική εικόνα ενός παλιού τοίχου, δημιουργήθηκε από Γάλλους ζωγράφους της εταιρείας Cite de la Creation, που ήρθαν από την Λυών, στο πλαίσιο του διακρατικού προγράμματος «Ολοκληρωμένες παρεμβάσεις αστικής ανάπτυξης σε τοπικές ζώνες μικρής κλίμακας στον Άγιο Οικουμένιο Τρικάλων».

Το έργο πραγματοποιήθηκε με αφορμή την αισθητική ανάπλαση όψεων των κτιρίων, πάνω στο πρότυπο της πόλης της Λυών, όπου καλαίσθητες ζωγραφιές αντικατέστησαν μια σειρά από παλιούς και φθαρμένους τοίχους.
Η τοιχογραφία είναι μοναδική στα Τρίκαλα αλλά και στην Ελλάδα. Ο τοίχος ζωγραφίστηκε με ειδικά χρώματα, ενώ, όπως διαβεβαίωσαν οι Γάλλοι ζωγράφοι, για δεκαπέντε, τουλάχιστον, χρόνια δεν θα υποστεί αλλοιώσεις. Μετά θα πρέπει να γίνει η σχετική συντήρηση. Οι Γάλλοι μάλιστα, άφησαν χρώματα σε περίπτωση που θα χρειαστεί να γίνει συντήρηση της τοιχογραφίας.
Στο θέμα της αποδίδει με ρεαλιστικό τρόπο την αναπαράσταση της καθημερινότητας μας.
Εικόνες από τα μπαλκόνια των σπιτιών, η ταβέρνα και το μουσικό της πρόγραμμα, οι τραγουδοποιοί στα μπαλκόνια, η λαϊκή αγορά με τις νοικοκυρές να κάνουν τα ψώνια τους, τα παιδιά ανέμελα στο παιχνίδι της γειτονιάς.
Εικόνες απλές, καθημερινές αλλά και τόσο προσφιλείς.
Η φανταστική δουλειά των ζωγράφων και ο επιμελημένος φωτισμός δίνουν μια άλλη αίγλη στη γειτονιά. Η τοιχογραφία αποτελεί πραγματικά ένα πόλο έλξης των περιπατητών και θαμώνων της περιοχής και την νοητή μεταφορά τους στο «χθες».
Ένα πραγματικό καλλιτέχνημα για την πόλη των Τρικάλων.

periodiko.net