Όσο ο χρόνος κυλά όλο και περισσότερο μεγαλώνει το κενό που αφήνει πίσω της η απώλεια. Προσπαθούμε να εξωραΐσουμε τον πόνο με την ανάμνηση και τις όμορφες στιγμές που περάσαμε. Σκαλίζουμε το φωτογραφικό καλεντάρι και επιβεβαιώνουμε αυτό που όλοι μας νοιώθουμε,,Σαν το Γιουλάκι μας δεν υπάρχει!!,,

Ήταν πρεσβευτής μεγάλων ανθρώπινων αξιών. Δοτική, φιλότιμη, ακομπλεξάριστη και κυρίως γνήσια. Σημαιοφόρος του Εθελοντισμού ,της προσφοράς ,της κοινωνικής δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης. Για μας μια τεράστια πηγή έμπνευσης και ενέργειας. Όλες μας οι δράσεις είχαν το αποτύπωμά της, τις ιδέες, τον συντονισμό αλλά κυρίως την συμμετοχή της.

Όταν ξεκινήσαμε να οργανώνουμε το Δίκτυο Εθελοντών ήταν μπροστάρισσα στο σχεδιασμό και τον συντονισμό του. Γνώριζε από αυτά γιατί ήταν μπαρουτοκαπνισμένη από Εθελοντισμό και προσφορά. Δεν ήταν δα και λίγες οι οργανώσεις και οι συλλογικότητες τις οποίες διακόνησε .Σώμα Ελληνικού Οδηγισμού, ΧΕΝ Τρικάλων, Χριστιανικές οργανώσεις, πολιτιστικοί  σύλλογοι, κοινωνικές και ανθρωπιστικές οργανώσεις ήταν χώροι που προσέφερε με πάθος και αγάπη. Γιατί αυτό ήταν η Γιούλα ,μια μεγάλη Καρδιά. Πάντα δοτική και ανάργυρη, προσέφερε με ζήλο και ανιδιοτέλεια. Δεν ζητούσε ποτέ ανταλλάγματα ούτε εξαργύρωσε κάτι από τον κόπο της.

Δεν υπήρχε δράση που να μην την συναντούσες παρέα με το ιδιαίτερο χιούμορ και το χαμόγελό της. Τι να πρωτοθυμηθούμε…Το πώς πρωτοστάτησε στη φιλοξενία των προσφύγων(μέχρι που φιλοξένησε άτομα στο σπίτι της και μαγείρευε για άλλα).Οργάνωσε και λειτουργούσε το δίκτυο συλλογής και διανομής αγαθών στην περιοχή Αγ .Οικουμενίου.

Καθιέρωσε ομάδες εμψύχωσης που επισκέπτονταν ιδρύματα, γηροκομείο, ΘΧΠΤ,ενώ δεν ξεχνούσε και τους φυλακισμένους διοργανώνοντας μέρες συλλογής αγαθών γι αυτούς. Όπου η κάθε θεομηνία έφερνε δυστυχία και πόνο συντόνιζε δράσεις συλλογής αγαθών για στήριξη των πληττόμενων. Νοιαζόταν για τον φτωχό ,τον διαφορετικό και τον απελπισμένο. Το γνωρίζουν πολύ καλά σύλλογοι  της πόλης μας.

Ο αδόκητος χαμός της δεν είναι πληγή και απώλεια μόνο για μας αλλά και για την ,,Κοινωνία των Ανθρώπων,, Για την έμπρακτη αλληλεγγύη. Το Καλό έγινε φτωχότερο. Μπορεί να μην ευτύχησε να κάνει δική της οικογένεια αλλά πολλές οικογένειες την θεωρούσαν μέλος τους .Ήταν ο δικός τους άνθρωπος.

Φανταστείτε ότι το προσωπικό της τηλέφωνο λειτουργούσε ως μια γραμμή κοινωνικής υποστήριξης. Κυματοθραύστης προβλημάτων πονεμένων και αναξιοπαθούντων.

Όποιος ζητούσε ,έπαιρνε.
,,Με λένε Γιούλα ..μη φοβάσαι είμαι εδώ για σένα,,
,,Με λένε Γιούλα….μην ανησυχείς στηρίξου πάνω μου,,
,,Σε λέγανε ΓΙΟΥΛΑ και αφήνεις πίσω σου έναν καλύτερο κόσμο γιατί ήσουν το παράδειγμα!!

Σε ευχαριστούμε για την όλη σου προσφορά. Μας λείπει το χαμόγελό  και τα αστεία σου.
Γιουλάκι, Καλό Παράδεισο

ΔΙΚΤΥΟ  ΕΘΕΛΟΝΤΩΝ ΤΡΙΚΑΛΩΝ