Η μέρα φεύγει. Οι «γκαζιάρηδες» έρχονται! 

Άνετα θα μπορούσε να πει κανείς, αφού τα βράδια του καλοκαιριού αποτελούν  αναπόσπαστο κομμάτι τους μαζί με τα ακάματα, μελωδικά τριζόνια, που δίνουν τον τόνο στις ζεστές νύχτες του θέρους. 

Δεν πρόλαβε να έρθει η ζέστη στα Τρίκαλα, που τόσο άργησε φέτος, να την χαρούμε αναλόγως ανοίγοντας ένα παράθυρο να μπει η δροσιά του Μάη, όπως λέει κι ένα ωραίο τραγούδι, και το γνωστό φαινόμενο με τους οδηγούς αυτοκινήτων και μηχανών με τις πειραγμένες εξατμίσεις κι όχι μόνο, κατέκλυσε και πάλι την πόλη. 

Ανενόχλητοι, γκαζώνοντας επιδεικτικά και αναπτύσσοντας μεγάλες ταχύτητες, ξεχύθηκαν στους δρόμους και μάλιστα σε αρκετούς του κέντρου, σκορπίζοντας απλόχερα μεγάλη ποσότητα ντεσιμπέλ.  

Επιπλέον, καλοκαιράκι γαρ, υπάρχουν και κάποιοι άλλοι οι οποίοι δεν τρέχουν, αντιθέτως! Διαθέτοντας στο αυτοκίνητό τους εξελιγμένο ηχοσύστημα Dolby surround, hi tech και digital διασχίζουν με χαμηλή ταχύτητα την πόλη, σκορπίζοντας στον αέρα ήχους καψουροτράγουδων, θέλοντας να διασκεδάσουν τα πλήθη, μα πάνω απ΄όλα να μοιραστούν τον αβάσταχτο καημό τους. 

Τεράστια απορία το πώς κυκλοφορούν προκλητικά κατά τις βραδινές ώρες, που υποτίθεται ότι ισχύει η απαγόρευση της κυκλοφορίας! 

Προφανώς, για τους ίδιους δεν ισχύει και προφανέστατα δεν υπάρχουν έλεγχοι στην πόλη. 

Άλλωστε, αφενός, ο κορωνοϊός δεν μεταδίδεται από τα ντεσιμπέλ είτε προέρχονται από εξατμίσεις  είτε από καψουροτράγουδα. 

Αφετέρου, είναι πολύ ωραία τα καψουροτράγουδα και συγκινούν πάντα τα πλήθη. 

Ποιος είναι αυτός που δεν ταυτίστηκε ποτέ του με την Κατερίνα την Στανίση, που δεν ερμήνευσε με λυγμό ούτε για μια φορά στην ζωή του...

 … σ΄έχω κάνει Θεό, 

μια φορά να σε δω, 

να  σου πω σ΄αγαπώ, 

 γύρνα πίσω…

Κανονικά, αυτά τα παιδιά θα πρέπει να ξεφύγουν από το πλαίσιο του εθελοντισμού και να λειτουργήσουν με έναν αμιγώς επαγγελματικό τρόπο. Να κάνουν μία start up στο trikalon valley! 

Να δέχονται τις μουσικές παραγγελιές μας επ΄αμοιβή, το λιγότερο για την βενζίνη που καίνε και την φθορά στα μπουζί. Κι αφού ξυπνάμε που ξυπνάμε, τουλάχιστον να το χαιρόμαστε και να τραγουδάμε τον δικό μας καημό! Τι δουλειά έχουμε εμείς με τον καημό του άλλου; 

Διότι να ξυπνάς στις 4 τα ξημερώματα ακούγοντας  … να βάλω τα μεταξωτά και να φυσάει, στα εργοστάσια μπροστά και στα σκουπίδια πλάι, να μπερδευτώ με τους εργάτες, να πω τον πόνο μου στις γάτες και στη φουφού του καστανά στάχτη να γίνεις σατανά… δεν είναι ωραίο, όπως κι αν το δεις! 

Αφενός, το σατανιασμένο σ΄αγριεύει τέτοια ώρα, αφετέρου δεν ξανακοιμάσαι από τον βασανισμό του ακατανόητου. Τι θέλει να πει αυτός  ο ποιητής; Γιατί τα μπέρδεψε όλα έτσι; Για να μας σκάσει το έγραψε αυτό το τραγούδι; 

Θα θελα, λοιπόν, με το αζημίωτο έναν Βασίλη Καρρά που τα λέει πάντα απλά, λαϊκά και ξεκάθαρα. Μακριά από συμβολιστικά γατιά και λοιπά στοιχειά της φύσης. Που τα λέει εις διπλούν, κιόλας, μην τυχόν και πει κανείς πως δεν κατάλαβε το νόημα από τους στίχοι! 

… κι απορώ αν αισθάνεσαι τύψεις,

κι απορώ αν αισθάνεσαι τύψεις,

όταν πας ξένα χέρια ν' αγγίξεις,

όταν πας ξένα χέρια ν' αγγίξεις,

κι αν τα βράδια ο ύπνος σε πιάνει,

μ' όλα αυτά που σε μένα έχεις κάνει,

απορώ,

απορώ…

Εν τω μεταξύ, σε live ηχογραφήσεις τα λέει παραπάνω από δυο φορές.  

Καλό καλοκαίρι να’ χουμε! 

Θα το κάψουμε και φέτος κυρ Στέφανε, όπως κατάλαβες. Δόξα τω Θεώ και πολλά τραγούδια έχουμε και πολλούς καημούς!