Το πρωί ξεκινήσαμε με ψιλή βροχούλα. Στο δρόμο προς τα Ιωάννινα ένα δροσερό αεράκι έκανε ευχάριστη την αναπνοή μας. Ο ουρανός καθάριζε σιγά-σιγά από τα βαριά σύννεφα. Στο βάθος πρόβαλε μια στενή χρωματιστή λωρίδα, το ουράνιο τόξο. Βλέποντας τον ήλιο να απλώνεται παντού, η διάθεσή μας ξυπνάει. Διασχίζοντας τον νομό Ιωαννίνων, μέσω της Εγνατίας οδού, φτάσαμε στο Χάνι του Τερόβου, όπου έγινε η πρώτη στάση για τον πρωινό καφέ μας. Οι εκδρομείς του κατάμεστου λεωφορείου, θαύμασαν την περιοχή, που βρίσκεται στις όχθες του Λούρου ποταμού, με το ιδιαίτερο φυσικό κάλλος.
Η διαδρομή μαγευτική. Μια βαθειά σιγή βασιλεύει μέσα στο ευχάριστο πρωινό του Μαΐου. Το φως πέφτει ευτυχισμένο στα φυλλώματα των δέντρων, και οι ακτίνες του ηλίου κάνουν το χρώμα τους πιο έντονο. Η φύση ευωδιάζει από τα αγριολούλουδα. Η χλόη και τα λουλούδια σφιχταγκαλιάζουν τους θάμνους και πλέκονται με τα φυλλώματα των δέντρων. Το πέρασμα των γραφικών χωριών, γεφυριών και βουνοκορφών της Ηπείρου, πλημμυρίζουν την ψυχή μας χαρά και θαυμασμό.
Περάσαμε από την όμορφη πόλη της Άρτας, η οποία έγινε γνωστή από τον 13ο αιώνα, ως πρωτεύουσα του Δεσποτάτου της Ηπείρου. Στην είσοδο της γραφικής αυτής πόλης, βρίσκεται το ιστορικό και πασίγνωστο ανά τον κόσμο, πέτρινο γεφύρι της Άρτας. Η δεύτερη  έγινε στην Αμφιλοχία, η οποία είναι χτισμένη στο πιο εσωτερικό σημείου του όρμου του Αμβρακικού κόλπου, αμφιθεατρική πάνω σε δύο λόφους. Έπειτα φτάσαμε στο Αιτωλικό. Μια μικρή πόλη του Μεσολογγίου, η οποία συνδέεται ανατολικά και δυτικά με την ξηρά, με δύο πέτρινα τοξωτά γεφύρια.


Κατευθυνθήκαμε προς την πόλη του Μεσολογγίου. Η όμορφη αυτή πόλη, εξασφάλισε τη μεγάλη δόξα και φήμη της, με το ρόλο που έπαιξε στο Μεγάλο Αγώνα του 1821. Με τα υπέροχα δείγματα παλικαριάς και καρτερίας που έδειξαν οι ελεύθεροι πολιορκημένοι του, έγινε ύψιστο σύμβολο αυτοθυσίας και ηρωισμού. Επισκεφθήκαμε τον κήπο των ηρώων, όπου υπάρχουν οι τάφοι και τα οστά των πολεμιστών της εξόδου του Μεσολογγίου, καθώς και ο τύμβος των πεσόντων, οι τάφοι του Λόρδου Βύρωνα, του Νόρμαν, του Μαυρομιχάλη και του Μάρκου Μπότσαρη. Ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός, ονόμασε το Μεσολόγγι, «αλωνάκι της λευτεριάς».  Αφού περιηγηθήκαμε στον κήπο των ηρώων, με τον ευγενικό ξεναγό, κατευθυνθήκαμε στο Μουσείο Ιστορίας και Τέχνης. Εκεί θαυμάσαμε αυθεντικούς πίνακες, με αναπαραστάσεις από την Ελληνική Επανάσταση, γκραβούρες, νομίσματα, μετάλλια και προτομές. Είδαμε επίσης χειρόγραφα του Λόρδου Βύρωνα.
Όλοι ήμασταν συγκινημένοι. Αυτά που αντικρίζαμε ήταν μια ιερή μνήμη και μια ολοφώτεινη σελίδα της πολεμικής μας ιστορίας. Όλοι σκεφτόμασταν εκείνους τους αγώνες και τις θυσίες, που ήταν η έμπρακτη κατάφαση του χρέους. Όλοι αυτοί οι ήρωες αγωνίστηκαν για το υψηλό ιδανικό της λευτεριάς. Ένα δάκρυ κύλησε στα μάτια μας και όλοι νιώσαμε μέσα μας ένα φως, μια δόξα και μια ευγνωμοσύνη.
Επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο και κατευθυνθήκαμε προς τη λιμνοθάλασσα, στη θέση Τουρλίδα. Πολύ ωραία διαδρομή, σπάνια φυσική ομορφιά. Χαρακτηριστικό αξιοθέατο της περιοχής τα ξύλινα σπιτάκια, πάνω στην επιφάνεια του νερού. Δίπλα στη θάλασσα απολαύσαμε φρέσκο ψάρι της περιοχής. Περπατήσαμε αρκετή ώρα στην ιερή πόλη του Μεσολογγίου. Στη μνήμη μας αντηχούσαν βήματα από τις σκιές των ηρώων, που με την τόλμη τους έφ εραν τη δόξα και την ελευθερία στην πατρίδα μας.


Επόμενος προορισμός μας, η γέφυρα του Αντιρρίου. Καταληκτική καλωδιακή γέφυρα, η οποία συνδέει την Πελοπόννησο με τη Δυτική Ηπειρωτική Ελλάδα. Σχεδιάστηκε στη δεκαετία του 1990 και ολοκληρώθηκε το 2004.
Αργά το βράδυ επιστρέψαμε στην πόλη των Τρικάλων. Μια ακόμη όμορφη εκδρομή του Συλλόγου Ηπειρωτών, αυτή τη φορά στην Αιτωλοακαρνανία, ολοκληρώθηκε. Μια περιοχή , η οποία με μαγικό τρόπο, προσελκύει τον επισκέπτη κι όταν έρχεται η στιγμή να την αποχωριστεί, δεν θέλει να το κάνει.
Όλοι οι εκδρομείς, μας ευχαρίστησαν  με τον πιο ενθουσιώδη τρόπο και εγώ με τη σειρά μου τους ευχαριστώ όλους, για το άφθονο γέλιο και τα τραγούδια που μας χάρισαν, αλλά και για την ευγενική τους συμπεριφορά.
Η Πρόεδρος του
Συλλόγου Ηπειρωτών Ν. Τρικάλων
Νίκη Χύτα