Μία μικρή απόδραση από την σχολική πιεστική καθημερινότητα είναι πάντα ένα ευχάριστο νέο. Έτσι εκλάβαμε και εμείς την ανακοίνωση ότι θα επισκεφτούμε, στο πλαίσιο της γνωριμίας μας με την τοπική ιστορία και παράδοση, την Πέμπτη 17 Μαρτίου στην πόλη της Καλαμπάκας το Μουσείο Ελληνικής Παιδείας και τον ιερό τόπο των Μετεώρων και συγκεκριμένα την Μονή Αγίου Στεφάνου, με υπεύθυνη καθηγήτρια την κα Νταμπαλή Πόπη και συνοδούς καθηγητές τον κ. Ρίζο Ευάγγελο και την κα Ατούν Τζίνα.
Η ώρα έφτασε και μετά από ένα σύντομο ταξίδι φτάσαμε στο χώρο του Μουσείου. Εκεί, από την πρώτη κιόλας στιγμή καταλάβαμε πως πρόκειται για ένα μοναδικό στο είδος του χώρο πολιτισμού. Αποτελείται από τρεις αίθουσες, την αίθουσα των Μετεώρων, την αίθουσα του Αισώπου και την παλιά σχολική αίθουσα.
Η αίθουσα των Μετεώρων φιλοξενεί φωτογραφίες από τον φημισμένο Γάλλο φωτογράφο Boissonas και τους Βολιώτες φωτογράφους Στέφανο και Νικόλαο Στουρνάρα καθώς και παλιά ξενόγλωσσα περιοδικά που αναφέρονται στα Μετέωρα. Όλοι μας είδαμε «με άλλη ματιά» μέσα από τρισδιάστατες εικόνες το σύμπλεγμα των βράχων των Μετεώρων και αντιληφθήκαμε πόσο σπάνιο, μοναδικό και αξεπέραστο γεωλογικό φαινόμενο είναι. Στην αίθουσα  του Αισώπου υπάρχουν ως εκθέματα ζωγραφισμένοι από Έλληνες καλλιτέχνες διάφοροι μύθοι του Αισώπου. Εκεί όμως που πραγματικά εντυπωσιαστήκαμε ήταν στην παλαιά σχολική αίθουσα. Σε μια ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα διδασκαλίας με τα παλιά ξύλινα θρανία, τον μαυροπίνακα και τους παλιούς χάρτες στους τοίχους πραγματικά μεταφερθήκαμε σε μια άλλη εποχή.  Γράψαμε  στην πλάκα με το κοντύλι και με μελάνι και πένα χρησιμοποιώντας μελανοδοχείο, κονδυλοφόρο και στυπόχαρτο. Τέλος, παρακολουθήσαμε ενημερωτική προβολή με την ιστορία της εκπαίδευσης, της γραφής και της τυπογραφίας. Οι εντυπώσεις μας ήταν θετικότατες και από το χώρο του μουσείου αλλά και από τη φιλοξενία των υπευθύνων, οι οποίοι με μεράκι και όραμα έφτιαξαν αυτόν τον χώρο πολιτισμού που είναι «κόσμημα» για την πόλη μας.


Ο επόμενος προορισμός μας ήταν η μονή του Αγίου Στεφάνου στα Μετέωρα. Είναι ένα γυναικείο μοναστήρι με πολυμελή αδελφότητα. Φτάνοντας στον προαύλιο χώρο της Μονής μας υποδέχτηκαν εγκάρδια οι μοναχές που με ιδιαίτερο ζήλο μας ξενάγησαν στο χώρο.  Απέναντι από την είσοδο αντικρίσαμε το νέο καθολικό (αγιορείτικου τύπου), το οποίο τιμάται στον Άγιο Χαράλαμπο και κτίσθηκε το 1798 επί ηγουμένου Αμβροσίου. Το τέμπλο του ναού είναι εντυπωσιακό, όλο ξυλόγλυπτο και φιλοτεχνημένο, όπως μας είπαν, το 1814 από Μετσοβίτες τεχνίτες. Το παλαιό καθολικό της Μονής είναι ένας μικρός ναός που τιμάται στο όνομα του Αγίου Στεφάνου. Κτίσθηκε το 1350. Ανακαινίσθηκε και επεκτάθηκε εν μέρει το 1545 επί των ημερών του Οσίου Φιλοθέου. Έπειτα επισκεφτήκαμε ένα πρότυπο σύγχρονο Μουσείο με εκθέματα τα πιο αξιόλογα κειμήλια της Μονής. Δεν θα μπορούσαμε βέβαια να μην βγούμε στην πίσω αυλή της μονής η οποία έχει εκπληκτική θέα προς την Καλαμπάκα αλλά και τον Θεσσαλικό κάμπο. Βγάλαμε αναμνηστικές φωτογραφίες και πλούσιοι από εμπειρίες και εικόνες μπήκαμε στο λεωφορείο για την επιστροφή.
Τελικά όλοι νιώθαμε πως δεν ήταν καθόλου μία απόδραση από την πιεστική καθημερινότητα. Ήταν άλλη μία ευκαιρία που μας δόθηκε με την φροντίδα των καθηγητών μας, να δούμε και να κατανοήσουμε στοιχεία της περιοχής μας που πολλές φορές «προσπερνάμε» επιπόλαια. Ελπίζω πως θα μας δοθούν και άλλες τέτοιες αφορμές για να εμπλουτίσουμε τις εμπειρίες μας.
Ψαρρή Μαρία, μαθήτρια της α΄ Γυμνασίου