131 χρόνια στέκει αγέρωχη στο ίδιο ακριβώς σημείο, χωρίς να έχει χάσει το παραμικρό ίχνος της ομορφιάς της και της γοητείας της.

Η κεντρική Γέφυρα του Ληθαίου που κατασκευάστηκε το 1886 στη Γαλλία και μεταφέρθηκε κατόπιν στα Τρίκαλα επί Δημαρχίας Κων/νου Ραδινού, είναι εξ ολοκλήρου μεταλλική και έχει μήκος 30 μέτρα και ύψος 5 μέτρα. 

Η γέφυρα στήθηκε το 1889 επί Δημαρχίας Γεωργίου Κανούτα και τα εγκαίνια της έγιναν τον Δεκέμβριο του 1889.

Στα εγκαίνια παραβρέθηκε και ο Βασίλειος Γ. Δεληλίγκας ως απλός πολίτης και απευθυνόμενος προς τον Δήμαρχο του είπε «Δήμαρχε σήμερα εγκαινιάσαμε την «Κυρά των Τρικάλων» και πρέπει να την προσέξουμε σαν τα μάτια μας.

Από το αρχείο του Δημητρίου Γ. Δεληλίγκα-πρ. Δημοτικού Συμβούλου Τρικκαίων

Η ιστορία της : Από το χθες στο σήμερα 

Ένα κόσμημα αρχιτεκτονικής και μια συμβολικής αξίας γέφυρα

Η κεντρική πεζογέφυρα των Τρικάλων αποτελεί το βασικό συνδετήριο σημείο της πόλης, ενώνοντας τους τρικαλινούς, αποτελώντας το σημείο αναφοράς, λειτουργώντας ως σημείο ενότητας.

Από τα τέλη του 1888, όταν ολοκληρώθηκε η κατασκευή της, η γέφυρα ήταν το σήμα κατατεθέν, ακριβώς επειδή ήταν η μία, η μεγάλη, η κεντρική γέφυρα. Γάλλοι μηχανικοί, από την εταιρεία που κατασκεύαζε τον Σιδηρόδρομο Θεσσαλίας, επιμελήθηκαν τον σχεδιασμό, τη μελέτη και την κατασκευή, κατά τα φαινόμενα εμπνευσμένοι από σχέδια γεφυρών που βρίσκονται στον Σηκουάνα. Τα μεταλλικά στοιχεία  μεταφέρθηκαν από τη Γαλλία.

Στο μέσον της διαδρομής του ενός από τους δύο άξονες της πόλης, του άξονα Βορρά – Νότου, η γέφυρα συνέδεσε την παλιά με τη νέα πόλη. Έχοντας ήδη 7 χρόνια ενταγμένα στο νέο ελληνικό κράτος (21 Αυγούστου 1881), τα Τρίκαλα άρχιζαν να διαμορφώνουν μια νέα οπτική, με βάση μια νέα προοπτική.

Σε οικονομικό επίπεδο, η πόλη αποτελούσε – και αποτελεί – αγροτικό και εμπορικό δρόμο, χώρο παραγωγής αγροτικών προϊόντων και κομβικό σημείο τετραπλού άξονα: Γιάννενα – Λάρισα, Λαμία – Γρεβενά.

Εξάλλου, η πόλη των Τρικάλων αποτελούσε δυτικό και βόρειο άκρο προγεφύρωμα ενάντια στα αρματολίκια Ασπροποτάμου, Αγράφων και Χασίων στη διάρκεια της τουρκοκρατίας. Από το 1881 και εντεύθεν, αυτός ο ρόλος επισήμως άλλαξε (παρότι είχε μειωθεί ήδη η σημασία του από τα μέσα του 18ου αιώνα, με τη μεταφορά της πρωτεύουσας του σαντζακίου Θεσσαλίας, από τα Τρίκαλα στη Λάρισα). Πλέον, τα Τρίκαλα είναι ο κύριος εμπορικός δρόμος, κύριος δρόμος σύνδεσης τεσσάρων (σημερινών) περιφερειών: Θεσσαλίας, Ηπείρου, Στερεάς Ελλάδας, δυτική Μακεδονίας.

Ο αυξημένος αυτός ρόλος αποτυπώθηκε σταδιακά μέχρι τις μέρες μας. Τότε, όμως, ήταν η κεντρική γέφυρα που σε μικρογραφία αναπαριστούσε τη σύνδεση αυτή. Ενωνε την παλιά (βόρεια) πόλη, με τη νέα (νότια) πλευρά της.

Η γέφυρα δίνει την αίσθηση της αέρινης κατασκευής και ταυτοχρόνως στηρίζεται σε γερά θεμέλια.

Το 1941 γλίτωσε από την ανατίναξη που επεχείρησαν τα υποχωρούντα βρετανικά στρατεύματα.

Το 1996 ανακηρύχθηκε ως  ιστορικό διατηρητέο μνημείο.

Το 1997  πεζοδρομήθηκε, αποτελώντας σημείο αναφοράς με τη νέα της όψη.

Το 2015 ανακαινίστηκε, με χορηγία της ΤΥΡΑΣ Α.Ε., ενώ τοποθετήθηκε αρχιτεκτονικός φωτισμός.

Η πρωτοτυπία της πλέον έγκειται στη λειτουργία της, καθώς χρησιμοποιείται ως πλατεία,  ως σημείο ξεκούρασης, ως τόπος συνάντησης της νεολαίας.

Είναι πόλος έλξης τρικαλινών και επισκεπτών, καθώς «επικοινωνεί» με το υγρό στοιχείο και συνομιλεί με τον Ασκληπιό, που ατενίζει την πόλη