Με αφορμή την 6ωρη κατάρρευση των Facebook, Instagram, Whats’ up και τον θόρυβο που προκλήθηκε ο δήμαρχος Τρικκαίων Δημήτρης Παπαστεργίου, με ανάρτησή του σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης, έρχεται να μας θυμίσει πως ήταν η δεκαετία του ’90 χωρίς διαδίκτυο.

Δείτε τι έγραψε…

 “Και ξαφνικά τα άστρα έσβησαν, το φεγγάρι χάθηκε και στον πλανήτη απλώθηκε μία καταχνιά!

Χάσαμε το facebook και το Instagram!

Να ήρθε η συντέλεια του κόσμου; Να ήρθε ο εξαποδώ; Να είναι οι παρεμβολές από το εμβόλιο και το 5G;

Τί είναι αυτό που μας βρήκε πάλι… Να αντέξουμε την οικονομική κρίση, να αντέξουμε την πανδημία και τους σεισμούς, αλλά όχι και αυτό!

Εκεί μας κατάντησαν οι αλήτες.

Ως πότε παλικάρια θα ζούμε στα στενά(π), χωρίς φατσοβιβλίο, ίνστα και whatsapp!
Αλλά αλήθεια τελικά πόσο επηρεάζει τη ζωή μας η τεχνολογία και τα social. Πως ζούσαμε χωρίς αυτά;

Δεν θέλω να σας πάω πολύ πίσω, τότε που δεν είχαμε διαδίκτυο.

Μέχρι την δεκαετία του ’90 θέλω να γυρίσω, το έχω ανάγκη.

Τότε που το internet είχε αρχίσει να σκάει μύτη και εμείς, φοιτητές, κάναμε ηρωϊκές προσπάθειες να μπούμε στον μαγικό αυτό κόσμο.

Μοντεμάκι USRobotics για τους ψαγμένους, πρώτες προσπάθειες να φτιάξουμε σελίδες σε html με notepad και φυσικά altavista για να ψάξουμε τί υπάρχει εκεί έξω.

Τεράστια περιπέτεια να κατεβάσεις τον Netscape Navigator που ήταν ωραίος browser με mailer (με το Eudora δεν τα πήγα ποτέ καλά), αλλά ήταν 5MB και ήθελε ώρες να κατέβει.

Άσε που μπορεί να σε πετούσε έξω το σύστημα και πού να ξαναπιάσεις γραμμή. Φτου και από την αρχή!

Θυμάμαι αυτές τις μέρες ακόμη ως ορόσημα στη ζωή μου.

Θυμάμαι τον κουμπάρο μου τον Γιώργο George Noulas που ήρθε στο σπίτι και μου πέρασε τα πρώτα προγράμματα.

Θυμάμαι ακόμη περισσότερο το πρώτο αρχείο που συμπίεσα σε mp3 με τον dos command encoder της Fraunhofer, ένα ραδιοφωνικό σποτάκι για τον χορό του Συνδέσμου φιλάθλων της ΑΕΚ Τρικάλων (!!!), με τη μαγευτική φωνή του κολλητού μου Vasilis Togelos. Μα γίνεται 1 λεπτό ήχου να χωράει σε δισκέτα 1,44; Και όμως γίνεται. Δεν πίστευα στα μάτια και τα αφτιά μου.

Και τον πρώτο ραδιοφωνικό σταθμό που άκουσα στο διαδίκτυο με τον Real Player… Ήταν από τη Βραζιλία και έπαιζε το «I love you always for ever» της Donna Lewis (φυσικά και το θυμάμαι)! Κοσμογονία, σοκ, δέος!

Γιατί τα γράφω όλα αυτά… Γιατί γελάω με το παροξυσμό που μας έπιασε, χάνοντας για μερικές ώρες τη γη ή μάλλον τα… social κάτω από τα πόδια μας.

Γιατί ανησυχώ για το πόσο επηρεάζουν εμάς και κυρίως τα παιδιά μας.

Γιατί όλα αυτά πριν κάποια χρόνια μας φαινόντουσαν τελείως αστεία.

Κυρίως γιατί αυτά τα κάποια χρόνια είναι μάλλον αρκετά πλέον. Γαμώτο… μεγαλώνουμε!“

Δείτε την ανάρτηση: