Μια ευχάριστη παρέα, μ’ ένα κατάμεστο λεωφορείο ξεκίνησε από τα Τρίκαλα το πρωί του Σαββάτου, με προορισμό την περιοχή της Αχαΐας. Στο δρόμο προς τα Ιωάννινα, ένα δροσερό αεράκι έκανε ευχάριστη την αναπνοή μας. Ο ουρανός καθάριζε σιγά σιγά από τα βαριά σύννεφα. Βλέποντας τις χρυσές ακτίνες του ήλιου να απλώνονται παντού, η διάθεσή μας ξυπνάει. Η πρώτη στάση, για τον πρωϊνό καφέ μας, έγινε στα Ιωάννινα. Κατηφορίζοντας προς τη Φιλιππιάδα, η φύση ευωδιάζει από τα αγριολούλουδα του Μαΐου. Το φως έπεφτε ευτυχισμένο στα φυλλώματα των δέντρων και οι ακτίνες του ηλίου έκαναν το χρώμα τους πιο έντονο. Η χλόη και τα λουλούδια σφιχταγκάλιαζαν τους θάμνους και πλέκονταν με τα φυλλώματα των δέντρων. Το πέρασμα των γραφικών χωριών και βουνοκορφών της Ηπείρου, πλημμυρίζουν την ψυχή μας χαρά και θαυμασμό. Διασχίζοντας την Ιόνια οδό, περάσαμε έξω από την πόλη της Φιλιππιάδας και της Άρτας, η οποία έγινε γνωστή από τον 13ο αιώνα, ως πρωτεύουσα του Δεσποτάτου της Ηπείρου. Στην είσοδο της γραφική αυτής πόλης, βρίσκεται το ιστορικό και πασίγνωστο γεφύρι της Άρτας.
Επόμενη στάση στο Μεσολόγγι. Η όμορφη αυτή πόλη, εξασφάλισε τη μεγάλη δόξα και φήμη, με το ρόλο που έπαιξε στον μεγάλο αγώνα του 1821. Με τα υπέροχα δείγματα παληκαριάς και καρτερίας που έδειξαν οι ελεύθεροι πολιορκημένοι του, έγινε ύψιστο σύμβολο αυτοθυσίας και ηρωισμού.
Στην Ναύπακτο απολαύσαμε το μεσημεριανό μας φαγητό. Αφήνοντας την όμορφη παραθαλάσσια πόλη, διασχίσαμε την εντυπωσιακή καλωδιωτή γέφυρα του Ρίου – Αντιρρίου, φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας, κοντά στο Αίγιο. Αφού ξεκουραστήκαμε, το βραδάκι επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο κατευθυνόμενοι προς την πόλη της Πάτρας, η οποία διαθέτει ένα από τα μεγαλύτερα λιμάνια της χώρας. Επειδή τα αξιοθέατα της Πάτρας έχουν μοναδικά γνωρίσματα, αφιερώσαμε αρκετό χρόνο να περιηγηθούμε σ’ αυτά. Κατά την επίσκεψή μας στον μεγαλοπρεπή Ναό του Αγ. Ανδρέα, ο οποίος καλύπτει 2000τ.μ. εμβαδόν, προσκυνήσαμε τα λείψανα του Αγίου. Το εσωτερικό του ναού είναι διακοσμημένο με βυζαντινές τοιχογραφίες και μωσαϊκά.
Αργά το βράδυ επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας. Το πρωϊνό ξύπνημα ήταν εναρμονισμένο με το καταπράσινο τοπίο, το ελαφρύ αεράκι που μαζί με την ευωδιά των λουλουδιών, μας οδήγησε στη θάλασσα. Οι ακτίνες του ηλίου, που πρόβαλλαν σιγά σιγά, κατρακυλούσαν πάνω στο απαλό κύμα της θάλασσας, κάνοντάς την να λαμπυρίζει περισσότερο. Γύρω μας απλώθηκε μια αίσθηση θαλάσσιας γαλήνης και ξύπνησε η διάθεσή μας.
Επόμενος προορισμός μας, μια από τις πιο εντυπωσιακές περιοχές της Αχαΐας, που καλύπτεται από τον ορεινό όγκο του Χελμού, η όμορφη και γραφική κωμόπολη των Καλαβρύτων, που αποτελεί πόλο έλξης πολλών επισκεπτών. Η διαδρομή έγινε με τον οδοντωτό σιδηρόδρομο Διακοφτού. Είναι το τρένο που έχει τη δυνατότητα να σκαρφαλώνει ψηλά, στις μεγάλες κλίσεις του εδάφους, μέσα από περιοχές με μοναδικό ενδιαφέρον περιήγησης. Το τρενάκι περνούσε από μικρά τούνελ, όπου ανάμεσα στα μικρά ανοίγματα, διακρίναμε βραχώδες σπηλιές. Η διαδρομή μαγευτική, μέσα σε άγρια τοπία και καταρράκτες. Τα μάτια μας βυθίζονται στην ομορφιά της φύσης. Οι σκιές που κατεβαίνουν από τα πανύψηλα πλατάνια, αγκαλιάζουν τους ορμητικού καταρράκτες, σαν να σε καλούσαν να τους εξερευνήσεις. Φτάνουμε στα Καλάβρυτα. Γυρίσαμε ολόγυρα το βλέμμα μας. Στο σμίξιμο των πλαγιών, στο μικρό οροπέδιο, χτισμένα σπίτια παραδοσιακά. Η φύση προικισμένη απλόχερα με φυσικό πλούτο και ασύγκριτη ομορφιά. Τα βήματά μας, μας οδήγησαν ευλαβικά στην Ιερά Μονή της  Αγίας Λαύρας, όπου το 1821 αποτέλεσε το κέντρο της εθνεγερσίας κατά των Τούρκων, με την ύψωση του Λαβάρου και την ορκωμοσία των αγωνιστών, από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό. Βυθισμένο το μοναστήρι μέσα στη γαλήνη του. Η μνήμη μας κινήθηκε στα περασμένα. Ένα ανάλαφρο ψυχρό αεράκι χάιδευε τα πρόσωπά μας. Κατά την επίσκεψή μας στο Μουσείο, θαυμάσαμε με  συγκίνηση το Λάβαρο της ορκωμοσίας των αγωνιστών του 1821. Ο Επιτάφιος του 1754, κεντημένος στη Σμύρνη, η εικόνα του Αγ. Γεωργίου κεντημένη στην Κων/πολη, χρυσοκέντητα άμφια του Παλαιών Πατρών Γερμανού κ.α.
Ο μεγάλος σταυρός, που υψώνεται πάνω από την μαρτυρική πόλη, μας θύμισε το ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων και μας οδήγησε εκεί. Πατήσαμε στο τόπο της θυσίας, όπου στις 13 Δεκεμβρίου του 1943, οδηγήθηκαν από τους Γερμανούς, όλοι οι άνδρες από δεκατεσσάρων ετών και άνω και εκτελέστηκαν. Δίπλα στο λόφο δεσπόζει, επιβλητικό, το μνημείο με τα ονόματα των πεσόντων. Μεγάλη συγκίνηση. Αυτή η ομαδική θυσία αποτελεί ορόσημο στην ιστορία, γιατί αποθησαυρίζει και κρατά ζωντανό, ένα κομμάτι του παρελθόντος. Με σφιγμένη την καρδιά, επιστρέψαμε για το μεσημεριανό μας φαγητό.


Τέλος, κατά την επιστροφή, επισκεφθήκαμε την Ιερά Μονή Μέγα Σπηλαίο, η οποία  είναι χτισμένη σ΄ ένα εντυπωσιακό τοπίο, στην είσοδο μιας φυσικής σπηλιάς. Η εικόνα της Θεοτόκου, που βρίσκεται μέσα στη Μονή, παριστά τη Θεοτόκο με το κεφάλι να γέρνει ελαφρά προς τα αριστερά, ενώ στο δεξί της χέρι κρατά το θείο βρέφος. Στο Μοναστήρι της Μονής θαυμάσαμε πολλά ιερά και εθνικά κειμήλια. Κατά την επιστροφή, επισκεφθήκαμε το όμορφο και γραφικό Γαλαξίδι. Η φύση σε κάθε πέρασμα φρόντιζε να μας ανταμείψει με τα θέλγητρά της, αλλά και τις γαλάζιες θάλασσες, οι οποίες έλουζαν τις δαντελωτές ακτές της.
Η εικόνα μίλησε μόνη της. Αυτή η περιοχή, μ’ ένα μαγικό τρόπο, προσελκύει τον επισκέπτη, κι όταν έρχεται η στιγμή να την αποχωριστεί, δεν θέλει. Όλη η διαδρομή συνοδεύτηκε από κέφι, ζωντάνια, ανέκδοτα, τραγούδια. Αυτή η εκδρομή, μας αποζημίωσε  με τον καλύτερο τρόπο, διότι μας έδωσε την ευκαιρία να απολαύσουμε τον φυσικό πλούτο, την απεραντοσύνη της θάλασσας, πολλά αξιοθέατα, αλλά πολύ περισσότερο, να αφήσουμε με τη σιωπή μας να περάσει για λίγο από τη σκέψη μας, σαν κινηματογραφική ταινία, το παρελθόν που μένει ολόρθο στο πέρασμα των αιώνων και λάμπει στο στερέωμα  της ιστορίας μας. Οι ιστορικές μνήμες, τα ιστορικά μνημεία, όλο αυτό το παρελθόν που μας προκαλεί δέος και θαυμασμό, αφήνουν το μεγάλο δίδαγμά τους, πως όλες οι εποχές χρειάζονται τολμηρές ψυχές, που πρέπει να στέκουν πάντα όρθιες.
Ευχαριστώ όλους τους εκδρομείς, που μας χάρισαν ένα ευχάριστο Σαββατοκύριακο. Ιδιαίτερα ευχαριστώ τον κ. Βασίλη Χύτα με τη σύζυγό του Χριστίνα, τον κ. Γιάννη Ρεμπάπη με τη σύζυγό του Ελένη, τον κ. Δημήτρη Τριγώνη με τη σύζυγό του Ειρήνη, που είναι μαζί μας, όχι μόνο στις εκδρομές, αλλά και σε όλες μας τις εκδηλώσεις.
Ευχαριστώ το τουριστικό γραφείο Meteora Tours και τον άριστο οδηγό Δημήτρη Πολυγένη, για την εξαιρετική και άψογη συνεργασία.

Η πρόεδρος του Συλλόγου Ηπειρωτών Ν. Τρικάλων &μέλος του Δ.Σ. της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας Ελλάδος
Νίκη Χύτα