Ως Δίκτυο ‘’αλληλεγγύη για όλους” θα θέλαμε να μοιραστούμε κάποιες σκέψεις και διαπιστώσεις που αφορούν το προσφυγικό ζήτημα και την πόλη μας.
Θεωρούμε ότι είναι φυσικό, οποιαδήποτε καινούρια κατάσταση, όπως η δημιουργία κέντρου φιλοξενίας προσφύγων σε μια περιοχή να προκαλεί κατ’ αρχήν προβληματισμό ή     και ανησυχία στους κατοίκους της, ιδιαίτερα όταν είναι  απροσδιόριστο αν και κατά πόσο θα επηρεαστεί η καθημερινότητά τους.
Όταν ο προβληματισμός και η ανησυχία εξελίσσονται σε φόβο, είναι λογικό να οδηγήσουν μερίδα πολιτών και σε δυναμικές αντιδράσεις όπως συγκέντρωση υπογραφών, παρέμβαση στο Δημοτικό Συμβούλιο, εντάσεις κ.λπ. Όποιος αντιδρά από φόβο και θεωρεί πως έτσι υπερασπίζεται τη ζωή και την ασφάλεια των παιδιών του και τη δική του, δεν είναι απαραίτητα ρατσιστής ή φασίστας.
Είναι βέβαιο όμως, πως ο φόβος με αφορμή το προσφυγικό ζήτημα είναι πάντα και παντού πρόσφορο πεδίο εκμετάλλευσης από ακραίες φασιστικές δυνάμεις που προσπαθούν να τον κεφαλαιοποιήσουν πολιτικά. Είναι αυτές οι ίδιες δυνάμεις που διακινούν αβάσιμα τρομακτικά σενάρια για τους πρόσφυγες, παρουσιάζοντάς τους ως εν δυνάμει κλέφτες, βιαστές, φορείς ασθενειών κ.λπ.. Στόχος τους να μεγιστοποιήσουν το φόβο, να τον μετατρέψουν σε θυμό και μίσος επισκιάζοντας έτσι, κάθε άλλο συναίσθημα και λογική σκέψη, ώστε να εμφανίζονται οι ίδιοι υπερασπιστές της ασφάλειας και του δικαίου. Ας μη ξεχνάμε πως στην ουσία υπερασπίζονται την ίδια ιδεολογία που οδήγησε μεταξύ των άλλων και στη δολοφονία του Π. Φύσσα.
Πριν λίγους μήνες φιλοξενήθηκαν στην πόλη μας δύο κύματα προσφύγων. Πρώτα στην περιοχή της Μπάρας και αργότερα στο Φρούριο. Τόσο η Δημοτική αρχή με τις κοινωνικές και κρατικές δομές όσο και όλοι οι ανώνυμοι αλληλέγγυοι εθελοντές ανέδειξαν επάξια ποιος πολιτισμός και ποιες αξίες υπερίσχυσαν στην πόλη μας. Στηρίξαμε σαν κοινωνία με τις δυνατότητες που είχαμε τους πρόσφυγες, εξασφαλίζοντας τις πιο βασικές τους ανάγκες, προσφέροντάς τους έτσι λίγη ανακούφιση κι ελπίδα. Αποδείξαμε στους εαυτούς μας κυρίως, αλλά και στις νεότερες γενιές πως ενώ εύκολα μπορεί να διατυμπανίζει ο καθένας περί ηθικής και αξιών, η μετουσίωσή τους σε πράξη είναι μια πολύ δύσκολη υπόθεση. Όλοι όμως που έχουμε εμπλακεί σε όποιο βαθμό και από διαφορετική θέση ο καθένας, όλοι εμείς είμαστε οι περισσότερο κερδισμένοι.
Είμαστε κερδισμένοι γιατί:
Εισπράξαμε με διάφορους τρόπους ανεκτίμητη ευγνωμοσύνη, αναγνώριση και αγάπη. Μια αγκαλιά ενός προσφυγόπουλου, ένα χαμόγελο, τα λόγια του στο αποχαιρετιστήριο γράμμα του, μας έκαναν να νιώσουμε πιο σημαντικοί και αξιοπρεπείς άνθρωποι.
Είχαμε την τύχη να γνωρίσουμε φιλήσυχους, ευγενικούς και συνεργάσιμους ανθρώπους, ν’ αφουγκραστούμε λίγο από τον πολιτισμό τους σε περίοδο ειρήνης. Να συνειδητοποιήσουμε πως η ανατροπή μπορεί να συμβεί στη ζωή του καθένα μας και πως τότε η αλληλεγγύη είναι η πανανθρώπινη αξία που χρειαζόμαστε και μπορεί να μας διασώσει.
Κάναμε το χρέος μας απέναντι στην ιστορία μας. Οι παππούδες μας βίωσαν την προσφυγιά, οι γονείς μας τη μετανάστευση, οι νέοι μας βιώνουν τη σύγχρονη ‘’προσφυγιά’’ κι εμείς οφείλουμε να μη γίνουμε (καταντήσουμε ) ρατσιστές. Εξ άλλου, δεν ξεχνάμε τη σημαντικότατη συμβολή των Ελλήνων προσφύγων της Μ. Ασίας και του Πόντου στην οικονομική, μορφωτική και πολιτιστική άνθηση της πληγωμένης μεταπολεμικής Ελλάδας.
Στείλαμε το μήνυμα σ’ όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό πως τα Τρίκαλα είναι μια φιλόξενη, ασφαλής πόλη που αξίζει να επισκεφτούν. Πως στον τόπο μας υπερισχύει η ανθρωπιά, ο σεβασμός και η αποδοχή του άλλου, ανεξάρτητα από το ποιος είναι, από που κατάγεται και σε πιο θεό πιστεύει.
Τελειώνοντας, ας σκεφτούμε πως επικίνδυνος δε γίνεται ποτέ ο άνθρωπος που στη δυσκολία του εισπράττει στήριξη, βοήθεια, κατανόηση και αποδοχή. Αντίθετα, επικίνδυνος γίνεται ο κάθε απελπισμένος άνθρωπος, πρόσφυγας, μετανάστης ή Έλληνας που νιώθει μόνος, απροστάτευτος, αδικημένος και χωρίς ελπίδα, προκειμένου να υπερασπιστεί τη ζωή και την ασφάλεια της οικογένειάς του και τη δική του.
Ας ανοίξουμε λοιπόν την καρδιά μας.
Ας υποδεχτούμε τους πρόσφυγες όπως αξίζει πρώτα σ’ εμάς και μετά σ’ εκείνους.
Ας αδράξουμε την ευκαιρία ν’ ανοίξουμε νέους δρόμους φιλίας, επικοινωνίας και συνεργασίας μεταξύ διαφορετικών λαών που βρίσκονται σ’ αυτή τη δεινή θέση χωρίς να το έχουν επιλέξει. Και όταν επιστρέψουν στις πατρίδες τους – σύντομα ελπίζουμε – να θυμούνται πως έζησαν σε μια ανοιχτή, αλληλέγγυα κοινωνία με ζεστούς και φιλόξενους ανθρώπους. Αν εμείς κάνουμε αυτό που μας αναλογεί και μας ταιριάζει, θ’ αποδειχτεί πως οι πρόσφυγες, όχι μόνο δεν αποτελούν βάρος για τη ζωή μας αλλά μπορεί να την κάνουν πιο όμορφη κι εμάς καλύτερους ανθρώπους. Από εμάς εξαρτάται.
Κλείνοντας, σας καλούμε να στηρίξετε τις εκδηλώσεις του 4ου αντιρατσιστικού φεστιβάλ στις 15 και 16 Ιουλίου.
Τα μέλη του δικτύου ‘’αλληλεγγύη για όλους’’ θα συμμετέχουν με δικό τους περίπτερο ενημερώνοντας για τη μέχρι τώρα πορεία του δικτύου αλλά και τη μελλοντική μας δράση που είναι ανοιχτή για την καθεμία και τον καθένα, που συμφωνεί με το παραπάνω σύστημα αξιών.
Δίκτυο ‘’αλληλεγγύη για όλους” στα Τρίκαλα